SSS dames 1 versus ...

Lieve fans en volgers, na een radiostilte van ruim een half jaar (what just happened?!) zijn de razende reporters van dames 1 weer terug! Ein-de-lijk kunnen we weer in de pen klimmen en verslag doen van onze competitie, die op 19 september van start zou gaan. U leest het goed; ZOU gaan…

Op vrijdag 18 september zo rond half negen in de avond – alle speelsters natuurlijk vol zenuwen al in bed vanwege de wedstrijd – kwam namelijk het bericht dat onze wedstrijd de dag erna helaas niet door kon gaan. Shit happens tegenwoordig. Wat waren we graag naar Ootmarsum gegaan (of nouja, wat hadden we graag een wedstrijd gespeeld..)

Je weet wat De Jeugd Van Tegenwoordig zegt: een goed begin is het halve werk. Maar ook, een goed begin is maar de helft. Geen zorgen dus. Of nouja, misschien een klein beetje zorgen. Want weet je wat wij niet zo gewend zijn? Ineens een vrije zaterdag hebben. Wat moet je daar nou mee? 

Fanatiek als we zijn pakten we die vrije zaterdag uiteindelijk toch met beide (uiteraard gedesinfecteerde) handen aan en maakten we er alsnog allemaal op onze eigen manier een wedstrijddag van, alleen dan dit keer buiten het veld.

Over fanatiek gesproken, laten we beginnen met Geralde. Geralde Bouw tegenwoordig dus hè. De wittebroodsweken zijn voorbij, dus dat betekent dat ook de badkamer gewoon weer eens geschrobd moet worden. Een typische klus voor de zaterdagochtend, waar Geralde nu extra tijd en energie in kon stoppen. Het feit dat Geralde hier op zaterdagochtend speciaal voor uit bed kwam, gaf haar al een 1-0 voorsprong. Vol vertrouwen veegde ze vervolgens de vloer aan met… de vloer: 2-0. Een doekje hier, een veegje daar, alleen dat ene hoekje nog en dan was Geralde klaar. Na een 3-0 voorsprong ligt echter altijd verslapping op de loer; voor vele teams waarschijnlijk een herkenbaar gevaar. Waar Geralde sterk en scherp aan de wedstrijd begon, liet ze aan in dat laatste hoekje toch wat steken vallen. De klus maar mooi geklaard met een mooie 3-1 als eindresultaat.

De vrije zaterdag van Mylène was ook niet echt helemaal vrij te noemen met vanaf 7 uur in de vroege ochtend een extra baby erbij in huis om de hele dag op te passen. Tja, is de stand Mylène vs babies daarmee dan 2-0 of 0-2, of 1-1? Dat laten we maar even in het midden. Door alle drukte kon Mylène pas om 14.30 reageren op haar whatsappjes; puntje erbij voor babies. 2-1, 1-2 of 0-3 dus. Fantastische moeder als Mylène is, slaagde zij er vervolgens in om de dag verder zonder kleerscheuren door te komen met twee uiterst tevreden babies. Wel was ze natuurlijk veel te moe voor nog een vijfde beslissende set, waardoor de eindstand neerkwam op 3-1, of 1-3. Het is maar net hoe je het bekijkt.

Joke besloot haar vrije tijd zaterdag te besteden aan een poging haar meest fluffy pancakes tot nu toe te maken. Net als in het volleybalveld, bereid Joke zich ook in de keuken het liefste voor onder genot van wat goede muziek. Oftewel, ABBA’s Greatest Hits aan. 1-0 voor Joke. Tijd voor het meest fluffy beslag ever. Om dit te bereiken, is volle concentratie vereist. Het volume ging dus nog een tandje hoger - here we go again - terwijl Joke zich zorgvuldig op het maken van het beslag stortte. HO, time-out: dancing queen kwam langs, daar móet op gedanst worden. Na de time-out verliep het maken van het beslag zonder problemen; 2-0. Super (trouper)! Ook het bakken van de pannenkoekjes verliep aanvankelijk zoals gehoopt. Joke verloor echter haar grip op pannenkoek numero 8 waardoor deze dwars kwam te liggen - SOS! Een kleine tegenslag bracht de tussenstand op 2-1. Finally facing her Waterloo? Nee, Joke wist zich te herpakken en bouwde een heerlijke stapel fluffy pancakes. Thanks for all the joy they’re bringing; 3-1!

