Teleurgesteld kijkt hij om zich heen. Nog geen kilometer van huis, opeens een zacht gesis nadat een punaise zich in de voorband van zijn fiets had geboord. Doorfietsen kost al gauw een nieuwe binnen- én buitenband en dat zal minstens 30 euro afrekenen worden. Tenminste, als de velg het overleeft, anders wordt het nog meer. Vleer kijkt op zijn horloge. Verder lopen betekent te laat bij de wedstrijd, maar 30 euro is wel veel...

Het is zaterdag 19 januari en meisjes-B1 speelt vanmiddag om twee uur haar wedstrijd tegen meisjes-B1 van Scylla uit Wageningen. Het inspelen is nog maar net begonnen als Ilja tegen een bank botst. Alle meiden houden hun adem in, want ze blijft liggen. Gelukkig is er snel deskundige hulp ter plaatse, maar het blijkt allemaal toch ernstiger dan gedacht. Ilja kan niet verder met de wedstrijd en wordt naar huis gebracht. De verslagenheid is duidelijk van de gezichten van alle meiden en de beide coaches Kees en Simone af te lezen. Maar ja, “the show must go on” en het inspelen wordt hervat.

Vleer is inmiddels hijgend en puffend op de tribune aangeschoven. De wedstrijd is halverwege de eerste set, maar het is hem al snel duidelijk dat er een bedrukte sfeer heerst. Hij mist het plezier en het enthousiasme van de Barneveldse meiden. De eerste set wordt wel gewonnen met 25-20, maar de stralende gezichten hebben meer weg van de lach van een bekende Barneveldse boer met kiespijn.

Als Vleer hoort wat er is gebeurd, begrijpt hij waarom zijn favoriete team maar niet op stoom komt. Dit is dus niet het bekende dieseleffect, dit is iets waar je je als team overheen moet proberen te zetten. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het gaat immers wel om een teamgenoot.

De tweede set gaat verloren, ondanks dat het spel aan de kant van SSS toch beter is geworden. Op het scorebord staat opeens de stand 20-25. Best wel een beetje wrang.

Inmiddels weten de meiden ook dat niemand gebaat is met spel van dit niveau en ze besluiten met elkaar om er nog eens even flink tegenaan te gaan. De pass loopt goed, er zijn vrijwel geen servicefouten, Janine maakt uitstekende keuzes en weet de aanvalsters Anne-Roos en Dominique op het juiste moment in stelling te brengen. Die weten op hun beurt weer krachtig door de verdedigingslinies van de tegenstander heen te breken. Ook Ires heeft inmiddels de gaten gevonden en weet Scylla herhaaldelijk te verrassen. Het publiek ziet gelukkig weer een SSS zoals ze dat graag zien. Liesa scoort verschillende keren knap op de diagonaal, waardoor de meiden uit Wageningen helemaal de kluts kwijt zijn. Diezelfde kluts raken de meiden van SSS niet meer kwijt en vastberaden wordt er doorgespeeld. De set eindigt in 25-19.

Aan de scheidsrechter moet worden beloofd dat er geen 5e set gespeeld gaat worden, zodat de volgende wedstrijden ook op tijd kunnen beginnen. Daar is iedereen het mee eens en vol enthousiasme wordt aan de vierde set begonnen. Esmee gaat spelverdelen en voor de verandering gaat Anoek deze keer als buitenaanvalster van start. Een positie die ze eigenlijk ook heel stiekem ambieert. De eerste bal gaat zo hard in het net, dat de beide palen even staan te trillen (dit wil ze natuurlijk niet lezen). Spelen “op buiten” is even wennen, maar dat even is - zoals het woord al zegt - even. De tweede bal slaat ze genadeloos binnen, met als gevolg dat ze nu zelf mag gaan serveren. Perfecte services, die de pass bij Scylla helemaal ontregelt en zelfs een enkele ace oplevert. Ook Laura is weer helemaal terug en heeft haar kanonskogels weer uit de hoge hoed gehaald. Verpletterend slaat ze de bal met een echte (!) eerste tempo aanval langs het blok. Het publiek geniet en Vleer loopt op de tribune vrolijk heen-en-weer te huppelen. Ook deze laatste set wordt - na een spannende eindfase - verdiend gewonnen. De stand is dan 25-20, waardoor de wedstrijd eindigt in een 3-1 overwinning.

Vleer is opgelucht en hij kan nog net de coach - voordat hij met het team aan de nabespreking begint - om zijn mening vragen. ”Vanmiddag hebben we ver beneden ons niveau gespeeld.” “Natuurlijk speelt de blessure van Ilja een rol, maar dat kan nooit de enige oorzaak zijn.” “Het lijkt wel of de meeste meiden niet voldoende uitgerust waren.” Met een knipoog naar Vleer ”Misschien zijn er enkele meiden gisteren wel tot heel (!) laat wezen stappen, ik zal het straks eens vragen...”

Vleer stopt de kluts van meisjes-B1 in zijn tas, want die hebben ze de volgende week weer hard nodig. Hij gaat vervolgens op zoek naar een lift, want om nu ook nog eens terug naar huis te moeten lopen... Nee, daar heeft hij in deze ijzige kou toch helemaal geen zin in. Zeker niet met zo'n zware tas.

Volgende week gaat meisjes-B1 van SSS een poging doen om de ongeslagen status van dit seizoen voort te zetten. De wedstrijd tegen Alterno meisjes-B1 begint om 10.30 uur in de Alternohal aan de Waleweingaarde te Apeldoorn.

