Nieuwe maand, nieuwe kansen. Inmiddels een aantal weken verder in het nieuwe jaar kunnen we stellen dat we ons tot nu toe best wel goed houden aan onze goede voornemens voor 2023. Behalve dan misschien dat minder snoepen.. Maar naast de donuts (en cake, en brownies, en MacDonalds) was januari bovenal appeltje – of worteltje/druifje/banaantje – eitje. Ongeslagen en zonder puntverlies in 2023 door naar februari!

Het is dan ook vanzelfsprekend dat we deze winning streak graag willen voortzetten. En dat begint natuurlijk bij hard werken tijdens de training. Of, beter gezegd, hard meppen op Maartje tijdens de training. Tja, incasseren kun je leren.. Voordeel: onze Maart is in ieder geval goed voorbereid op zulke ballen tijdens de wedstrijd. Iets met (letterlijk) beslagen ten ijs komen.

Waar onze volleybalskills inmiddels aardig op orde zijn (Maartje keer op keer kunnen raken vereist best wat kunde), vallen de taalvaardigheden af en toe nog wat tegen. Met sommigen is gewoon geen zand te bezeilen. Gelukkig hebben we flink wat juffen en een redacteur in ons midden die hier en daar wat kunnen bijspijkeren aan de servicelijn, want er is af en toe geen hout aan vast te knopen.

Over hout gesproken, een van onze razende reporters heeft de latten onder de schoenen gebonden en maakt momenteel de pistes in Italië onveilig. Om vast te kunnen houden aan onze heilige verslag-drie-eenheid gingen we daarom op zoek naar een gastredacteur, die we al snel vonden. En wat voor één.. Duimpjes omhoog voor onze Boer-die-ook-goed-kan-schrijven-man!

Jammer dat ze vrijdagavond niet aanwezig was bij de PubquiSSS; sommige teams hadden dit consciëntieuze juffie namelijk goed kunnen gebruiken bij de spellingsronde. Maar ze zat vast al in haar pyjamaatje op de bank. Gelukkig wisten onze verpleegkundigen in spé natuurlijk dat je ‘eczeem’ met een ‘c’ schrijft. Of was het nou toch ‘exzeem’? Ach, wie maakt zich nou druk om zo’n minuscuul verschil?

Sowieso bleek je leeftijd toch wat hoger te moeten zijn om in de prijzen te vallen bij de pubquiSSS #genZ. Een onderwerp dat ook eerder die week onder de douche al voorbijkwam. Want wanneer ben je eigenlijk Gen Z, millennial of boomer? En wie uit ons team behoort dan tot welke groep? Rachel is een boomer, toch (sorry Rachie..)? Anyway, zeer interessante showertalk dus. Benieuwd naar de volgende aflevering..

Enfin (ja, dit woord is door een van de verslaggevers gegoogeld), lekker getraind, lekker gemept dus – zo’n 80% op Maart, de overige 20% in de andere hoeken van het veld. Op naar zaterdag; sommigen zonder sokken – wil de dader zich melden? – en sommigen bijna zonder fietssleutel (benieuwd hoe ver diegene dan was gekomen..).

MATCHDAY! Waar Eva helaas nog niet opgeknapt was van haar griepje, besloot Juul vroeg op de dag maar gewoon alvast aan het vijfpuntenbier te gaan op de piste. Verschil moet er zijn. En van de latten naar de lattes – in de Meerwaarde vlogen ze uiteraard weer over de toonbank voor onze wedstrijd. Iets met rust en regelmaat. Toen Maartje ons met de cappu’s zag, wist ze niet hoe snel ze van die bok moest komen om nog even te kunnen meegenieten van ons wekelijkse koffiemomentje. Die kan je natuurlijk niet missen – of je daardoor nou op tijd bent voor de voorbespreking of niet.