Rachels vriend was jarig, tijd voor een feestje dus! De appels in de fruitmand dachten nog ‘maak alsjeblieft cheesecake, maak cheesecake’. Helaas, appeltaart it is; 1-0 voor Rachel. Het schillen kon beginnen. De eerste appel werd van kant gemaakt, terwijl de andere appels moedeloos toekeken. Stand: 2-0. Rachel had de smaak te pakken en de rest moest er ook aan geloven. Appel na appel werd meedogenloos verlost van zijn schil: 3-0. In de eindfase kreeg Rachel kramp; time-out. Een slimme zet, want na deze rustpauze werd de laatste appel binnen no-time ook geschild. Een dikke 4-0 voor Rachel én een heerlijke appeltaart waren het resultaat.

Maartje moest even wennen aan het idee van een vrije zaterdag, en had dan ook geen plannen. 1-0 voor De Verveling. Dus dan help je je moeder maar met de grote wekelijkse boodschappen, oftewel, genieten in de Albert Heijn: 1-1. Maartje besloot ook haar kamer grondig op te ruimen; stofzuigen, stof aflappen, je weet het wel. Erg leuk. Je moet wat tegen De Verveling doen. Stand: 2-1. Het was prachtig weer, dus de rest van de dag besloot Maartje te genieten van de zon door een rondje Barneveld City te doen en er een bbq’tje achteraan te knallen. Eindresultaat: 3-1 voor Maartje!

Deze vrije zaterdag kwam voor Charlotte niet als overbodige luxe. Volgens Piet Paulusma was dit het lêste sinnige wykein. Ze heeft het genomen van deze lêste zonnestralen. De intensiteit van smeren en keren komt zeer dicht in de buurt van een wedstrijd spelen. Na een inspanning van zo’n kaliber begint de maag om aandacht te vragen. Hierdoor kwam Charlotte al gauw op een 0-1 achterstand. Tijd voor actie; een voedzame maaltijd moest worden bereid. Dan denk je natuurlijk snel aan pizza. Alleen al bij deze gedachte waande Charlotte zich als winnaar. Let's make it happen. Simpele salami volstaat niet; om deze honger te stillen moeten er ingrediënten van topkwaliteit worden gebruikt. Carpaccio werd tevoorschijn getoverd. Dit kan niet anders dan voor een 1-1 tussenstand zorgen. Kaas, pesto, rucola en pijnboompitten werden rijkelijk gestrooid. Wat een fanatisme, 2-1. Deze bijna perfecte pizza kostte tijd en de knorrende maag kwam om de hoek kijken: 2-2. Charlotte had nog een laatste troef in handen: truffelmayo. Daarmee was de pizza compleet! Ff wachten...PIZZA! De knorrende maag droop af, 3-2 voor Charlotte.

Na wat schoongemaakt te hebben in huis besloot onze echte fitgirl Laurette maar eens wat te gaan sporten. Iets met ontwenningsverschijnselen zonder sport op zaterdag? Gooo Laurette, 1-0! Of nog een bonuspunt erbij voor de motivatie en discipline om te gaan sporten op je vrije zaterdag? Jep, 2-0 voor Lau. Daar ging ze, in de achtertuin. Voelt toch wat anders dan een sporthal, maar goed voor de afwisseling. Als een echte libero ging ze vol voor de squats, maar ook de bridge en de wallsit werden niet vergeten. Stand: 3-0. De zon bracht Laurette echter in de verleiding om haar sportactiviteiten vroegtijdig te staken; ze zag zichzelf al zitten met een wijntje in de zon.  Maar dapper als ze is, zette ze door. Armoefeningen konden niet achterblijven als een echte volleybalster, wat een discipline! Daarna dik verdiend tijd voor een wijntje, in de zon. 4-0 voor Laurette.

