Huup huup, Barbatruc

Een nieuw jaar betekent normaal gesproken niet een nieuw team. In ons geval betekende dat wel enkele nieuwe spelers. De barba-kinderen van SSS 2 gingen namelijk met extra barbapapa's op reis naar Nijmegen. Met al hun ervaring en wijsheid wisten zij wel hoe je moet barbatrucen. En dat weet VoCASA 2 inmiddels ook. Voor de zesde keer dit seizoen speelden wij een vijfsetter, en evenzovaak pakte de Barbatruc goed uit: 2-3 winst.

Stel je hebt vervanging nodig. Wie vraag je dan mee? Barba-kinderen. Talenten. Maar goed, verjaardagen zijn ook belangrijk. Wie vraag je dan mee? Barbapapa's. Ervaring. Dat komt altijd goed van pas. Wie nog meer? Jezelf. Nadat je tussentijdse rapport is goedgekeurd door onze Vanilla Ice.

Dus reisden wij zaterdag met drie volle auto's af naar Nijmegen. Toen we aankwamen in de hal, stond VoCASA even verbaasd te kijken. Huup huup, Barbatruc. Onze twee jongste Barba-kinderen bleven de hele wedstrijd aan de kant, terwijl voor het eerst dit seizoen twee koppies met enkele grijze haren boven de groene shirtjes verschenen. En dan doelen we niet op onder andere Remco die de respectabele leeftijd van 28 jaar bereikt heeft zaterdag en normaal gesproken de oudste van het team is. Maar als je van grijze haren zo goed gaat spelen, moeten we misschien met het hele team maar eens een Barbatruc toepassen.

Waarom bleven de twee jonkies langs de kant? Na de veelbesproken nederlaag tegen Dynamo hebben wij het jaar afgesloten met een prima training en zijn we het jaar gestart met iets mindere trainingen. Jonge honden als wij zijn, kunnen wij geen moment stilzitten (een enkele uitzondering daargelaten). Misschien dat Alwin inmiddels beseft dat een voetbalcarrière er echt niet in zit voor hem. En Martin – u zou het niet verwachten als u onze wedstrijdverslagen vaker leest – heeft last van overbelasting. De schrijver dezes is daar deels verantwoordelijk voor; hij duldde geen half werk in de vakantie, met als resultaat twee toernooizeges. Vervelend voor ons - maar gelukkig hadden wij geweldige vervanging – maar extra vervelend voor Martin: hij had zowaar zin in een potje volleybal.

Wie waren dan de barbapapa's die ons versterkten? Allereerst, Harald en dat heeft VoCASA geweten ook. Met een verhoogde gemiddelde leeftijd en bloeddruk startten wij uitstekend aan de wedstrijd in Nijmegen. Mede dankzij Gepko, die zowaar enkele ballen binnensloeg (wat vrij uniek zou zijn gezien de rest van de wedstrijd). Hij leek er weinig last van te hebben dat hij het zonder zijn vaste inspeelmaatje moest stellen. Frank en Rinaldo hadden hem geweldig opgevangen.

De glansrol was echter voor Harald weggelegd, die in al zijn wijsheid wel raad wist met de set-ups van onze jarige job. De jonkies van VoCASA verdedigden veel, maar hadden grootse moeite met de aanval van onze barba-nestor. VoCASA was nooit ver weg, maar wij waren een brug te ver dankzij onze Van der Sloot: 23-25.
De kantwissel deed Remco duidelijk goed, want hij had nu vol zicht op zijn muze en met nieuwe inspiratie serveerde hij ons direct naar een 5-0 voorsprong. Daarna nam de foutenlast toe en lieten we VoCASA in het spel komen. De paarse brigade kwam zelfs op een 23-20 voorsprong. Huup huup, Barbatruc: een 25-27 setwinst. Bram – die terecht applaus kreeg na afloop – zorgde zoals altijd voor een killblock op het moment dat het moet (en zorgde ervoor dat de scheidsrechter een netfout niet zou zien, zoals hij later nog een keer zou herhalen). En alle ballen op onze Barbapapa, die voor de tweede set op rij het winnende punt binnen sloeg.

