Meisjes B1 en de sprongfloater

Eens in de 76 jaar komt Halley voorbij. De bekende komeet, die enkele honderden jaren voor onze jaartelling voor het eerst werd gesignaleerd, raast dan met duizelingwekkende snelheid voorbij. Vleer herinnert zich de laatste keer nog goed. Hij heeft daarvoor de gehele avond met een verrekijker naar de sterrenhemel staan turen. Vijf graden onder nul, maar het was wel de moeite waard; wat een indrukwekkende verschijning.

 

Vandaag komt volleybalvereniging Halley uit het plaatsje Whel (bij Doetinchem) op bezoek voor de wedstrijd tegens SSS MB1. Een team dat enkele plaatsen hoger op de ranglijst staat, maar wel van een kleine vereniging, waar het hoogste damesteam in de promotieklasse uitkomt en waar slechts één heren team bestaat en in de 1e klasse speelt. Kortom; niet erg indrukwekkend en het zal dan ook vandaag vast geen thriller gaan worden. Vleer neemt gedachteloos z'n koffie mee naar de tribune, maar wordt onmiddellijk door een oplettende suppoost teruggestuurd.

 

Vandaag gaat Anoek - na drie maanden afwezig te zijn geweest als gevolg van een blessure - weer meedoen. Dat kan natuurlijk nog geen volledige wedstrijd, dus is Iris van MB2 gevraagd of ze nog een keer wil meespelen. Daarover twijfelde ze geen moment en ondanks dat ze vlak voor deze wedstrijd zelf met haar team een super wedstrijd heeft gespeeld, doet ze fris en fruitig mee aan de warming-up.

 

Omdat - voor de derde keer dit seizoen - geen tellers kwamen opdagen (jongens A1!), nemen Ilja en Laura maar weer plaats achter de teltafel. Hoewel nog steeds geplaagd door blessures, waren ze vandaag eigenlijk van plan om als zevende speler aan de kant aan te moedigen. Het wordt ze helaas niet gegund...

 

De wedstrijd begint en al na enkele services is de stempel gezet. Vleer kijkt verschrikt om zich heen, want de stempel is van Halley en niet van SSS. Vrijwel elke service is een perfect gespeelde sprongfloater en daar hebben de meiden uit Barneveld nog geen goed antwoord op. De pass wordt volledig ontregelt en SSS is daardoor helaas niet in staat om op de door haar gewenste manier een aanval op te bouwen.

 

De eerste drie sets tonen allemaal ongeveer hetzelfde beeld. Vleer ziet gelukkig wel dat de meiden van SSS hun best doen, maar wat ze ook proberen het lukt niet. Gelukkig is er af en toe (!) wel een goeie pass en dan weten de aanvalskannonen uit Barneveld in de meeste gevallen indrukwekkend te scoren. Het is helaas niet voldoende en de drie sets gaan verloren met 16-25, 14-25 en 14-25.

 

Vleer heeft het opgegeven en tuurt teleurgesteld voor zich uit. De meiden van SSS hebben het uiteraard nog niet opgegeven. Elke set is immers een wedstrijd en elke wedstrijd zijn er nieuwe kansen. Direct vanaf het begin nemen de meiden uit Barneveld het initiatief. Ze zijn inmiddels een beetje aan de lastige sprongfloater gewend en de bal komt nu ook steeds beter bij de spelverdeling terecht. Vleer v(l)eert op en kijkt beschaamd om zich heen. Nog nooit eerder had hij een wedstrijd opgegeven en nu ziet hij dat zijn favoriete team op een indrukwekkende manier terug knokt. De vierde set wordt vervolgens verdiend gewonnen met 25-22 en de blijdschap is groot.

 

Na afloop vertelde de coach het volgende aan Vleer: “We wisten dat het een lastige tegenstander zou zijn, maar dat ze in staat waren om onze pass zo erg te ontregelen, dat had ik echt niet verwacht.” “Ook al hebben we vandaag niet gewonnen, dit soort wedstrijden moet je wel hebben meegemaakt om te ervaren hoe effectief deze moderne service is.” “Gelukkig is er ook weer een techniek te leren om daar mee om te gaan en daar gaan we de komende tijd dan ook maar eens flink mee oefenen.” “Het zou overigens te kort doen aan het team van Halley om hun succes alleen aan de service toe te kennen, ook hun aanval - vooral in het midden - was behoorlijk verrassend en krachtig.”