Toen Jaleesa in haar keukenkastjes keek dacht ze: ‘Dat ziet er opgeruimd uit’. Deze blijdschap was echter van korte duur. Op de een of andere wonderbaarlijke manier was de inhoud ineens verplaatst naar het aanrecht. 0-1 voor de afwas. De motivatie is een tijdje uitgebleven, maar Jaleesa geeft zich niet snel gewonnen. Zo gezegd zo gedaan, de afwasborstel begaf zich al in haar rechterhand: 1-1, dit ging de goede kant op. De wasbak liet zich vollopen met warm water. Even voelen: temperatuur bitterbal net uit het vet. Kleine tegenslag: 1-2. Jaleesa liet zich niet uit het veld slaan en voegde een koude straal toe. Perfecte temperatuur werd bereikt. Glazen, vorken, messen, lepels en snijplanken gingen als makke schaapjes door de wasstraat. Dit resulteerde in een spannende 2-2. De eindfase brak aan. Het was nu of nooit. Toen kwam daar een waterkaraf om de hoek kijken. Deze zijn niet gemaakt voor afwasborstels… Er werd een time-out genomen om even tot rust te komen. Hierna werd met flink fanatisme het gewenste resultaat toch bereikt! Alles weer schoon: 3-2 voor Jaleesa. 

Claude besloot op haar vrije zaterdag een goede vriend te zijn en haar Voorthuizense Kievitenvrienden aan te gaan moedigen op het voetbalveld. Beter een goede vriend, dan een verre buur, toch? Of was het nou andersom? We weten het soms ook niet meer. Claudes aanwezigheid heeft zijn vruchten afgeworpen want de Voorthuizense ploeg heeft met maar liefst 6-0 (!) gewonnen, 1-0 voor Claude. Zou de aanwezigheid van Claude magisch werken dan misschien? Hopelijk geeft dit voor ons ook goede resultaten met Claude als nieuwkomer. Toch was niet alles koek en ei. Zo ergerde Claude zich zo groen en geel als een kievit aan een aantal luidruchtige supporters. 1-1 dus. Tja, bewijst maar weer dat er geen sport - en geen supporters - zich kan tippen aan het mooie SSS. Toen Claude zich weer naar de goede kant van het spoor begaf en de zon ineens weer scheen, stond het dan eigenlijk ook al meteen 2-1 (sorry Rachie). Eenmaal thuis besloot Claude lekker te gaan eten en wat tijd met haar familie door te brengen, zeker ook belangrijk! 3-1 winst voor Claude dus.

Romee begon deze onverwachte vrije zaterdag lekker rustig. Van dat rustig aan doen krijg je natuurlijk trek. Romee had echter geen zin in een saaie lunch en ging deze strijd aan. Hit the road for something delicious! Boterhammen werden ontweken en de melk bleef in de kast. Een goed begin: 1-0. Kromme Hoek te Scherpenzeel werd het eindpunt. Al snel werd het favo drankje van Romee, 7up, gepresenteerd: 2-0. Dit verliep te makkelijk. Na eenmaal de menukaart te hebben ontvangen begon het lastig te worden. Zalm of carpaccio? Carpaccio of zalm? Keuzestress kwam om de (Kromme) hoek kijken. Het zweet begon te druipen, time-out. Na even op adem te zijn gekomen werd een meesterplan uitgevoerd. Surf en turf die handel, broodje zalm/carpaccio: 3-0. De honger was nog niet gestild. Deze lunch moest afgetroefd worden met een toetje. Zo gezegd zo gedaan. De ober kwam al snel door met de famous witte chocolademousse. Tevreden en tonnetje rond ging Romee naar huis met 4-0 winst. Zoals het hoort!

! Let op: in de komende alinea kan Vlaams taalgebruik voorkomen. Allee, het klinkt natuurlijk te zot voor woorden, maar onze nieuwe volleybalinstructeur Jeffrey speelde afgelopen zaterdag zelf ‘n oefenpotske tegene de mannekes oet Tectum Achel. Jep, dat ligt zeker en vast in België. Da’s weer eens een ander paar mouwen. Efkes rap de volleybalschoenen aansteken ginder in het Omnisport, en daarna was het tijd om lekker te gaan bougeren. Alleman had er goesting in! Jeffrey ontweek den zetel in de eerste drie sets en speelde bangelijk! Nu willen we niet stoefen, maar met een scoringspercentage van 83 procent was Jeffrey feitelijk wel den krak van den match hoor, heel graaf! Of den mannekes oet Achel van tevoren een dikke nek hadden, weten we niet. Maar het was in ieder geval ook niet terecht geweest, want de mannekes oet Apeldoorn wonnen de oefenmatch dubbel en dik met 4-1. 