De derde set liep van een leien dakje en het leek erop dat we zonder problemen de overwinning zouden binnenslepen. VoCASA bleef echter knokken, terwijl wij minder gingen doen. De afstemming tussen het midden en Frank was er niet; we hebben die jongen ook al zo vaak moeten missen wegens etentjes. Al hadden de middens waarschijnlijk ook te veel cola gedronken voor de wedstrijd.

Mark had echter plannen voor een nieuwe 'huup huup, Barbatruc'. Na bijna twee jaar maakte hij zijn rentree voor SSS. Even voor de pass erin – dachten wij – maar Mark had zelf andere gedachten. Andere dromen. Zijn schoenveters raakten de grond nog, maar Mark dacht zelf tot grote hoogte te zijn gestegen. Toen de bal de vierde netmaas van onderen raakte, werd duidelijk dat de Barbatruc iets meer tijd nodig had.

Geen man overboord, slechts een verloren set. Het werd echter al snel duidelijk dat daar nog een verloren set bij zou komen. Wat we ook probeerden, de Barbatrucs waren even uitgewerkt. Hoewel bij de meesten een aanloop wel zin heeft, dacht Albert Jan daar anders over. De middens waren in een prikspiraal geraakt en Rinaldo kwam niet uit de bouwput (credits voor Van Roekel). Harald werd bedankt voor zijn diensten, maar Van Roekel was een 'lafaard' (zo riep een zwerver vanaf de kant. We probeerden nog wel in de slotfase een nieuwe Barbatruc, maar deze bleef zonder succes.

Als herboren barbapapa's stonden we aan de start van de vijfde set. Hoewel we rijp waren voor de slacht, lieten we VoCASA 2 zien hoe je een vijfde set moet aanpakken. Gepko kon opeens weer aanvallen. Hoewel bij Bram het licht al halverwege de derde set was uitgegaan en inmiddels in het donker tastte, moest hij blijven staan. Vanilla Ice zat immers al heerlijk relaxed met zijn schoentjes uit langs de kant. We lieten VoCASA 2 nog even terugkomen, maar eerst maakte Rinaldo het even heel donker aan Nijmeegse zijde. Vervolgens lieten Wagtmans en Van Roekel de scheidsrechters en VoCASA in het donker: netfout niet gezien en huup huup Barbatruc, Van Roekel scoort het winnende punt (13-15).

Nadat Mark even was verteld dat hij wat meer positief moest coachen, wij Harald bedankt hadden en voor Bram applaudisseerden, konden wij barbapapa's na afloop heerlijk ons buikje rond eten dankzij de bakkunsten van Remco.

Wilt u zien in welke vorm de barbapapa's zaterdag aantreden? Kom dan kijken in Sportcentrum De Meerwaarde, waar wij om 16.00 uur tegen koploper Renswouw spelen. Barbatruct u dan moet ons mee?!

Kip zonder kop

Kerst is een tijd van delen. Daarom deelden wij van SSS Heren 2 in de laatste wedstrijd van het jaar onze emoties met de scheidsrechter, zoals hij zijn kaarten met ons deelde. Verder deelden wij punten uit aan onze tegenstander én deelden wij onze hal met iedereen, waardoor het weer gewoon even Sportcentrum De Meerwaarde werd.

Een week eerder hadden wij nog voor de stunt van de competitie gezorgd door Energo met 4-0 op zijn plek te zetten. Mark van Roekel herhaalde de hele week in al zijn wijsheid het gezegde: hoogmoed komt voor de val. Het gebeuren tegen SV Dynamo Apeldoorn 3 was dus eigenlijk onmogelijk te voorkomen.

Mark probeerde ons toch nog extra te motiveren voor aanvang van de wedstrijd door ons een vrije dinsdag te gunnen bij een sprankelende overwinning. Hij had natuurlijk kunnen weten dat dit averechts zou werken bij bijvoorbeeld ons trainingsbeest Knor. De voorbespreking liep verder van een leien dakje, al kreeg Alwin het even benauwd toen hij een 'ingewikkelde' serviceopdracht meekreeg. Even dachten we iets over de tegenstander te weten, maar dat bleek gelukkig toch niet het geval te zijn. Stel je voor dat we ons moesten gaan instellen op de tegenstander.