 

Vleer knikt instemmend en vraagt vervolgens aan de coach hoe het nu verder moet. “Anoek heeft weer een groot deel van de wedstrijd kunnen spelen en ook al missen we nog steeds twee belangrijke speelsters, we kunnen nu misschien toch de competitie op eigen kracht verder uitspelen.”

 

Volgende week speelt MB1 om 13.00 uur haar voorlaatste wedstrijd tegen SVS in Schalkhaar (bij Deventer). Dit team staat op de laatste plaats, maar dat is uiteraard geen garantie voor een gemakkelijke wedstrijd.

Meisjes B1 gaat voor een mission impossible

Buiten is de gevoelstemperatuur onder de -10 graden, binnen in sporthal de Kei in Warnsveld is de temperatuur redelijk aangenaam. De tribune zit aardig vol, maar het kost Vleer toch geen moeite om een goed plekje te vinden.

 

Het is vandaag 23 maart en het team van SSS staat al zenuwachtig te trappelen. Eerst moeten nog enkele wedstrijden worden uitgespeeld. Het valt Vleer op dat het publiek het spelplezier van veel kinderen probeert te ontnemen. Schreeuwende supporters en spelers die roepen over “wat hangt het net toch hoog...” en “ketsen, ketsen maar...” tonen weinig respect voor de tegenstander. Daarbij doet de laatste leuze ook nog eens flink tekort aan de goede prestatie van de serveerder. Als je je dan toch niet kan inhouden, roep dan iets van “wat een super service...” of zoiets, meent Vleer. Maar goed, daar is hij niet voor gekomen. Vleer komt natuurlijk voor de wedstrijd SSS MB1 versus WSV MB1.

 

Alsof de tragedie rondom het team nog niet groot genoeg was, hoorde Vleer tot zijn schrik dat Laura tijdens de oefenwedstrijd van afgelopen donderdag haar enkel had verzwikt. Nu missen de meiden dus drie aanvalsters. Gelukkig was Chantal bereid om vandaag mee te doen, zodat de wedstrijd in elk geval door kan gaan. Een wedstrijd tegen de “nummer één”, die tot nu toe slechts 1 set verloren heeft. De meiden van SSS zijn van plan om daar iets aan te doen. Een “kansloze missie”, denkt Vleer hardop en wordt vervolgens verbaasd aangestaard door enkele supporters van de tegenpartij.

 

De eerste twee sets zijn van een uitstekend niveau. Het publiek geniet van het spel aan beide kanten van het net. De meiden uit Warnsveld laten zien niet voor niets rechtstreeks op het kampioenschap af te stevenen. De servicedruk en aanval van WSV is meer van het kaliber SSS dames-1, maar de B-meiden uit Barneveld zien toch regelmatig kans om zelf tot fraaie acties te komen. Ze groeien mee in het niveau van de wedstrijd. Aan het eind van beide sets weet WSV echter uit te lopen en de sets te verzilveren. Het wordt 18-25 en 15-25.

 

De derde set wordt vandaag overgeslagen. De vierde set is superspannend en tot aan de 18 punten geloven alle speelsters nog steeds dat het mogelijk is om deze set te winnen. Helaas gaat het dan toch nog mis en staat er zomaar opeens een stand van 19-25 op het scorebord. Alle meiden gaan - meer dan terecht - met opgeheven hoofd van het veld, onder luid applaus van het publiek. Ze hebben vandaag allemaal een prima prestatie geleverd, ook al is dat misschien niet helemaal terug te vinden op de ranglijst.

 

Vleer wil natuurlijk weten wat de coach er van vond. “Ik ben meer dan tevreden, wel een beetje jammer dat het niet gelukt is om een set te pakken, maar het is niet anders.” “Het was erg fijn om Chantal er vandaag bij te hebben, ze was vooral aan het net een erg waardevolle kracht.” “We hebben nog drie wedstrijden te gaan en hebben daarbij de hulp van andere teams hard nodig.”

 

De eerstvolgende wedstrijd is weer thuis en zal op zaterdag 6 april om 14.00 uur in sporthal de Meerwaarde worden gespeeld. De tegenstander is dan het tweede meisjes-B team van Halley uit Zutphen.