Tot slot: coach Bert. Als Bert niet bezig is met volleybal geniet hij graag met zijn vriendin Tineke van een wijntje op de bank. Tot hun grote verdriet zijn hierdoor vlekjes ontstaan op de bank. En laten ze die bank nu net willen gaan verkopen... Bert ging dit varkentje dus even wassen. Alles voor zijn Tineke. Emmers met sop werden gepakt en het boenen kon beginnen. Dit bleek niet te helpen; 0-1 voor de bank. Bert gaf zich niet zo snel gewonnen en begon vol goede moed aan een tweede poging. De vlekken kregen het al moeilijk en begonnen te vervagen, maar zij trokken alsnog aan het langste eind. Tussenstand: 0-2. Poging drie… De vermoeidheid sloeg echter toe; time-out. Een nieuw strijdplan werd bedacht; Bert besloot zijn joker in te zetten, oftewel, de tapijtreiniger. De vlekken zagen dit niet aankomen en een aantal gaf zich gewonnen; 1-2. Dit smaakte naar meer. Bert boende door tot een stand van 2-2 was bereikt. Nog één keer en Bert had de strijd gewonnen. Vastbesloten als hij was om Tineke blij te maken, trok hij een laatste sprintje met de tapijtreiniger en de vlekken waren verdwenen als sneeuw voor de zon. Tevreden plofte hij - uiteraard met een wijntje en Tineke - neer op de bank. Eindstand: 3-2.

Wat een dag zeg, en wat een overwinningen! Aanstaande zaterdag wagen we een tweede poging om het seizoen 2020/2021 officieel te openen. En waar kun je dat beter doen dan lekker thuis in de Meerwaarde? Om 17.00 vangen we aan tegen de Bevers uit Lemelerveld. De wedstrijd zal te volgen zijn via de livestream van SSStv: https://www.youtube.com/channel/UCdm2fcd9qLN55fKhpiXxVxQ/featured. Hopelijk tot dan!

Ei ei ei

Op een zonnige dag vertrokken we zaterdag weer eens richting het oosten. Ditmaal gelukkig niet naar Twente, waar sprookjes sterven. Nee, ditmaal mochten we naar de Achterhoek. Even spannend was het wel, toen we het Twentekanaal over moesten steken. But we made it! Eibergen werd bereikt.

Eenmaal aangekomen bij de hal viel het allereerst op dat de sneeuwpop die we vorig jaar bouwden, helaas niet meer onder ons is. En jullie weten wat we doen als we verdrietig zijn. Eten. De broodjes, rijst, salades en pasta’s werden uit de tassen getoverd. De meest verrassende groente van zaterdag was Bonduelle’s Mexico Melange. Een opmerkelijke maar overigens prima keuze om het energielevel voor de wedstrijd op peil te brengen.

Tegen een uur of 17.00 bewogen we ons richting de kleedkamer die klaarblijkelijk niet voor ons bestemd was. Toen we vervolgens de zaal betraden, leek het alsof we daar ook niet zo gewenst waren #doorlopen. Anyhow, we waren vastberaden om de vloek van Twente niet ook de Achterhoek te laten binnendringen. Wat ons betreft was er – met uitzondering van de nieuwe N18 dan – geen doorgang tussen deze twee regio’s. Zou het een eitje worden voor de Barneveldse kippen in Eibergen?