Toen we de hal betraden, stond een vijfkoppige Nevobo-delegatie in de hal al klaar. De eerste scheidsrechter van de dag, ongetwijfeld postbode van beroep, zou namelijk zijn Proeve van Bekwaamheid bij ons afleggen. Twee collega-scheidsrechters die ook in de Eredivisie met een vlag zwaaien, wilden hem hierbij ondersteunen. Uiteraard gingen wij hiermee akkoord. Frank was in gedachten meer bij het kerstdiner van de grootouders van zijn vriendin, waardoor hij er nog niet aan toegekomen was om twee vlaggers te regelen. Dus dat kwam op zich mooi uit. Routiniers Remco en AJ bleken echter voorspellende gaven te hebben. Om met de woorden van onze aanvoerder te spreken: ,,Zal mij verbazen als dat geen kaartenfestival gaat worden."

De eerste twee sets kunnen we kort over zijn. We hadden veel moeite om weg te lopen bij een jong Dynamo. Het was een stugge ploeg, met jonge jongens die keihard voor elke bal werkten. Die werklust ontbrak bij een groot gedeelte van ons. Toch slaagden we erin de eerste set te pakken. De beleving bleef echter uit en we werden afgestraft voor ons matige spel. Een gelijke stand, maar nog geen man overboord.

Van Roekel probeerde wat te veranderen en paste wissels toe waar hij die had: Gepko en Arno eruit, Alwin en Niels erin. Lang hoefde Arno echter niet langs de kant te zitten. Niels dacht volledig in de kerstgedachte alles te delen: zijn schaarse speeltijd met Arno, zijn gedachten met de scheidsrechter en de punten met de tegenstander. Overigens was zijn optreden tot dan toe voortreffelijk door direct een mooie pass af te leveren. Twee punten later was zijn optreden alweer voorbij. Niels deelde namelijk zijn gedachten in wilde armgebaren en een kort frustrerend zinnetje met de scheidsrechter, die een verkeerde beslissing had genomen. Wat een pannenkoek...die redding van Frank. Het hele team struikelde over de scheidsrechter, maar Niels ging iets te ver. De scheidsrechter wilde hierop graag niet alleen de rode, maar ook de gele kaart met Niels delen: geel-rood in één hand en dus mocht Niels weer gaan zitten, op het strafbankje. Ondertussen had Niels tijd om zijn gedrag te overdenken en de geweldige titel van dit wedstrijdverslag te verzinnen; we hadden nog wel enige discussie over de spelling...

Het waren niet de eerste kaarten van de wedstrijd en zouden ook niet de laatste zijn. De tegenstander had al een gele kaart ontvangen voor opmerkingen naar de scheidsrechter en wij zouden later in de wedstrijd ook nog als team een kaart moeten delen. De wedstrijd ontaarde namelijk in één grote chaos, waarin wij terecht onderuit gingen in de derde set met zwak spel. Dus gingen wij op jacht naar een nieuwe vijfsetter om ongeslagen te blijven in onze hal.

De twee teams bleven lang in evenwicht, maar de frustraties liepen hoog op na enkele grote missers van de arbitrage. Op vlagger 1 hebben we niet zoveel aan te merken, hij vlagde vol overgave een prima wedstrijd. Vlagger 2 – aan de kant van het publiek – moet ongetwijfeld tijdens de wedstrijd lastig zijn gevallen door een wesp of een mug, want hij stond opeens te zwaaien terwijl er niets aan de hand was. Even later probeerde hij het beest waarschijnlijk in één keer uit de lucht te slaan, want hij stond alweer met zijn vlag omhoog terwijl de bal na het blok van Bram toch echt op de lijn was beland. Bram ontaarde in woede en deelde zijn agressie met de deur van de berging. Wij deelden onze woede met de scheidsrechter en betreffende vlagger, die ook de hoon van het publiek over zich heen kregen. En ja hoor, daar had de postbode weer een mooie gele kaart paraat voor ons.

