Het was zaterdag 28 januari. Tijd voor de eerste uitwedstrijd van 2023, en niet zomaar een. Tijd voor de streekderby, tijd voor de nummer 2 versus de nummer 3, tijd voor de battle van de Spoelstra’s, tijd voor de terugkeer van Goud. Onze zuiderburen stonden op het programma: op naar Veenendaal!

Flink aan de bak dus de week daarvoor. Er werd hard getraind – soms iets té hard, met een aantal verkeerd geraakte vingers en hoofden als gevolg. Maar we gingen door. Een goede generale is immers een goede repetitie, aldus onze Veenvliet. Vol goede moed op naar zaterdag!

De zaterdag begon vroeg met een niet al te vrolijke snapchatvlog uit huize Coers (die om 8 uur op zaterdagochtend dus al lekker in haar groene pakkie zit). Problemen. De nieuwe – en dure – gordijnen waren te grijs, en dat was wat onze Marjo juist niet wilde. Het huilen stond haar nader dan het lachen. Gelukkig komt na wolken zonder regen ook zonneschijn en bleken de gordijnen toch meer beige uit te vallen, en dat was wat Marjolein juist wel wilde. Marjo blij, wij blij. Op naar veel zonneschijn!

Langzaamaan trok de zon over ons mooie landje en kregen na Lunteren ook Barneveld, Nijkerk en Apeldoorn bezoek van de zon. Maar Voorthuizen niet, daar was het grijs. Net als soms de gordijnen van Marjolein.

Dan denk je uitwedstrijd numero acht, dan moet je als team wel een beetje door hebben hoe je het vervoer moet verzorgen. Nou think again, dat blijft toch echt een uitdaging voor deze groene kippetjes uit Barneveld en vooral omstreken. Een auto uit Scherpenzeel, twee auto’s uit Ede, een auto uit Apeldoorn, een auto uit Lunteren, een auto vanaf de verjaardag van de opa van Maartje (die overigens ook binnenkort jarig is), en twee auto’s die vanuit Veenendaal snel richting Apeldoorn gingen. Wie gaan er dan vanuit Barneveld? 7 dames? 6 dames? Past het in twee auto’s? Oeps moest ik rijden? Dat past toch niet? Hoe breed denk je dat we zijn? Als ik heen rij en jij terug, lukt het dan? Anyway, de afspraak van “we appen nog wel ff” zijn we in ieder geval goed nagekomen, maar aan de efficiency kunnen we nog werken. Iets met goede voornemens.

Op naar Veenendaal, lekker in het zonnetje met een muziekje aan (en het tankklepje nog open – oeps). Eva had zo’n zin in de wedstrijd dat ze maar liefst vier uur voor het fluitsignaal arriveerde in Sporthal West. “Alvast ff die tegenstander indoctrineren” volgens onze Boerman (of intimideren?). Benieuwd hoe dat is verlopen.

Tijd voor theetjes en cappuccinootjes (net als pyjamaatjes, voor de pubquizerSSS onder ons). Daar in Sporthal West weten ze wel hoe ze een lekker kopje koffie kunnen maken. En komen ze je zelfs bedienen. Wat een servies (en service)! Beetje bij beetje druppelde iedereen binnen nadat alle auto’s een parkeerplekje hadden gevonden. Ja alle auto’s. Als je je als team maar 19 kilometertjes naar het zuiden hoeft te verplaatsen, zou je denken niet zo veel auto’s nodig te hebben. Dan kan je zelf op je fietsje, wandelend, op je skeelers, op je schaatsen, noem maar op ... Maar nee deze ladies hebben maar liefst 7 auto’s nodig voor die verplaatsing. Beetje decadent zijn we wel. Maargoed, pinkjes in de lucht en nippen aan die cappu.

Hier en daar werden nog wat indoctrinatie-/intimidatietactieken doorgenomen; zou het werken als we tijdens de wedstrijd woorden verkeerd uitspreken? Touchy, scheids, touchy! Hé, Antenné! Rechtdoor Blokker-en ladies. Juist.. tijd om een kleedkamer op te zoeken, de knielappen om te hangen, de veters te strikken, alvast wat Green Army-liedjes te zingen en nog even – met de deur open of dicht – te toiletteren (team open (Marjo) vs team dicht (Abi). Score: de deur stond gewoon lekker open).

Met de muziek op standje gehoorbeschadiging en een lijst die ook zeker niet zou misstaan in een hut op een Oostenrijkse piste zat de sfeer er meteen lekker in. Feestteam Red Alert: ook zeker van harte welkom om een keertje in De Meerwaarde te komen draaien. Tussen het warmspelen en inslaan door werd er dan ook nog even lekker gedanst met en gezwaaid naar de trouwe Barneveldse supporters die met ons mee waren gekomen. We hadden er zin in!

