Het is maandag 18 april van het jaar 2005, bijna half tien in de avond.

Buiten begint het knap donker te worden, binnen zit een man in gedachten verzonken achter zijn computer. Hij heeft zichzelf zojuist een glas rode wijn ingeschonken want het is tenslotte niet iedere dag maandag 18 april 2005. Bovendien is er een zekere mate van geestelijke rust over hem gekomen nu definitief is besloten dat zijn club volgend seizoen geen eredivisie gaat spelen. Geen gezeik met jongens van heinde en verre die nog geld willen hebben ook, geen  degradatiezorgen in het verschiet en geen hemeltergende…

 Als het gaat om een bepaalde kwestie in het topvolleybal heb ik een zeer uitgesproken mening en iedereen die ik spreek, geeft me nog gelijk ook. Maar het probleem is: ik krijg geen gelijk. En ook al heeft dit in directe zin niets met SSS te maken, ik moet mijn frustratie als sportjournalist (deels werkzaam in het volleybal) toch even kwijt.

Een paar jaar geleden zijn op topniveau twee zogenaamde technische time-outs per set geïntroduceerd. Die vinden plaats als de score 8 en 16 heeft bereikt,  duren één minuut en hebben als doel ruimte te bieden voor reclameboodschappen op tv.…