Om 17:00u trapten Febe en Mette onze wedstrijd af met twee mooie services. Goed voorbeeld doet goed volgen! Vanaf het eerste moment zetten we de dames uit Lichtenvoorde onder druk en pakten we een flinke voorsprong. Door een stabiele passlijn, ‘De Muur’ die alle ballen tegenhield, heerlijke aanvallen en een serviceserie van onze Jokie die alle passer-lopers van Longa deed wisselen, wisten we de Lichtenvoordenaren onder de tien te houden in de eerste set. 25-9 #BRUUT!

Op naar set twee, waarin de meppen-op-Maart-training goed van pas bleek te komen. Neuspuntje voor Maartie #auw! Hoewel wij de overhand hadden, kwam Longa af en toe ook door met een mooi punt. Gelukkig was onze Boerman daar met de realitycheck: jongens, wij zijn gewoon echt beter! Onze Abi was on fire en ook de andere aanvalsters wisten af en toe lekkere kanonnetjes af te vuren op de tegenstander. Set 2 ook voor de Groenen (25-17).

Ook in de derde en vierde set konden we lekker knallen, rapen en vliegen. Celien kwam er lekker in met een paar snoeiharde servies en onze libi zorgde ervoor dat de spellies het spel goed konden verdelen. En wanneer wij even niet meer wisten welk lied we moesten zingen (als je zo veel scoort moet je ook veel zingen..), waren daar onze talenten van de week die zorgden voor een feestje. Eindresultaat: 4-0 – en dus 20/20 in 2023. Daar mag op gedronken worden (Juul) – hi, ha ho!

Maar het kan niet altijd feest zijn. Waar de wedstrijd zeer voorspoedig verliep, kwamen we daarna alweer snel voor dilemma’s te staan. Zoals bij het vinden van een goede fotograaf voor onze overwinningsfoto. Want ja, kan je na een keiharde 4-0 overwinning de tegenstander nog even lief aankijken om leuk een blije foto van jullie te maken? Gelukkig was mama Boerman zo lief om 60 extra stappen te zetten naar beneden om als fotografe op te treden. Maar voordat zij er was, had de ene coach van de tegenstander haar taak al gekaapt (sorry!) en sprong de andere coach bij ons op de foto. Als je wint, heb je vrienden!

En nu tijd om die winst te vieren! Een deel van het team verkoos dineren in luxe restaurants boven de kookkunsten van – onze helden – Thea, Paul en Mirella, maar het eten smaakte er niet minder om. En ook met z’n vijven kan je proosten voor tien; zeker als je hoort dat je concurrent met 2-3 heeft verloren (DANK BORCULO!) En gelukkig was het jongste Hahntje ook nog daar én de beroerdste niet om wat diepgaande gesprekken te voeren. Nogmaals: als je wint, heb je vrienden (maar kijk wel uit voor kinderlokkers).

Dubbel feeSSSt dus want we zijn de nieuwe koploper. Hoera, dat moet op insta! Maar een insta-story maken blijkt nog een hele kunst. “NEE, dat pijltje moet HIER!” Met enige moeite lukte het onze Rachie uiteindelijk om dan toch een mooie creatie te plaatsen. Iets met boomers (of toch millennials?) misschien?

Na een geslaagd weekend maken we ons deze week op voor een nieuwe wedstrijd. Komende zaterdag staat onze uitwedstrijd in Denekamp op het programma. Gooi die tanks dus maar vol, want dat wordt 115 kilometertjes oostwaarts voor een bezoekje aan de nummer vijf op onze ranglijst. Gaan we voor de 25/25?

En zet trouwens ook volgende week zaterdag maar alvast in de agenda voor de knaller van de maand: dan komt de nummer 2 bij ons op bezoek in de Meerwaarde om 17:00u. Be there! (Ook welkom in Denekamp natuurlijk, maar we doen niet aan reiskostendeclaraties.) Toedels!

Het was zaterdag 28 januari. Tijd voor de eerste uitwedstrijd van 2023, en niet zomaar een. Tijd voor de streekderby, tijd voor de nummer 2 versus de nummer 3, tijd voor de battle van de Spoelstra’s, tijd voor de terugkeer van Goud. Onze zuiderburen stonden op het programma: op naar Veenendaal!