Vol goede moed en energie begonnen we aan de eerste set. Lekkere ballen werden afgewisseld met onnodige foutjes en zo ging het lang gelijk op. Tot we aan het einde van de eerste set steeds beter gingen serveren en we de Veenendaalse dames ook goed onder druk konden zetten met ons blok. Voor de buitenaanvalsters van VCV was het bijna onmogelijk om langs ‘De Muur’ (onze Abi en Marjo) te komen en zelfs Julie wist een blokpuntje te maken. Met een fantastische serviceserie van Claude en een heerlijk een-vrouws-killblock van Jokie op die goede linkshandige buiten wisten we de eerste set naar ons toe te trekken (18-25).

De tweede set gaf een enigszins gelijk beeld. Het ene moment speelden we de rally’s fantastisch uit, had Hanna de pass perfect onder controle, kon Joke het spel heerlijk onvoorspelbaar verdelen, vuurden Abia en Claude flinke kanonskogels op de tegenstander af en weigerden Marjo en Rachel met hun blokkering meerdere malen de Veenendaalse aanval door te laten. Maar op andere momenten maakten we soms wat rare foutjes, werden handjes onhandig uitgestoken en serveerden we ook flink wat in het net of uit. Maar we lieten ons niet kisten. De sfeer bleef goed, de overtuiging dat we gingen winnen zeker aanwezig en onze Romee mocht weer een balletje serveren. Zo wisten we ook de tweede set binnen te halen met 21-25.

De derde set was het opnieuw hetzelfde liedje; beide teams waren aan elkaar gewaagd. Toch waren we ervan overtuigd dat we hier gewoon met winst zouden weggaan. En dat deden we ook. Met een goede invalbeurt van Celine die een paar heerlijke aanvallen afleverde en een kei- maar dan ook echt keihard killblock van Abia wisten we ook die derde set winnend af te sluiten (23-25). We hebben gehoord dat ze nog steeds bezig zijn die bal van Abi uit de vloer te peuteren.

Ook in de vierde set lieten we niet het meest constante spel zien maar waren we gebrand om te winnen. En na elk onhandig foutje kwam uiteindelijk weer een fantastische aanval of geweldig block. Maartje kwam er in voor de service en nam ook de rest van de set de spelverdeling voor haar rekening. Meteen wist ze Marjo goed te vinden die de bal er heerlijk in beukte. De aanval van Clau stond ook weer op standje beuken, Abia wist wat mooie gaatjes in het Veenendaalse achterveld te vinden en Hanna wist de pass elke keer weer perfect bij Maart te brengen. We pakten ook de vierde set (23-25) en namen daarmee alle punten mee naar Barneveld. Weer een heerlijke overwinning!

Hup groen! Kampioen van de vall-EI, weer vijf heerlijke puntjes in onze tas en we sluiten januari 2023 af zonder een punt verlies: 15/15. Terwijl de ene helft van het team snel onder de douche sprong om vervolgens naar Apelcity te scheuren en zich bij de rest van de Green Army te voegen, genoot de rest nog even van een heerlijk drankje. Iris en Celine besloten dat deze prestatie nog wel iets extra’s verdiende en schoten – in hun wedstrijdoutfits (goeie sponsoring voor Simplex) – snel nog even de Appie aan de overkant in voor wat donuts.

Inmiddels hebben we die donuts (en de MacDonalds erna) er weer afgetraind en zijn we klaar voor een nieuwe pot. Vanmiddag om 17:00 spelen we thuis in De Meerwaarde tegen Longa’59 uit Lichtenvoorde. Zien we jullie daar?

Joehoe! Het was even stil, maar we zijn er weer. En hoe! Vol goede moed en met veel zin luidden wij dit nieuwe jaar in. 10/10 punten in 2023 – geen slechte score tot nu toe, al zeggen we het zelf. Gelukkig nieuwjaar!

Bij een nieuw jaar horen natuurlijk goede voornemens. Al zijn de meeste een kleine maand later wellicht al wel weer in de prullenbak beland… We snoepen in ieder geval weer voldoende (nee, de blauwe pepernoten zijn nog steeds niet op), gaan soms ietwat flexibel met de tijd om (hè Celine?) en vergeten af en toe een stuk of zes wedstrijdshirts mee te nemen in onze wastas (een goed begin is uiteindelijk wel maar de helft).

