Net geen wereldrecord
Weet u wanneer de laatste officiële nederlaag was van Autoschade Van der Werf/SSS Heren 2? Dat was in een tijd dat er nog geen corona was, dat Berger nog geen vader was en dat het zelfs nog de vraag was of Kees Jan de kerst zou halen. Na een ongekende reeks van 714 ongeslagen dagen liep Heren 2 zaterdag tegen dat moment aan waarvan je weet dat het een keer weer gaat komen: een nederlaag.
Deze week kwam Conegliano in het nieuws met de langste zegereeks uit de geschiedenis van het volleybal. De Italiaanse topploeg van ons voormalig WhatsApp-maatje Robin won voor de 74ste keer op rij. De laatste nederlaag dateert van 12 december 2019. Bijzonder dat het Guinness Book of Records nooit bij SSS Heren 2 heeft aangeklopt; want de laatste verliespartij dateerde van nog iets langer terug: 7 december 2019. Oké, wij wonnen geen 74 keer op rij maar een acceptabel aantal van 16 opeenvolgende zeges. Maar kunnen wij er wat aan doen dat er opeens corona kwam.
Goed, vorige week hadden wij nog geen weet dat er een eind zou komen aan onze zegereeks. Na de zeer degelijke overwinning op SVC of was het nu VCS of… CSV, VCS, VSC, CVS (Freek weet jij het nog?)... begon Heren 2 aan een nieuwe trainingsweek. Zich voor te bereiden op een uitwedstrijd tegen VVH. Eigenlijk hadden we op de maandagtraining al kunnen weten dat er iets niet klopte. Dan doelen we niet op het feit dat Roelofs geen kinderen meer kan maken na een afzwaaier tijdens het inslaan, maar op het feit dat we zowaar compleet waren. En op donderdag ook! Wat een volledigheid. Kees Jan had zelfs geregeld dat we met twaalf man konden trainen donderdag. Wat een luxe!
Na een goede trainingsweek en met goede moed zouden we in de auto stappen naar Harderwijk; voor een wedstrijd tussen de nummers twee en één van de ranglijst. Zo volledig en perfect als de voorbereiding liep doordeweeks, kon eigenlijk alleen maar fout gaan op zaterdag. De eerste tegenvaller was de afwezigheid van onze Kees Jan. Onze rots in de branding. Wie moest ons nu voor de wedstrijd een mooi verhaal vertellen over hoe hij ooit Harderwijkse paling gerookt had in Melbourne? Gelukkig hadden Freek - gogme - Hebing nog bij ons! En had hij pas nog VVH tegen Renswouw gescout, zodat hij haarfijn wist wat de zwaktes waren... (van ons uiteindelijk).
De tweede tegenvaller was dat sommigen te laat waren. Of was het alleen Gepko die te laat was? Mea culpa! En dan de derde misser… de wedstrijd zelf. Daar hoeven we in dit verslag weinig woorden aan vuil te maken. We begonnen degelijk aan het duel en kwamen op een comfortabele voorsprong (wat Kees Jan dan weer gemist had via de livestream), maar VVH gaf zich niet zomaar gewonnen en wij lieten de spreekwoordelijke teugels te veel vieren. We dachten dat we de vis al aan de haak geslagen hadden, maar… uiteindelijk stonden we met lege handen na de eerste set.
Na een spannende tweede set - met het seizoensdebuut van Nick en Arno voor de gebutste en geklutste Ties - leken we orde op zaken te hebben gesteld en was het vertrouwen weer terug. 1-1 bij VVH uit; niks aan de hand. Als we hier gewoon winnen, is dat een prima resultaat tegen een sterke ploeg.
Maar… Dan moet je de bal tijdens het serveren wel binnen de 81 vierkante meter van de tegenstander plaatsen. En dat vonden wij nogal moeilijk in de derde set. Net als dat we het moeilijk vonden om de bal van de tegenstander goed te verwerken. Het 25-23 setverlies doet vermoeden alsof de verhoudingen dicht bij lagen, maar zeker de helft van de Harderwijkse punten kwam van een Barneveldse hand.
In de vierde set drukte VVH door en pakte de thuisploeg verdiend de overwinning. Na wat wissels kwam SSS nog wel terug - mede dankzij goed serveren van Rinaldo - maar VVH won terecht en maakte een einde aan de lange ongeslagen status van SSS.
Na zo’n nederlaag verdien je het niet om te douchen. Dus we stapten maar ongedoucht in de auto. Eenmaal in de auto kwam ook wel weer de relativering: dus dan maar wel gezellig spare ribs eten met elkaar, een biertje drinken en een mooie avond met sterke verhalen hebben onder het genot van heerlijke tiramisu (dankjewel Christien!). En als je in het volleybal niet kan winnen, dan zorg je er maar voor dat je de beste bent met spareribs eten. Of beerpong. Of toepen. Of beerpongbekers op de grond gooien. Of later naar huis gaan dan je zoon. Of paardenrace. Of hartenjagen. Of vlaggen raden. Of Top 2000-intro’s raden. Of… gewoon komende zaterdag bij een nieuwe wedstrijd.