De scheidsrechters hadden waarschijnlijk geen plannen verder die avond, aangezien ze lekker rustig aan deden. Zo tegen 17.50 liepen wij inmiddels wel een beetje op eieren. Om 18.00u spelen in de Achterhoek betekent dat je sowieso al laat thuis bent; dan wil je in ieder geval op tijd beginnen. Gelukkig stond de scheids open voor feedback en vond hij dat het om 17.50 inderdaad wel eens tijd was om te gaan inslaan. De eerste scheids was nog even gezellig aan de klets, dus het tossen kwam later nog wel. Juist. Misschien moest hij gewoon nog even zijn ei kwijt. Adem in, adem ei…uhh uit.

Met de haren strak in model (waaronder een prachtige vissengraat) stonden we langs de witte lijn, klaar om een potje te gaan ballen. En nee, we waren niet benieuwd. We keken het ei niet uit het gat. Gewoon, zin in!

De eerste set begonnen we zwak. We liepen achter de (f)eitjes aan. Het lukte ons niet om de foutenlast aan eigen kant laag te houden. En laat dat nou net het hele eiereneten zijn. We verloren de set met 12 – 25. Maar je weet wat ze zeggen, een wijze hen legt ook weleens een ei in de brandnetels.

Ondanks het ruime verlies van de eerste set, kozen we geen eieren voor ons geld. We wilden met vier of vijf punten terug naar Bareveld, dus we wisten wat ons te doen stond. De tweede set gingen we al een stuk beter van start. Het ei wil wijzer zijn dan de kip, maar vanaf de tweede set bleken de kippen uit Barneveld het wijst te zijn. Dit resulteerde in 25 – 13 winst voor ons.

Het ei van Columbus was gevonden. Onze passing en verdediging waren een stuk beter op orde en met onze aanval wisten we de zwakke plekken bij onze tegenstander te vinden: eggcelent! Ook in de derde set was alles koek en ei. Het werd geen een keer echt spannend en we pakten de set met 25 – 18.

Één ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een heel ei. En omdat met een half ei naar Barneveld terugrijden ook zo gaat stinken, gingen we voor het hele ei via drie gewonnen sets (en nee, liever niet in de vorm van een vijfsetter). En dat lukte! We wonnen ook de vierde set, met 25 – 13. Ei goed al goed.

Met vier i.p.v. vijf punten in tha pocket stapten we met een dubbel gevoel weer in de auto’s naar huis. Maar je weet wat ze zeggen: men kan geen omelet maken zonder eieren te breken. Van twaalf eieren kwamen dertien kippetjes. Een meevaller dus.

Hoewel er zaterdag wel een vissengraat aanwezig was, ontbrak het ons aan een ruggengraat. We eindigden zonder nadenken wederom bij de gouden M. Ditmaal in ons stamrestaurant bij Apeldoorn-Zuid. Nadenken over wat we wilden eten hoefden we ook niet #reddeplofkip #v(egg)ie. Alsof nog niet iedereen er helemaal aan kan wennen, was het overigens wel opmerkelijk dat de MacVega’s aan een apart tafeltje plaats moesten nemen. Wat dat nou weer te betekenen had…

Maargoed, het ei is uit. We kunnen geen eieren meer zien. Komende zaterdag spelen we tegen eieren die uit andere kippen zijn gebroed. Dan spelen we namelijk de tweede ronde van de nationale beker tegen Zaanstad (eerste divisie) en Veracles (topdivisie). Komt dat zien! Laat de kippen vliegen!

Heet, heter, heetst

Nieuwe week, nieuwe kansen. Dat was ons (niet-Twentse) motto na de nederlaag van vorige week. Hebben jullie het goede nieuws trouwens ook vernomen? De NS is een proef gestart om ook in het Twents te gaan omroepen!! Dat wordt over een maandje met de trein naar Borne dus. ‘Beste leu en wichter, goeiendag!’

Na onze tweede fotoshoot dit seizoen (bedankt Jeroen!) volgde dinsdag een uitgebreide teamsessie om de wedstrijd en het verloop van het seizoen te bespreken. We blijven vrouwen hè. Nadat iedereen zijn zegje had gedaan, was het tijd om nog even een half uurtje te trainen: niet lullen, maar poetsen (of toch allebei?).
Na een fanatieke training op de donderdag waren we klaar voor zaterdag: matchday! Met dank aan de analyse van Joost op vrijdagavond wisten we wat ons te wachten zou staan tegen VoCASA. Nummer 4: linkshandig. Check! Nummer 3: slaat alles naar linksachter. Check! Setter: heeft een hekel aan duiken. Check! Een goed begin is het halve werk.