Meisjes B1 zorgt voor onvoorspelbaar volleybal

Vandaag speelt meisjes-B1 weer een belangrijke thuiswedstrijd. Vleer is extra vroeg gekomen omdat hij nu wel eens een keer de beste plek op de tribune wil innemen. Hij denkt terug aan de tijd dat hij zelf nog in het eerste prominententeam speelde. Toen je alleen een punt kreeg als je zelf serveerde en vervolgens scoorde, toen een set bij 15 punten afgelopen was en toen het net nog een belangrijk doel had en nooit of te nimmer aangeraakt mocht worden. Tegenwoordig mag je maatje zelfs het net naar beneden trekken, zodat je er vervolgens gemakkelijk de bal overheen kan slaan. Nee, vroeger was alles beter, toen was er ook altijd voldoende plaats op de tribune...

 

Vandaag is het 1e meisjes-B team van Heino op bezoek. Net als vrijwel alle teams waar tegen de meiden van SSS dit seizoen uitkomen, is ook volleybalvereniging Hevo een club met een uitstekende jeugdopleiding en daarom op voorhand lastig te verslaan. Vleer gaat er eens gemakkelijk voor zitten. Hij heeft er zin in, want vanmiddag zijn - sinds lange tijd - weer de meeste speelsters aanwezig en wat het belangrijkste is, ze zijn fit!

 

Al na enkele minuten gaat de altijd rustige Vleer onrustig aan zijn snor zitten draaien. De puntige krullen wijzen als een vishaak recht omhoog. Geen goed teken en het geeft een goed beeld van het verloop van de wedstrijd. Alles gaat mis en naast anderhalve hand vol servicefouten ziet Vleer ook nog eens dat de aanval regelmatig gericht is op de achterwand. Met een stand van 11-25 wordt beschaamd van kant gewisseld.

 

De tweede set gaat al wel iets beter, maar het spel zoals Vleer dat gewend is blijft uit. Hij ziet dat de coach koortsachtig staat te bladeren in het handboek “coachen voor dummy's”. Kennelijk vindt hij daarin de oplossing niet, want ook deze set moeten de meiden uit Barneveld buigen voor het team van Hevo. Het scorebord geeft 18-25 aan.

 

Er valt een stilte in de zaal. Hier had niemand op gerekend. Natuurlijk, het moet gezegd, het team uit Heino is best wel goed, maar zo goed nou ook weer niet.

 

De derde set begint en onmiddellijk neemt SSS het initiatief. Vleer veert op. Hij ziet opeens weer een SSS zoals hij dat kent. De service gaat goed, de eigen pass gaat goed en als dan ook de set-up weer als vanouds blijkt te zijn, behoeven de aanvalskannonen het alleen maar eenvoudig af te ronden. De meiden uit Barneveld overklassen nu opeens haar tegenstander en winnen de set met 25-19. Kijk, dat is different koek.

 

De vierde set gaat voortvarend van start en SSS neemt direct een flinke voorsprong. De meiden uit Heino sputteren echter behoorlijk tegen en zien zelfs kans om aan het eind van de set de achterstand om te buigen in een voorsprong. De set gaat uiteindelijk nipt verloren met 23-25.

 

De coach kijkt niet blij maar het lukt hem net niet om Vleer te ontlopen. “Nee, we hebben vandaag in de eerste twee sets beneden ons kunnen gepresteerd.” “Gelukkig ging het in de tweede helft van de wedstrijd een stuk beter, maar niet alle meiden haalden  vanmiddag hun niveau.” “We hadden het thuispubliek graag wat anders laten zien, maar het is helaas niet anders.” “Iedereen heeft wel eens een mindere dag en meestal is het dan de volgende keer weer totaal anders.” “Dat maakt de volleybalsport zo onvoorspelbaar leuk.”

 

De volgende wedstrijd van meisjes-B1 is op zaterdag 23 maart. Dan spelen de meiden van SSS om 11.30 uur tegen het 1e meisje-B team van WSV in Warnsveld. Een team dat vandaag pas (!) hun eerste set (van Alterno) heeft verloren en recht op het kampioenschap afstevent. Het spreekt voor zich dat de meiden van SSS hun uiterste best zullen doen om als tweede één of misschien wel meer puntjes af te pakken.

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Dames TC:
Arjan Roelofs
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

Heren TC:
Adriaan Kuiper
E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)