Dames 1: meer dan lief
We zijn niet enkel lief, al was dat misschien het enige wat jullie voor zaterdag van ons hadden gezien dit seizoen. We kunnen echter ook hard slaan. Ballen verdedigen. Strak serveren. Een blokkering zetten. Hard juichen bij een punt. Geen medelijden hebben met de tegenstander. Niet in paniek raken als het even fout gaat, maar de draad weer snel oppakken. En zaterdag hebben we laten zien dat dit allemaal ook tegelijk kan, in één wedstrijd.
We zijn dus meer dan lief, en dat hebben we eindelijk laten zien. Voor de wedstrijd waren we wel nog even lief, want we moesten op de foto. Tijdens het wachten op de sponsor leefden we ons uit in het oefenen van poses, en dan hoef je nog niet agressief of fel te doen.
Maar daarna waren we niet meer lief. We speelden ook nog eens tegen een tegenstander die heel goed is in niet lief doen. En waar ze normaal gesproken veel punten mee scoren. Maar zaterdag waren wij het beste in uitstraling. En in serveren, blokken, aanvallen en verdedigen. En onze wissels schreeuwden het hardst. De tegenstander won wel het beste in een ding; ze maakten er wel een zooitje van langs de kant iedere set.
Er viel bij iedereen een last van de schouders toen het in de eerste set begon te lopen en alles op zijn plek viel. Nu klinkt het misschien alsof we de hele wedstrijd foutloos waren, maar dat bedoel ik niet. We lieten ons niet afleiden, ook niet na een foutje. En dat is precies wat we de afgelopen weken wel steeds deden. Nu was het niet erg als we een foutje maakten, want we pakten het daarna gewoon weer op.
Daarom pakten we een 2-0 voorsprong en met mooie cijfers. De coach van Trivos wist het niet meer en zette zijn hele bank in het veld (voor mijn teamgenootjes: ik bedoel de wissels, niet de echte bank). Trivos begon de derde set fel, maar wij wonnen het uiteindelijk weer. Een 3-0 voorsprong, wat een feest! Maar er was nog de vierde set, de bonusset, de set die er voor zorgt dat we niet zelf ons drankje hoeven te betalen.
Ook in die set waren we de beste. En lieten we zien ons niet te laten kennen als de tegenstander begon te joelen door het net. Nee, Lisanne slaat dan gewoon hard de bal op de grond en dan zijn ze ook wel weer stil. En Judith bleef de ballen ook gewoon op de vier meter slaan.
4-0! Dat betekende een klein feestje, omdat Trivos een oprechte concurrent is. En omdat we een rondje van Rob kregen. Maar vooral omdat we eindelijk hebben laten zien wat we kunnen, ook in een wedstrijd en niet alleen op trainen. En dat voelt lekker!
Na de wedstrijd waren we trouwens snel weer 'gewoon' lief. En Rob was dat ook, want hij moest wisselde snel van de rol van coach naar zijn rol als opa. Bij het zien van zijn superschattige kleinzoon waren we volgens mij allemaal op slag verliefd!
Volgende week trekken we hopelijk de stijgende lijn door, want dan gaan we op bezoek bij de koploper. Het verschil is slechts een punt, want Gemini ging zaterdag onderuit bij Arvevo. Maar we hebben zaterdag zelf ook al laten zien dat alles mogelijk is!
