Nou, daar gaan we dan in deze week after de “totale offday van Simplex/SSS dames 1”, zoals de Barneveldse Krant kopte. Sometimes you win, sometimes you learn. Of in ons geval (Yoda-style): always you win, one time you go keihard onderuit.
Om de algehele rampsituatie maar meteen een beetje te relativeren: afgelopen zaterdag verloren wij onze eerste wedstrijd van dit seizoen – bekerwedstrijden inclusief. Dat is best een goede score tot nu toe, toch?
En ja, we hebben wel het een en ander geleerd. Bijvoorbeeld dat áls we dan een keer verliezen, we blijkbaar ook echt keihard onderuit kunnen gaan (alles-of-niets, je weet zelluf). En dat een wedstrijdverslag schrijven leuker is als je hebt gewonnen. Maargoed, wat moet dat moet. Dus komt 'ie dan.
De week begon prima. De kuitjes van onze Abi waren inmiddels weer hersteld dus we konden met het volledige team een nieuwe trainingsweek starten. Let's hit it! Donderdag zat het leven even iets meer tegen, je weet hoe het gaat, maar wisten we toch de nodige kruisjes en golfjes af te leveren tijdens de training. Op naar de mooiste dag van de week (wat niet zo was dit keer maar dat weten we in dit chronologisch opgebouwde verslag nu natuurlijk nog niet).
Zaterdags reisden we af naar het welgevallige Warnsveld. De logistieke planning en autoverdeling liepen verrassend soepel; zonder gedoe werd afgestemd wie in welke auto vanaf waar en wanneer zou rijden. Teken numero uno. Hier hadden we natuurlijk al achterdochtig van moeten worden. Dames 1 waar de logistiek zomaar goed verloopt? Daar hadden misschien al wat armhaartjes van overeind moeten gaan staan.
Na een mooi ritje (of een "DIE-ZON-IS-MEGA-IRRITANT"-ritje) was het tijd voor de gebruikelijke theetjes, cappuccino’s, een jerrycan groene ijsthee voor onze Boerman en de suikervrije appelmoescake van Jokie. Coach 1 en coach 2 stelden zich ondertussen aan elkaar voor: “Aangenaam, Peter.” “Aangenaam, ook Peter.” Nou Peters, let’s get started!
Wisten jullie trouwens dat de sporthal in Warnsveld is vernoemd naar de kei die ervoor ligt? Als ‘alles-of-nietsers’ verwachtten wij uiteraard een keigrote kei voor de sporthal. Het daadwerkelijke formaat deed toch een beetje teleurstellen; dit zouden wij toch eerder gewoon De Steen of misschien Het Kiezeltje noemen. Achja, typisch gevalletje size does / doesn’t matter.
Anyway, de volleybalschoenen werden ondergebonden en we gingen op zoek naar een kleedkamer voor de voorbespreking. Tussendoor werden uiteraard ook nog de nodige bezoekjes aan het toilet gebracht. Dat was het moment dat we erachter kwamen dat in Warnsveld de wc’s blijkbaar niet zo goed doorspoelen. Voorteken numero 2. Want daar waar je de wc niet goed door kan spoelen, gaat het natuurlijk stinken. Hoe men in Warnsveld dan wel het toilet doorspoelt, blijft voor ons een vraag, voor hen een weet. Misschien twee emmertjes regen/sloot/IJssel water halen? Op de klompen (die stonden er serieus dus wel). Nu ook dat liedje in je hoofd trouwens? Zo niet, zoek het even op en je hebt een topdag.
Maargoed, een paar discussies over emmers en wc's en een zoektochtje naar Romee – die vast aan het proberen was door te spoelen – later waren we klaar voor de wedstrijd. Groen vs Groen. We begonnen de wedstrijd redelijk oké. Met enige servicedruk kwamen we goed uit de startblokken (voorteken numero 3). Een kleine voorsprong voor ons werd afgewisseld met een kleine voorsprong voor de Warnsveldenaren tot een spannend eindgevecht ontstond. Waar we genoeg kansen kregen wisten we onze setpoints niet te verzilveren en trokken we uiteindelijk met 32-30 aan het kortste emmertje.
Nou, nu kunnen we het dus lang of kort hebben over de rest van wedstrijd. Nu schrijven wij überhaupt liever over randzaken dan over de daadwerkelijke wedstrijd, en dat komt nu extra goed uit. De WSV – Wij Scoren Veel – trein bleef op stoom en wist met een harde aanval meerdere gaatjes te vinden in ons achterveld. En waar we normaal ons spel goed weten af te maken, lukte het ons dit keer niet om de blokkering aan de andere kant van het net te omzeilen. De nodige wissels werden ingebracht in de hoop het tij te keren, maar niets en dan ook echt niets mocht baten. Je zou het een totale offday kunnen noemen. En geloof ons, dat was het ook.
4-0 verlies. En hoe. Keihard afgedroogd. Maar je kunt niet altijd zes gooien, en zo blijkt volleybal nog helemaal niet zo makkelijk te zijn. Tijd om af te druipen, terug naar Barneveld, waar de wc’s goed doorspoelen en alle kippen weer op stok gaan. Je wint of je leert. Veel. Wat we namelijk óók geleerd hebben na dit dramatische potje volleybal (van onze kant), is dat we blijkbaar best een fanatieke en bevlogen fanclub hebben. Het aantal keren dat wij zaterdag én zondag de vraag kregen ‘wat is daar in hemelsnaam in Warnsveld gebeurd?’ was niet op één, niet op twee en zelfs niet op drie handen te tellen. Dank voor de interesse, geen commentaar. En excuus aan onze fans die het hebben moeten aanschouwen (sorry papa en mama van Hanna, papa van Celine en papa van Marjo).
Na de afgang was het tijd voor een positieve douche waar we het, zoals de naam al zegt, alleen maar over leuke dingen hadden. Want: wat is de tijd? Positivitijd! Met een kleine kleedkamerparty (hulde aan Maartjes foute of niet foute broek, kies zelf maar) en een kleine teaparty met de dames van Wij Scoren Veel sloten we onze offday toch nog een beetje positief af. Vooruit met die positivigeit! Toch kunnen we wel concluderen dat Warnsveld niet onze favoriete plek is en dat deze kippetjes toch beter iets meer naar het westen gedijen.
En dat hopen we te laten zien op SSSuper SSSaturday 19 november! Het wordt druk op de a1, want niet alleen Dynamo dames 3 komt naar Barneveld, ook Dynamo heren 1 komt dan op bezoek in de Meerwaarde. Dubbel feeSSSt dus; wees zeker welkom! Tijd om onze fouten van vorige week recht te zetten. Let op: we spelen een uurtje eerder dan normaal, om 16:00 uur dus. Met heren 1 als afterparty om 19:30 uur. Tot dan!
