Joejoee daar zijn de razende reporterSSS weer, even tussen alle kampioenspromo door. Zijn jullie ons al zat? Hopelijk niet, want er gebeuren zo aan het einde van het seizoen nog steeds veel – chaotische – dingen in het SSS dames 1-kamp. Dus ga er maar weer even goed voor zitten.
Weet je wat het is, als je ergens in de safe space genaamd het midden van de middenmoot eindigt, dan zijn de laatste weken van het seizoen meestal niet zo spannend meer. Maar als je meedraait in de top, dan is het gewoon wel even andere koek. Zeker als de nummer 2 jou als koploper op de hielen zit. En die nummer 2 al heeft afgezien van het spelen van pd’s, waardoor die plek vrijkomt voor de nummer 3, waar je nog de laatste wedstrijd tegen spelen moet. Tenzij de koploper uiteindelijk toch 2e wordt en de pd-plek gewoon krijgt. Snappen jullie het nog? Voeg daar nog een schepje extra onzekerheid bovenop doordat de laatste speelronde van de nummer 1 en 3 al een week eerder is dan de rest van de poule, en voilà: een vrij chaotische situatie is inmiddels gecreëerd.
Ondertussen moeten we ook al nadenken over volgend seizoen. Wie blijft, wie gaat? En wat gaan we eigenlijk in onze welverdiende zomervakantie doen? Wat een vragen allemaal. Gelukkig weten de teamgenootjes elkaar te midden van alle opkomende levensvragen en chaos goed te vinden, en kennen ze elkaar immers door een door. Zo worden er dagelijks flink wat snaps, memes en gifjes gedeeld en weten we elkaars kledingmaten inmiddels allemaal uit ons hoofd.
Het zijn de laatste loodjes, en helaas gaan juist op dat moment vaak ook veel dingen mis. Bekend met Murphy’s law? “Anything that can go wrong will go wrong?” Nou die kant leek het vorige week wel even op te gaan. Al is Finagle’s law – de wet van bedrog – ook wel behoorlijk op ons van toepassing: “Anything that can go wrong, will—at the worst possible moment.” En dan hebben we het niet alleen over nachtelijke taxiritjes van 80 euro… Jullie vragen je vast af wat er dan allemaal aan de hand was; nou, komt tie.
Op maandag begonnen we de training met z’n elven. Marjo had zo hard in haar pyjama gefeest dat haar pootjes het begaven. No stress. Marjolein aan de bak als ballenmeisje langs het veld; de rest aan de bak in het veld. En hard ook, want voor de laatste twee wedstrijden van het seizoen moest de beuk er nog even in.
Dat liet onze Abi zich geen twee keer zeggen. Met het advies van Cas in haar achterhoofd dat we nog wel iets meer in de driemeteraanvallen mogen vliegen, zette ze haar aanloop in. Picture Abi die in slow motion, met een heroïsch muziek op de achtergrond, haar aanloop inzet. Met al haar kracht maakt ze zich los van de grond, stijgt ze wel bijna een meter de lucht in, trekt haar arm naar achter om deze vervolgens in volle snelheid naar voren te swingen en de bal over het net te kanonnen. En daar is onze – iets minder lange – Jokie, die al net zo heroïsch opstijgt voor het blok waarmee ze haar leven in de strijd gooit. Ze steekt haar handen over het net, en BAM – ^@$%&#k*t! – vol bovenop de vinger. Gekneusd it was helaas. Fingers crossed – behalve die van Joke – voor een snel herstel.
Op donderdag traden we opnieuw met elf vrouw sterk aan; met dit keer Joke als ballenmeisje en Marjo’s voetjes weer in de volleybalschoenen. Nu is gebleken dat Marjoleins beentjes toch beter gedijen in een pyjama- dan volleybalbroekje. Aauw ^@$%&#k*t! Steek in haar achillespees. Weten jullie die wetten van Murphy en Finagle nog? Mij combineerden ze ff: alles ging mis op het slechtst mogelijke moment. Als klap op de vuurpijl liet Abia zien nog meer heldhaftig gedrag in huis te hebben en Claude nog even te tackelen en bijna een bal in het gezicht van onze Iris te slaan. Ondertussen begonnen er ook wat andere scheentjes en achillespeesjes te zeuren. Het valt allemaal niet mee, zo aan het einde van het seizoen.
Maar gelukkig kwam daar uit de hemel vallen: Henrieke. Niet alleen bracht ze sinds lange tijd zichzelf maar ook chocolaatjes (hartjes – luf joe – happy to have you back) mee naar de hal. We blijken niet alleen talent te hebben voor volleybal (en voetbal), maar ook als entertainers – bijvoorbeeld met en tijdens livestreams. Zo kwam Henrieke haar herstel toch nog met genoeg volleybal en fun door, en dat verdiende volgens haar chocolaatjes. Vinden wij leuk! Met hier en daar een chocolaatje tussendoor, eindigden we de training uiteindelijk – call it luck – met z’n tienen.