Het verslag gaat veel over de arbitrage, omdat de helft daarvan zeer zwak was. Wij waren zelf echter nog veel zwakker en verloren terecht met 1-3 van een jong, sportief en gretig Dynamo 3. Zoals Mark al had voorspeld: hoogmoed komt voor de val. Voor meneer de postbode gold dat echter ook, hij doorstond zijn Proeve van Bekwaamheid niet met succes. Wij willen hem best een paar kaarten sturen om hem een hart onder de riem te steken.

De nabespreking en voorbeschouwing op dit verslag ging vanzelfsprekend vooral over de kaarten, dat de scheidsrechter gezakt is, dat onze hal gekaapt was, dat we 30 december gewoon mogen trainen en dat wij als een kip zonder kip speelden. Uiteraard is het spelletje voorbij als het laatste fluitsignaal geweest is en dus wensen wij iedereen goede feestdagen en hopen wij uiteraard dat de scheidsrechter de Proeve van Bekwaamheid de volgende keer wel succesvol mag doorstaan. Één tip: kerst is geweest, dus u hoeft geen kaarten meer uit te delen.

We sluiten positief af, omdat de eerste helft ook hartstikke positief was. Waar veel ploegen dachten bij ons de punten te kunnen komen ophalen, slaagde alleen Dynamo 3 daarin – en zij dachten juist met de staart tussen de benen naar huis te moeten. We boekten verder mooie zeges op bijvoorbeeld Rebelle en Energo; acht stuks in totaal, waardoor we op een verdienstelijke derde plaats kerst gaan vieren: als winterkampioen van de vereniging.

Fijne feestdagen.

Vol-ley-bal: de bal mag niet stuiteren

De essentie van het spelletje volleybal is dat de bal niet mag stuiteren. En zo geschiedde het. De mannen van SSS Heren 2 boekten een zeer schone overwinning. Er werd niet met 3-2 gewonnen, niet met 3-1, maar gewoon met 4-0 van nummer twee Energo Flip/Schoonmaak. Een mooie clean sheet en in de opgeschoonde ranglijst staan de frisse mannen van Heren 2 zomaar op de derde plaats en lonkt er zelfs een nette tweede plek met de winterstop in zicht.

De voorbespreking op de wedstrijd tegen Energo Flip/Schoonmaak was uitmuntend: we weten niets van ze. Ze zijn lang. Maar we weten niets van ze. Ze hebben een sterk midden. Maar we weten niets van ze. Ze staan tweede. Maar we weten niets van ze. Het niveau van de voorbespreking steeg zelfs tot ongekende hoogte toen het whiteboard erbij werd gehaald. De servicestrategie (iets met 1, 3 en 3 vingers) werd nog even doorgenomen en toen kwam de climax.

Volgens De Dikke Van Dale is vol-ley-bal: een balspel tussen twee ploegen van zes spelers die ieder aan een zijde van een net zijn opgesteld. Wij eisen een aanpassing, want de essentie van vol-ley-bal is volgens De Volslanke Van Roekel: de bal mag niet stuiteren.

En zo geschiedde het...

Het kon niet anders of het moest een mooie wedstrijd worden. We mochten dan wel twee weken lang wat aangeklooid hebben op de trainingen, een mooie pot Champions League gezien hebben en denken dat we net zo goed (lees: beter) zijn dan NOLIKO. We mochten dan wel in aanloop naar de wedstrijd slecht tot matig getraind hebben. De inspeelmuziek mocht dan wel een keer niet al te best zijn. En het inslaan was – om het eufemistisch te stellen – kwalitatief uitermate teleurstellend. Het maakte allemaal niet uit: de bal mag niet stuiteren.

Oké, we kenden even een valse start. De bal stuiterde een paar keer, maar daarna was de Barneveldse kip los alsof hij net te horen heeft gekregen dat hij geen vogelgriep heeft. Iedereen voerde zijn serviceopdracht uit die hij had meegekregen in de voorbespreking (en Albert Jan deed af en toe ook wat leuks).