Toen iedereen omgekleed en uitgeteld (nee niet moe, gewoon klaar met tellen) was, konden we van start gaan. De warming-up vond plaats onder het genot van wat gezellige Oktoberfest-gerelateerde plaatjes. Zo voelde het toch alsof Paul er ook even bij was #bier! En kon een aantal van ons alvast in de juiste stemming komen voor later die avond #bier! Gelukkig was er goede vervanging voor Paul geregeld; assistent-coaches Luuk en Jort waren van de partij #bi..ehm..jzondergoedeminisvandeweek! Toppers!

Hoewel we vorige week het een en ander aan te merken hadden op de sporthal in Denekamp (grijze lijnen, harde muziek etc.), moeten we toegeven dat het ditmaal ook niet echt een pretje was om in onze eigen hal te spelen. Enige reflectie is op zijn plaats dus. Met 27 graden op de thermometer nam de temperatuur in de Meerwaarde tropische waarden aan. Een Meer-tropische-waarde. Een Tropische Meerwaarde. Nou, u begrijpt het wel. Het was warm. En daarom willen wij alle aanwezigen – die met de parels op het voorhoofd op de tribune zaten – een extra warm applaus geven.

Tijd voor wat inhoudelijk verslaggeving. Om te beginnen bij het begin, vangen we aan met het slechte nieuws: de eerste set. Na twee prachtige serves van Luuk en Jort, vond een matige, langzame start plaats aan onze kant. VoCASA kon hierdoor lekker in het spel komen en wij liepen een beetje achter de feiten aan. Halverwege de set wisten we bij te komen en zelfs hier en daar een puntje voor te staan. Dit mocht helaas niet baten; wij trokken aan het discutabele kortste eind (25 – 27).

Niet getreurd, er waren nog meer sets te gaan. Na, voor zover dat mogelijk was, weer iets afgekoeld te zijn na de opgelopen gemoederen eind eerste set, maakten we ons op voor revanche. En zo gezegd, zo gezweet, zo gedaan! Alsof het niets was, pakten we een 11 – 2 voorsprong. Huh? Hoe je de ene set nipt kan verliezen om de volgende vervolgens dik te winnen is ons nog steeds een raadsel. Maar het gebeurt vaker in het volleybal. Bij de Oranje dames bijvoorbeeld. En zo ook bij ons (hier zijn wel meer overeenkomsten te zien natuurlijk..). Anyhow, we wonnen de tweede set met 25 – 12. Bruut!

Ook in de derde en vierde set kwamen we niet echt in de problemen. Al kwam de winst ons niet zomaar aanwaaien, we moesten hard werken. En dat deden we dan ook. Onverwachte ballen toch nog pakken, kunstjes zoals de bal hooghouden via je rug, je moet het maar kunnen. Onze vechtlust werd beloond met 25 – 21 en 25 – 13 winst. Dat betekende helaas geen rondje van Joost, maar wel vier punten. Hoera!

De avond ging van heet, heter, heetst naar kort, korter, kortst (of geldt dat eerste dan nog steeds?) Gelukkig zijn volleybalbroekjes ook uitermate geschikt om verrassingen onder de dirndl te voorkomen. Niets aan het handje dus #bier!

Deze week maken we ons op voor het potje dat we komende zaterdag om 18.00 in Eibergen gaan spelen. En het is hoog tijd voor ons eerste uitzege denken we zo, dus we zijn van plan een flink aantal punten mee te nemen uit de Achterhoek.

Oh ja, heeft u al een groot rood kruis in uw agenda staan op 27 oktober? Dan spelen wij namelijk de tweede ronde van de beker in onze eigen Meerwaarde. Om 12.30 vangen we aan tegen het eerste damesteam van Zaanstad (eerste divisie) en om 16.30 tegen Veracles dames 1 (topdivisie). Hopelijk tot dan!

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Senioren TC:
Cynthia Barten 
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)