En zo klungelden we ons richting zaterdag. Tijd voor de wedstrijd tegen de dames uit Deventer: SSS d1 vs Avior d1. De middelste van de laatste drie wedstrijden. De laatste thuiswedstrijd van seizoen 2022/2023. Na dit seizoen maar liefst vijftien officiële potjes in onze geliefde Meerwaarde gespeeld te hebben, was het tijd voor numero zestien: de laatst van het jaar. Are you readddyyy to rumbleeeee?
Oud en vertrouwd verzamelden we ook op zaterdag 1 april in ons oude vertrouwde hok voor de wedstrijdvoorbespreking – inclusief Boerman-dropjes. Je zou denken dat de aanvangstijd van 15:45 na al die wedstrijden inmiddels wel bekend is, maar ook dit keer wist niet iedereen de kamer op tijd te bereiken. De laatste spelers stroomden (bijna letterlijk) doorweekt binnen, en ook de mini’s van de week waren weer van de partij. En trouwe mascotte Alberto de Alpaca niet te vergeten, die sinds kort ook een groen strijdpak aanheeft. Let’s go! Voor de laatste keer herinnerde coach P ons eraan dat de Meerwaarde ONZE hal is, en zo betraden we – vastberaden de winst in ONZE hal te houden – het strijdtoneel tegen Aaaaviiiiior.
En dat ging niet stilletjes. Onze Marjo had namelijk haar trommel tevoorschijn gehaald om ons tijdens de wedstrijd van wat lekkere beats en melodietjes te voorzien (lees: om vooral gewoon hard te rammen op dat ding). Gelukkig had ze tijdens het SSS-feest al geoefend.
Ondanks de enthousiaste muzikale ondersteuning begonnen we de wedstrijd wat onrustig. De Deventerse dames – die zich dus in die safe space van de middenmoot bevinden – lieten zien waarom ze in het linkerrijtje thuishoren. Waar zij vrijuit speelden (en over wel echt een heeele lange buiten beschikken), startten wij niet sterk. We liepen te veel achter de feiten aan en verloren de eerste set dan ook met 21-25.
Was dit nodig? Niet per se. Staan wij eerste met een reden? JA! Tijd dus om dat te laten zien. In de tweede set kwamen we een stuk sterker uit de startblokken. We zetten Avior serverend meer onder druk, onze Juul en Ro lieten de tegenstander alle hoeken van het veld zien met harde, mooie en tactische aanvallen, en Marjo sloeg zich ondertussen een ongeluk op haar trommel. Het mocht baten: 25-17. Bruut!
Vol goede moed begonnen we de derde set; nu doorzetten! Avior dacht echter hetzelfde en liet opnieuw sterk spel zien. Onze pass-linie bleef moeite hebben met de Deventerse service waardoor wij moeilijk(er) tot scoren kwamen. Coach P haalde ons naar de kant en zette ons weer even op scherp, waarna ons eigen spel weer ging lopen. Boerman was on fire met haar service en ineens waren de rollen omgedraaid. Uiteindelijk was het onze Jokie die de set afmaakte met een ace #thirtyisthenewtwenty. 25-22 voor your girls in green!
Onze slogan ‘wij staan bovenaan, wij staan bovenaan’ waarmakend wisten we ook die vierde set binnen te harken. Ook dit ging met vallen en opstaan, maar gelukkig waren met een (bijna) complete en (bijna) fitte selectie waardoor we gebruik konden maken van een aantal sterke invalbeurten. Tot 22-22 bleef het gelijk op gaan, maar daar was reddende engel Geralde wel klaar mee. Ze besloot de pot niet nog spannender dan nodig te maken en bezorgde ons de winst met drie servicepunten op rij #thirtyisthenewtwenty. 25-22 voor GROEN!
De zwaarbevochten 3-1 winst was binnen! Slecht voor de zenuwen en slecht voor het hart – sorry not sorry. Op het veld naast ons speelde de MC1 – het jeugdteam van onze Maartie – ook een spannende wedstrijd. Omdat ze een vijfsetter speelden konden wij ook nog even aanmoedigen, en afkijken hoe het moet om kampioen te worden. Goed voorbeeld doet goed volgen?
Mocht het je ontgaan zijn (we kunnen het ons haast niet voorstellen): morgen, zaterdag 8 april, spelen wij onze laatste en mogelijke kampioenswedstrijd tegen Trivos dames 1 in Wijchen. Voor het eerst in de historie van de club kan SSS dames 1 kampioen worden in de tweede divisie en daarmee promoveren naar de eerste divisie. Maar dit is nog geen gegeven; we moeten daarvoor morgen eerst winnen. Dus we hebben deze week weer keihard met een volle groep getraind, en hebben verder vooral heel veel zin om er een mooie pot van te maken. Hoe onze – én Alberto’s – opnieuw chaotische en enerverende week verder is verlopen, horen jullie volgende week wel. Maar één ding is zeker: wij zijn meer dan klaar voor morgen. Jullie ook? We trappen af om 15:00 in sporthal de Arcus in Wijchen. Bij zijn = meemaken!