Maar sommige voornemens staan nog steeds overeind. Zoals efficiënt omgaan met onze wedstrijdverslaglegging. Nu zou je kunnen denken: beste verslaggeverSSS, jullie waren het eerste verslag van dit jaar al meteen vergeten – wat nou goede voornemens? Maar nee, daar corrigeren we je graag. Razende reporters al wij zijn, hadden wij al ingecalculeerd dat de eerste twee wedstrijden van 2023 gewoon heel veel op elkaar zouden gaan lijken, en leek het ons wel handig om die twee in één verslag te combineren. Efficiënt? Ja. Of het verslag daardoor twee keer zo lang is geworden? Ook ja. Veel leesplezier!

Voor de volledigheid blikken we nog even terug op het einde van 2022. We sloten de eerste competitiehelft af met een mooie tweede plek in de competitie. Verder zat een nieuwe bekerstunt er helaas niet in; we verloren 3-0 van topdivisionist Veracles, waarmee ons bekeravontuur tot een einde kwam. Tijd om even bij te tanken.

Bijkomen van al dat bijtanken zat er daarentegen niet echt in. Op 2 januari moesten we ons alweer (katervrij) in de Meerwaarde melden. Zelfs Marjo had – met lichte tegenzin - haar knielappen maar weer uit de kerstboom gevist. Compleet waren we nog niet; onze Jokie was nog aan het herstellen van de kerstgriep die half Nederland plat deed liggen en coach Peter bleek zo veel kerstliedjes te hebben gezongen dat zijn keel toch wel erg veel pijn deed (noot van de eindredacteur: zitten daar je bijholtes??).

Alles goed en wel: de rest moest dus op zoek naar een invaltrainer. Onze Cas moest aan het werk en niemand anders uit heren 1 durfde het aan om ons trainen te geven. We stellen ook wel erg veel vragen… Dan maar zelf een training bedenken, een wedstrijdje spelen tegen dames 3? De alternatieven vlogen in de groepsapp om de oren maar er werd maar geen consensus gevonden. De uiteindelijke oplossing: de heer Tingen mocht een keer onze training komen verzorgen. Die weet tenslotte uitstekende hoe hij zijn dochter trainen moet geven – mits ze daar toestemming voor heeft gegeven natuurlijk. Onder zijn leiding werden de eerste trainingsuren van 2023 gemaakt: bedankt papa van Hanna!

Het begin van het jaar werd dus goed ingeluid. Niet alleen op maandag met onze eigen nieuwjaarsborrel met (alcoholvrije) champagne onder de douche, maar ook op donderdag met een speciale training. We deelden het veld die avond met niemand minder dan heren 2. Want wat jullie misschien nog niet weten, is dat niet alleen wij dit jaar een trainer met Veenendaalse achtergronden hebben, maar de mannen uit ons tweede herenteam ook. En (dames) 1 + (heren) 2 = 3 + 21 fanatiekelingen op de donderdagavond bij elkaar in de Meerwaarde. Coach P+R (zou toch leuk zijn als ze ook samen carpoolden) bedachten een mooie training, inclusief echt Veenendaalse uitleg, schoenmaatvergelijken, mat-over-het-net-gooien en een oefening die volgens sommigen op linedancen en anderen op Simon Says (dat spelletje met die lampjes) lijkt. Hoe dan ook, wat volgde was een erg geslaagde training – zelfs met een net op herenhoogte. Wanneer weer?

De week voor de eerste competitiewedstrijd van 2023 trainden we weer volle bak met compleet team; ook onze Ro mocht – na haar herniablessure – eindelijk weer rustig aan wat doen. En als haar trainingstijd erop zit, hebben we natuurlijk altijd stand-in Cas nog. Al was hij in de winterstop blijkbaar wel even vergeten dat meedoen met dames 1 uiteraard wel andere koek is dan heren 1. Dat is nog eens binnenvallen.. Gelukkig heeft heren 1 een erg betrokken staf die er sindsdien voor zorgt dat tijdens onze training af en toe even een Mars (team Bounty!) naar beneden wordt gegooid om het energielevel weer wat op te krikken.

Onze eerste wedstrijd in het nieuwe jaar vond plaats op SSSuper SSSaturday 14 januari. In een gezellig drukke Meerwaarde bereidden we ons – onder genot van de nodige theetjes en cappu’s – voor op de battle tussen de groenen. De studentes uit Nijmegen kwamen op bezoek. Met Joke, Iris, Rachel, Abia, Claude, Marjolein en Hanna in de basis voerden we de druk meteen goed op. En ook mini’s Julia en Nora droegen hun steentje bij met twee mooie eerste services. Onze Boerman was lekker op dreef en ook de middens wisten goed te scoren. Met 25-12 ging de eerste set naar de Barneveldse kippetjes.