Vleer staat geduldig te wachten bij de spoorwegovergang aan de stationsweg. Langzaam ziet hij een sterk verouderde dieseltrein vanaf het perron vertrekken. De oude diesel komt maar langzaam op gang, maar Vleer weet dat deze zwaar beladen goederentrein, als hij eenmaal op snelheid is gekomen, niet eenvoudig meer is te stoppen.

Het is zaterdag 12 januari 2013 en Vleer is op weg naar Deventer, een stad die bekend staat om de koek en het Dickensfestijn, maar ook om de altijd gevaarlijke volleybalvereniging DeVolco'88. Vanmiddag moeten zijn meiden hun eerste wedstrijd spelen tegen het hoogste prestatieteam van meisjes-B uit Deventer.

De tweede helft van de competitie in de hoofdklasse gaat beginnen en Vleer kan bijna niet wachten om te zien hoe de Barneveldse deerns zich hierin kunnen meten.

Het is even zoeken, in het doolhof van gangen en deuren, maar uiteindelijk weet Vleer een mooie plek op de tribune te vinden. Hij ziet twee mannen, die hem doen denken aan de muppets Stalter en Maldorf, die samen in de loge op het balkon commentaar leveren. Vast twee trotse ouders, denkt Vleer hoofdschuddend en pakt zijn notitieblok.

De wedstrijd begint, maar vanaf meet af aan wint de spanning het van het gezonde verstand. Vleer ziet zijn meiden de meest vreemde capriolen uithalen en hij moet dan ook meerdere malen in zijn ogen wrijven om te geloven of het echt waar is wat hij ziet. De ene na de andere service belandt in het net of vliegt recht op de achterwand af. Het tempo is laag en pas aan het einde van de eerste set ziet hij enige actie of iets dat op volleybal lijkt. Dan is het echter te laat en de set resulteert in een verlies van 25-21.

De tweede set begint en Vleer zit er een beetje verslagen bij. Hij had zich er toch een andere voorstelling van gemaakt. Zijn meiden werden eerder immers ongeslagen kampioen en dan heb je een reputatie die je ook waar moet maken. Helaas ziet Vleer ook in de tweede set niet echt gebeuren waar hij op had gehoopt. Het meegereisde publiek zit wat onrustig op de tribune en roept van alles om de meiden wakker te schudden. Het heeft helaas geen zin meer, want ondanks de korte opleving aan het einde van de set, wordt deze toch nog nipt verloren met 27-25.

Wat de coach aan de meiden vertelt kan Vleer niet horen, maar dat is eigenlijk ook niet van belang. De meiden uit Barneveld weten zelf ook wel dat dit niet hun manier van volleyballen is. Ook al is de tegenstander lastig te verslaan, het moet, het zal, nee, het kan gewoon veel en veel beter!

De derde set is nu eens een keer een derde set voor de tegenstander. Vol vertrouwen in het eigen kunnen wordt de wedstrijd voortgezet. Het publiek is inmiddels een enthousiaste zevende speelster geworden en het echte volleybalspel is begonnen. Het is genieten! Vleer ziet prachtige rally's en het knokken voor elke bal. Het ziet er allemaal weer “SSS waardig” uit. De derde set wordt dan ook verdient gewonnen met 23-25.

De vierde set gaat zelfs nog beter. Er ontstaat nog wel even een ongelukkige botsing met spelverdeelster Janine, waardoor ze even van het veld moet, maar gelukkig kan Esmee het naadloos overnemen. Alle meiden doen er nog een extra schepje bij en vechten of hun leven er vanaf hangt. Dat is genieten, voor zowel vriend als vijand. Dat is hoe volleybal gespeeld moet worden. Vleer weet het al, er komt een vijfde set. Dat hebben zijn meiden nog niet eerder meegemaakt, maar is natuurlijk wel een uitstekende manier om een wedstrijd te beslissen. De vierde set wordt net als de derde set met 23-25 gewonnen.

De vijfde set begint en al snel capituleren de meiden uit Deventer. Niet omdat ze slecht spelen, maar omdat nu bijna alles bij SSS lukt. Aanvalsacties die zelfs bij dames-1 niet zouden misstaan en ook verdedigend komt er geen enkele bal meer op de grond. Het wordt 6-15 en dus wordt ook de eerste wedstrijd van de tweede competitiehelft met winst afgesloten.

Na afloop vertelde de coach aan Vleer dat hij toch behoorlijk was geschrokken. “Na de tweede set vroeg ik mij af wat er toch aan de hand was, waar is het team?” “De meiden speelde vooral tegen zichzelf en daar kan je nooit van winnen.” “In de laatste drie sets zag ik mijn team weer terug.” “Er werd goed gewerkt en het gevoel - de flow - was weer helemaal terug.” “Dan is het winnen van elke wedstrijd een logisch gevolg.”

Vleer stopt zijn notitieblok weer in zijn tas. Vanavond schrijft hij wel een kritisch verslag voor het Barnevelds roddelblad, maar voor nu is hij tevreden. Hij moet nog wel even denken aan een verband tussen deze wedstrijd en die dieseltrein van vanmorgen. Zouden zijn meiden nu dan ook niet meer te stoppen zijn?

Volgende week speelt meisjes-B een thuiswedstrijd om 14.00 uur tegen Scylla meisjes-B1. Het is nog te vroeg voor prognoses of voorspellingen, maar het belooft in elk geval weer een spannende wedstrijd te worden.