Flink aan de bak dus de week daarvoor. Er werd hard getraind – soms iets té hard, met een aantal verkeerd geraakte vingers en hoofden als gevolg. Maar we gingen door. Een goede generale is immers een goede repetitie, aldus onze Veenvliet. Vol goede moed op naar zaterdag!

De zaterdag begon vroeg met een niet al te vrolijke snapchatvlog uit huize Coers (die om 8 uur op zaterdagochtend dus al lekker in haar groene pakkie zit). Problemen. De nieuwe – en dure – gordijnen waren te grijs, en dat was wat onze Marjo juist niet wilde. Het huilen stond haar nader dan het lachen. Gelukkig komt na wolken zonder regen ook zonneschijn en bleken de gordijnen toch meer beige uit te vallen, en dat was wat Marjolein juist wel wilde. Marjo blij, wij blij. Op naar veel zonneschijn!

Langzaamaan trok de zon over ons mooie landje en kregen na Lunteren ook Barneveld, Nijkerk en Apeldoorn bezoek van de zon. Maar Voorthuizen niet, daar was het grijs. Net als soms de gordijnen van Marjolein.

Dan denk je uitwedstrijd numero acht, dan moet je als team wel een beetje door hebben hoe je het vervoer moet verzorgen. Nou think again, dat blijft toch echt een uitdaging voor deze groene kippetjes uit Barneveld en vooral omstreken. Een auto uit Scherpenzeel, twee auto’s uit Ede, een auto uit Apeldoorn, een auto uit Lunteren, een auto vanaf de verjaardag van de opa van Maartje (die overigens ook binnenkort jarig is), en twee auto’s die vanuit Veenendaal snel richting Apeldoorn gingen. Wie gaan er dan vanuit Barneveld? 7 dames? 6 dames? Past het in twee auto’s? Oeps moest ik rijden? Dat past toch niet? Hoe breed denk je dat we zijn? Als ik heen rij en jij terug, lukt het dan? Anyway, de afspraak van “we appen nog wel ff” zijn we in ieder geval goed nagekomen, maar aan de efficiency kunnen we nog werken. Iets met goede voornemens.

Op naar Veenendaal, lekker in het zonnetje met een muziekje aan (en het tankklepje nog open – oeps). Eva had zo’n zin in de wedstrijd dat ze maar liefst vier uur voor het fluitsignaal arriveerde in Sporthal West. “Alvast ff die tegenstander indoctrineren” volgens onze Boerman (of intimideren?). Benieuwd hoe dat is verlopen.

Tijd voor theetjes en cappuccinootjes (net als pyjamaatjes, voor de pubquizerSSS onder ons). Daar in Sporthal West weten ze wel hoe ze een lekker kopje koffie kunnen maken. En komen ze je zelfs bedienen. Wat een servies (en service)! Beetje bij beetje druppelde iedereen binnen nadat alle auto’s een parkeerplekje hadden gevonden. Ja alle auto’s. Als je je als team maar 19 kilometertjes naar het zuiden hoeft te verplaatsen, zou je denken niet zo veel auto’s nodig te hebben. Dan kan je zelf op je fietsje, wandelend, op je skeelers, op je schaatsen, noem maar op ... Maar nee deze ladies hebben maar liefst 7 auto’s nodig voor die verplaatsing. Beetje decadent zijn we wel. Maargoed, pinkjes in de lucht en nippen aan die cappu.

Hier en daar werden nog wat indoctrinatie-/intimidatietactieken doorgenomen; zou het werken als we tijdens de wedstrijd woorden verkeerd uitspreken? Touchy, scheids, touchy! Hé, Antenné! Rechtdoor Blokker-en ladies. Juist.. tijd om een kleedkamer op te zoeken, de knielappen om te hangen, de veters te strikken, alvast wat Green Army-liedjes te zingen en nog even – met de deur open of dicht – te toiletteren (team open (Marjo) vs team dicht (Abi). Score: de deur stond gewoon lekker open).