Drie sets lang moest Energo achter ons aan hobbelen. Ze bleven in de buurt, maar het initiatief lag bij ons. Remco verdeelde het spelletje alsof hij volgende week misschien wel een etentje heeft van de grootouders van zijn vriendin en niet bij de wedstrijd zou kunnen zijn. AJ gedroeg zich als Atananantanajsaiajanajievic (die van Perugia): soms geniaal, soms wat – om het eufemistisch te stellen - minder geniaal. Op Rinaldo konden we ook bouwen als er een driemansblok tegenover hem stond. En de pass was op en top, waardoor ook het midden erbij betrokken kon worden. Alwin had twee cola gedronken voor de wedstrijd om vervolgens de rol van Prins Prik op zich te nemen. Met als gevolg: Remco z'n dag was goed, omdat Alwin z'n dag goed was.

De kracht van onze overwinning lag echter vooral bij onze blokkering en verdediging: de bal mag niet stuiteren. Tenminste, niet aan onze kant. Alle lange rally's werden door ons gewonnen. De ene keer, omdat Arno als een Zuid-Afrikaanse vliegende pinguïn a.k.a. Happy Feet al breakdansend een mislukte middenaanval toch in de rally wist te houden. De andere keer, omdat Remco 'De Burcht' Voshol onpasseerbaar was aan het net. We wisten dat het niet meer fout kon gaan, toen zelfs Martin Berger al zwervend door het achterveld ballen van de grond wist te halen: de bal mag niet stuiteren. Heeft die Van Roekel het toch goed gezien hoe je de poppetjes moet neerzetten...

Drie sets lang was het spannend, maar keer op keer trok SSS aan het langste eind. We winnen met z'n allen en dus wilde Mark de bank in het veld zetten. De verdediging bleef uitmuntend, maar hoe kan een bal ooit op de grond vallen bij ons als Niels 'The Hulk' Edskes de helft van het veld uitdekt. Hij benaderde de ballen alsof ze eitjes waren. Frank liet blokkerend zien zijn achternaam met trots te kunnen dragen. En Bram? Die zag soms nog iets te veel roze wolken.

Toch dreigde Energo Flip/Schoonmaak ons een poets te bakken, waardoor onze eerste clean sheet van het seizoen bijna in het water viel. Gelukkig hadden wij Martin Berger die de voorbespreking van Van Roekel nog goed had onthouden en daarbij extra aandacht had besteed aan de servicestrategie: nummertje drie, risicovol serveren. En zo geschiedde het: nummer zeven van de tegenpartij dacht een bal twintig centimeter boven de grond wel bovenhands te kunnen passen, maar dat bleek hij zelfs niet te kunnen op een service die twintig centimeter boven zijn hoofd lag. Het publiek mocht weer genieten van de exotische dansjes van onze eilandenopzichter: de eerste 4-0 was en is een feit.

Onze Appie en onze Fransie moesten zich daarna melden bij de vader van onze Maxi-Cosi (u kent hem misschien beter als Albert Cristina). You'll never walk alone en dus moedigden hen aan tegen Hugo & co. Het bier vloeide rijkelijk – al nam onze vlagger dat iets te letterlijk – en de gesmeerde keeltjes zorgden voor de nodige aanmoedigen. Heren 1 won weer eens een keertje, maar hoe kan het ook anders: zonder Heren 2 geen Super Saturday. Of lag het aan die belchinees... Van Roekel zal het waarschijnlijk niet weten, want die was nog steeds bezig om een vraag te stellen aan de scheidsrechters. Al gaan er geruchten dat hij de scheidsrechters probeerde om te kopen hem alsnog een gele kaart te geven. Hmm, komt die belchinees toch weer in beeld...

Enfin. In De Gelderlander sprak de coach van Energo Flip/Schoonmaak van een Zwarte Zaterdag. Die hebben genoeg huiswerk te doen om de nederlaag weg te poetsen. Wij sluiten het kalenderjaar 2014 graag af met andermaal een Groene Zaterdag. Wij hopen dat u (mysterieuze blondine of niet) er aanstaande zaterdag ook weer bij bent om die gelen uit Apeldoorn in te laten zien wat de essentie van volleybal is: de bal mag niet stuiteren. Niet aan onze kant. Niet in onze hal.

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Senioren TC:
Cynthia Barten 
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)