Waren we nèt weer in de pen geklommen, kunnen we die alweer neerleggen omdat de competitie is geschorst. Ach, het was ook wel weer tijd voor een pauze.
Maar voordat we die welverdiende pauze inlassen, willen we jullie toch nog even meenemen naar onze laatste twee wedstrijden. Niet omdat we daar nou heel veel leuks over te vertellen hebben, maar omdat we als objectieve verslaggevers natuurlijk niet alleen verslag doen van de goede en leuke dingen in het leven (lees: winst), maar ook van de tegenslagen (lees: verlies).
We springen even terug naar vorige week zaterdag, 20 november. Op die dag konden we weer wat Twentse woorden leren van onze Oosterburen. Altijd leuk. Ze kwamen als een wervelwind – vermoedelijk eerst via wat N-wegen – vanuit gemeente Tubbergen richting onze mooie Meerwaarde. Een lange rit over de A1, uiteraard langs ons stamcáfe bij Apeldoorn Zuid. Via de Stationsweg bereikten ze na exact 1 uur en 22 minuten (aldus Google Maps) de Rietberglaan. We hebben het natuurlijk over de dames van Tornado, wervelwind, Geesteren. De huidige nummer 1. Dat is mi' j ok wat.
Wij zijn dus gek op leren. Je bent immers nooit te oud om te leren. En hoe kan je nou beter Twents leren dan van Geesternaren? Hun motto luidt: ‘Wat je van beren leren kan’, aldus de Instagram bio van Tornado, wervelwind, Geesteren. A'j Twents könt proat'n, mu'j 't um mie nich loat'n. Het is echter wel zo eerlijk als leren tweerichtingsverkeer is. Kortom: wij leren Twents van de wervelwind, en dan kunnen zij leren hoe we hier in Barneveld volleyballen. ‘K ken oe wa, 'k pak oe an!
Wat gescande QR-codes en gevijlde nagels later begaven we ons naar het veld. Helaas wel heel stilletjes zo zonder publiek; de tribune stond er wel wat lonely bij. Gelukkig was daar nog wel een camera met verbinding voor onze livestream. Hebben jullie ons zien zwaaien?
We kregen op die – tot dan toe mooie – zaterdag versterking van toppers Lisanne en Rosanne omdat we nog niet allemaal fit waren. De eerste set begonnen we dan ook vol goede moed. We kregen het ritme te pakken en stonden lange tijd voor. De wervelwind kreeg de blokkering echter beter op orde en wist ons op de voet´n te pakken door een ijzersterk gemetselde muur. De eerste set ging nipt verloren: 23-25.
Niet getreurd, koppies omhoog en door naar set nummer twee. We begonnen weer goed en kwamen op voorsprong. ´T löp wa lös, dachten we. Niks was minder waar. De Twentenaren dacht vast: die Barnevelders steken ons de gek nie an. Wij kwamen niet in ons spel, en de wervelwind raasde maar door. Alle proemn in n drek. Das pech, voorsprong weg. En die kwam helaas ook niet meer terug: 19-25.
Op naar de derde set. Want tja; a’j dr bunt, mojje dr ok wean. Zo gezegd, zo gedaan. We stonden weer netjes op het veld. Ik loat mie nich in 'n tuk driet'n! De tegenstander wist ons echter steeds beter te vinden in de blokkering en zo vielen er nog wel eens wat balletjes op onze voet’n. Auw, dat doet pijn. Kortom, de wervelwind zorgde voor steeds meer onstuimigheid aan Barneveldse zijde.
Even leek de vierde set beter te gaan en in ons voordeel uit te vallen, mede door wat prachtige blokpunten door onze middens. Op de voet´n! De wervelwind waaide (of toch woei?) echter aan het langste eind en zo viel ook de vierde set in handen van de Geesternaren. Da haj soms. Da hej mangs.
Wa mut ´ie dan? Nou, ouderwets patatjes in de kantine eten. Je verdriet weg eten, dat verzacht de pijn. Iets waar wij goed in zijn – net zoals ons Twents, na deze wedstrijd.
Waar wij wat negatiever gestemd waren op deze zaterdag, bekeek Rachel het van een positievere kant. Haar samenvatting: goed volleybal en mooie blokpunten. Wie ‘t kleine nie eert, is ‘t gröte nie weerd.
He'jt 'r noar? Afgelopen zaterdag mochten wij via de Stationsstraat, A1 en de A50 naar de Voorwaarts – de heuse volleybalarena van onze assistent-trainer Jeffrey. We namen het op tegen Dynamo dames 3, en dat kon coach Klok natuurlijk niet missen. Na het verlies tegen de Twentenaren – en met een nieuwe wervelwind genaamd de avondlockdown op komst – waren we vastberaden de winst mee naar huis te nemen. Nog één mooi potje dan dit jaar.
Over de wedstrijd kunnen we lang maar willen we kort zijn: we maakten er een potje van. Soms een mooi potje, maar soms ook gewoon een potje. We hebben ons best gedaan, maar het zat er niet in. Sometimes you win, sometimes you learn, zullen we dan maar weer zeggen. Oftewel, wat sas, as dös was kaans.
En nu hebben we weer even vakantie. As ut n't geet zoas ut mut, mut ut mear zo as ut geet. Voordeel: nu is er weer wat meer tijd voor Sinterklaasgedichten, kerstgedachten en goede voornemens voor 2022. Of tijd voor een uitstapje naar Twente, om de geleerde taal in praktijk te brengen. Wat je ook van plan bent de komende tijd: hou je taai, fijne Sinterklaas, prettige kerstdagen, een gelukkig nieuwjaar en let nog steeds een beetje op elkaar!