Met de muziek op standje gehoorbeschadiging en een lijst die ook zeker niet zou misstaan in een hut op een Oostenrijkse piste zat de sfeer er meteen lekker in. Feestteam Red Alert: ook zeker van harte welkom om een keertje in De Meerwaarde te komen draaien. Tussen het warmspelen en inslaan door werd er dan ook nog even lekker gedanst met en gezwaaid naar de trouwe Barneveldse supporters die met ons mee waren gekomen. We hadden er zin in!

Vol goede moed en energie begonnen we aan de eerste set. Lekkere ballen werden afgewisseld met onnodige foutjes en zo ging het lang gelijk op. Tot we aan het einde van de eerste set steeds beter gingen serveren en we de Veenendaalse dames ook goed onder druk konden zetten met ons blok. Voor de buitenaanvalsters van VCV was het bijna onmogelijk om langs ‘De Muur’ (onze Abi en Marjo) te komen en zelfs Julie wist een blokpuntje te maken. Met een fantastische serviceserie van Claude en een heerlijk een-vrouws-killblock van Jokie op die goede linkshandige buiten wisten we de eerste set naar ons toe te trekken (18-25).

De tweede set gaf een enigszins gelijk beeld. Het ene moment speelden we de rally’s fantastisch uit, had Hanna de pass perfect onder controle, kon Joke het spel heerlijk onvoorspelbaar verdelen, vuurden Abia en Claude flinke kanonskogels op de tegenstander af en weigerden Marjo en Rachel met hun blokkering meerdere malen de Veenendaalse aanval door te laten. Maar op andere momenten maakten we soms wat rare foutjes, werden handjes onhandig uitgestoken en serveerden we ook flink wat in het net of uit. Maar we lieten ons niet kisten. De sfeer bleef goed, de overtuiging dat we gingen winnen zeker aanwezig en onze Romee mocht weer een balletje serveren. Zo wisten we ook de tweede set binnen te halen met 21-25.

De derde set was het opnieuw hetzelfde liedje; beide teams waren aan elkaar gewaagd. Toch waren we ervan overtuigd dat we hier gewoon met winst zouden weggaan. En dat deden we ook. Met een goede invalbeurt van Celine die een paar heerlijke aanvallen afleverde en een kei- maar dan ook echt keihard killblock van Abia wisten we ook die derde set winnend af te sluiten (23-25). We hebben gehoord dat ze nog steeds bezig zijn die bal van Abi uit de vloer te peuteren.

Ook in de vierde set lieten we niet het meest constante spel zien maar waren we gebrand om te winnen. En na elk onhandig foutje kwam uiteindelijk weer een fantastische aanval of geweldig block. Maartje kwam er in voor de service en nam ook de rest van de set de spelverdeling voor haar rekening. Meteen wist ze Marjo goed te vinden die de bal er heerlijk in beukte. De aanval van Clau stond ook weer op standje beuken, Abia wist wat mooie gaatjes in het Veenendaalse achterveld te vinden en Hanna wist de pass elke keer weer perfect bij Maart te brengen. We pakten ook de vierde set (23-25) en namen daarmee alle punten mee naar Barneveld. Weer een heerlijke overwinning!

Hup groen! Kampioen van de vall-EI, weer vijf heerlijke puntjes in onze tas en we sluiten januari 2023 af zonder een punt verlies: 15/15. Terwijl de ene helft van het team snel onder de douche sprong om vervolgens naar Apelcity te scheuren en zich bij de rest van de Green Army te voegen, genoot de rest nog even van een heerlijk drankje. Iris en Celine besloten dat deze prestatie nog wel iets extra’s verdiende en schoten – in hun wedstrijdoutfits (goeie sponsoring voor Simplex) – snel nog even de Appie aan de overkant in voor wat donuts.

Inmiddels hebben we die donuts (en de MacDonalds erna) er weer afgetraind en zijn we klaar voor een nieuwe pot. Vanmiddag om 17:00 spelen we thuis in De Meerwaarde tegen Longa’59 uit Lichtenvoorde. Zien we jullie daar?