In de tweede set maakten we het spannender (25-22), maar we herpakten ons in set drie weer. Julie viel goed in, Joke wist de setjes goed te blijven spreiden, Abi scoorde als een malle en het blok stond als een huis – 25-16 was het resultaat. De laatste set startten we wat minder sterk, maar we wisten een achterstand om te buigen in uiteindelijk setwinst: 25-21.

Snel als we waren, konden we zelfs onze nieuwe trainingsbuddies van heren 2 nog even aanmoedigen, die naast ons speelden. Ook zij wisten hun eerste wedstrijd van 2023 te winnen tegen Donitas. Eindstand: Studenten (1 punt) versus Kippen (9 punten)! #samentrainen #samenwinnen #samenjuichen #samenvliegen.

Tijd voor weer eens vijfpuntenbier; dat smaakte goed! Net als de kipcornwrappies van Thea – perfect voer voor tijdens een potje heren 1 kijken, die de superzaterdag afsloten.

De week erna maakten we ons op voor opnieuw een thuiswedstrijd. Op donderdag verkenden we weer eens een andere Barneveldse sporthal: de Burgthof. We besloten daar maar meteen de slingers op te hangen want onze Rachie was jarig: 27 lentes jong! En wat kan ze heerlijke appelcake bakken, die meid.

Van appelcake naar brownies – de perfecte wedstrijdvoorbereiding. Vergezeld door heel veel knuffels. Niet alleen vanwege Rachel d’r verjaardag, maar ook wegens Internationale Knuffeldag! Waar we natuurlijk braaf aan meedoen; we zijn immers de beroerdste niet.

Wisten we alle knuffelenergie om te zetten in winst? We begonnen onze thuiswedstrijd op 21 januari met twee prachtige services van talentjes Naomi en Lynn, die de eerste twee punten al voor ons maakten. Bruut!

We vlogen uit de startblokken met dezelfde basis als de week ervoor. Onze aanvallers waren lekker op dreef. Boerman en Davelaar wisten de ballen hard op de grond te rammen vanaf zowel de buitenkant als drie-meter. Onze Abi scoorde de nodige ballen langs, door of over het blok – ze is de moeilijkste niet. Door onze goede servicedruk (lekker Rachie – talent komt met de jaren!) en Hanna die zorgde dat de passlijn beter ging lopen, kreeg Joke de kans om het spel heerlijk te spreiden, wat resulteerde in hier en daar een puike omloopbal met onze Marjo.

In de vierde set kreeg onze Maartie het op haar heupen. Niet serveren op nummer 10? Wat een onzin. Even lekker doorbeuken en je serveert haar gewoon uit de wedstrijd tot een 7-0 voorsprong! Tip: brownie is blijkbaar de ideale wedstrijdvoorbereiding. Browniesnoeper numero 2 (onze Juulster) was namelijk ook lekker op dreef en wist de passjes perfect bij Maart te brengen. Hanna en Celine lepelden ondertussen nog een paar onmogelijke ballen van de vloer, Marjo zorgde ervoor dat er geen ballen meer langs haar blok kwamen, Abia ramde er nog even goed op los en Eva maakte haar debuut #debuutkannetje.

Opnieuw vijf punten voor de groenen. 4,5,6…SSS!

Met tien punten 2023 in, daar proostten we op. De dames van Gemini waren nog wel zo aardig om ons een drankje aan te bieden. Waarvoor we overigens vriendelijk bedankten, maar wel een andere deal met ze sloten. Heel veel succes dames!

We sloten de succesvolle wedstrijddag af met dansjes, liedjes over chocolade (ook in canon) en updates over datelevens onder de douche (ja dit kan je op twee manieren lezen). Hoe het met m’n werk gaat vroeg je? Nee! Of mijn gezondheid nog oké is? Nope! Hoe ik me voel? Boring! Hoe het met m’n dateleven gaat? JAA! Anyway, na nog even gezellig samen de ruiten van onze auto’s gekrabd te hebben was het echt tijd om uit te zwaaien en af te taaien.

Zo ook in dit verslag. Die inmiddels zo lang is geworden dat deze eindredacteur zich zo moet haasten om zich klaar te maken voor alweer de volgende wedstrijd. Kuddo’s voor de trouwe fans die nog steeds aan het lezen zijn. We love you!

En nu snel de wedstrijdpakkies aan voor de kraker van vandaag: om 17:00 uur spelen we tegen VCV aka de nummer drie/onze buren/Peters oude club/Eva’s oude club. Genoeg redenen om een kijkje te komen nemen toch? Wees welkom in ieder geval, Veenendaal is niet ver weg.