Sinterklaas kwam aan in het land,
met een zwarte/witte/groene/regenboog piet aan zijn hand.
Bij Heren 2 lag de focus niet op de goedheiligman,
Wij waren de hele zaterdag van iets anders in de ban.
We moesten een potje spelen in de Ark van Oost,
En ja hoor! Na afloop kon er opnieuw op een overwinning worden geproost.

In Nijmegen was het even wachten op het begin,
Eenmaal gestart, had de thuisploeg duidelijk meer zin.
De vliegende paarden waren de bovenliggende partij;
De ballen vlogen met honderd kilometer per uur van zij naar zij.
Uiterst geconcentreerd probeerden we bij te blijven,
Met enkele mooie aanvallen over verschillende schijven.

Mark benadrukte dat iedereen zijn eigen ding moest doen;
Dan zouden we wel een cadeautje krijgen in onze schoen.
Bram probeerde een wit voetje te halen bij Sinterklaas,
Maar had zijn broek te hoog opgetrokken, dus helaas.
Hij wilde zijn gelijk halen door een mooie bal te scoren.
Aanlopen, aanhalen, aanvallen. Potverdorie, hij kreeg ‘m terug om zijn oren.
De tegenpartij werkte niet mee;
De bal ging met Looney Tunes-achtige geluiden snel naar benee.

Gepko kwam erin voor Bram,
Maar haalde niet zijn gram.
Hij serveerde de bal in het net,
maar dat was stiekem een meesterzet.
AJ kwam op 21-24 aan service,
En velde over Pegasus het vonnis.
Een tikkeltje quasi nonchalant,
maar niet minder florissant,
kwam de winnende service van zijn hand.

De tweede set is het beste te begrijpen via een sinterklaasliedje;
Dat doet het meeste eer aan ons vergeet-me-nietje.

Hoor wie klopt daar kind’ren, hoor wie klopt daar kind’ren
Hoor wie tikt daar op de kleedkamerdeur?
’t Is een Zwerver zeker, die verdwaalt is zeker.
Ik zal eens even vragen naar zijn humeur.

Uit de groep, weer in de groep.
Martin brengt ons een bezoek.
En strooit dan met floaters,
In één of and’re hoek.

Over het vervolg kunnen we kort zijn,
We hadden iets te veel gein.
Als een Sinterklaas gingen wij cadeautjes uitdelen,
Ook al bleef Remco zijn aanvallers netjes aanspelen.
Alleen Alwin kreeg geen ballen te verwerken;
Dat hij dat vervelend vond, was niets van te merken.

Een setje verliezen kon geen kwaad;
In de vierde set stonden we weer paraat.
Met enkele vervangers in het veld,
Was het weer welgesteld.
Dat Heren 2 won was geen wonder,
Dat het geen vijfsetter was, was wel bijzonder.

Goed gehumeurd vertrokken we uit Nijmegen,
Richting Barneveld over de autowegen.
Daar bezochten we weer eens de Scarabee.
Enkele pieten bezochten nog de kroeg, Sinterklaas ging gedwee mee.
En het bleef nog lang gezellig in het café…

Wij werken de komende week weer aan onze tactiek.
Om zaterdag aan te treden voor eigen publiek.
Komt u dan weer kijken?
Om te aanschouwen wat we tegen Volga bereiken.

Stel je speelt een heel stabiele pot tegen een ervaren tegenstander. Je hebt de zaken prima op orde en iedereen draagt zijn steentje bij. Toch slaag je er net niet in te winnen. Waar je eigenlijk met een 3-1 winst van het veld had moeten stappen, sta je opeens met 1-2 achter en krijg je zelfs een wedstrijdpunt tegen. In 99 procent van de gevallen – niet wetenschappelijk onderbouwd – zal je waarschijnlijk verliezen. Maar wij hebben Bram Wagtmans en die maakt iedereen even duidelijk: het is onze hal.

Even terug naar het begin. De voorbeschouwende analyse is als vanouds ijzersterk. De Nevobo-prognose oppert een 3-2 overwinning voor ons en daar kunnen wij goed mee leven. Dit is immers onze hal. Het zal geen makkelijke opgave worden, want Vrivo is volgens de statistieken net zo goed als wij. Het inslaan verliezen we ruimschoots en het is al snel duidelijk dat we tegen een grote, sterke en ervaren ploeg staan.

Dat Vriezenveners uit de kluiten gewassen mannen zijn, weet Martin Berger ook al na de eerste bal. Met een gigantisch blok worden we op een 0-1 achterstand gezet. Martin had echter vooraf tegen zichzelf gezegd dat hij goed moest spelen vandaag. Nadat hij zijn eerste aanval via de klauwen van Vrivo voor zijn teentjes zag landen, riep hij De Ron in zich op. Aanvallend sterk als Zwerver, verdedigend liet hij geen bal lopen als een echte Ron Beton.

Zoals gezegd was Vrivo ervaren en krachtig. Wij waren stabiel en tactisch sterk. We zagen al snel dat een roze vlek aan de overkant van het net ons gunstig gezind was als wij daar ballen op speelden. Alleen AJ vond het zielig dat wij zoveel op hem serveerden en deed daarom maar wat anders; niemand weet verder wat precies. Onze captain was verder echter zeer stabiel en wist enkele balletjes mooi te plaatsen.

Zij wonnen de eerste set, wij wonnen de tweede set. Waar wij de derde set hadden moeten winnen, verloren wij echter en stonden wij plotseling met 1-2 achter. Mark nam een risico – zelf gezegd – door Remco, Knor en Vanilla Ice in te brengen. Knor staat normaal gesproken een beetje naar de balletjes te kijken en als hij de bal niet heeft, vloekt hij een keer binnensmonds (en meerdere keren buitensmonds) en steekt hij verontschuldigend een handje op. Onze knor werd echter een feut. Hij verdedigde ballen die hij nog nooit verdedigd heeft. Daar schrok Gepko zo van, dat hij de bal maar meteen het veld uitsloeg.

Mark zijn tactiek werkte niet helemaal en dus moest Remco plaatsmaken voor Frank. Maar de belangrijkste wissel was de terugkeer van Bram, onze Bram. Nadat beide ploegen lekker vaak de bal in het netje serveerden en her en der een leuke bal insloegen, stonden wij op een kleine voorsprong tijdens de big points. Toegegeven, de beslissingen van de scheidsrechter waarbij hij twijfelde vielen vaak in ons voordeel uit. Uiteraard volkomen terecht, al was Vrivo het daar niet mee eens. De scheids gaf echter niet toe. Ook niet bij Mark, die op zoek was naar zijn derde gele kaart op rij. Hij probeerde de scheidsrechter zelfs – tevergeefs - te verleiden met de Roekel-dans: woedend op iemand afstormen, vervolgens stilstaan en al watertrappelend op het droge met de heupen heen-en-weer wiegen.

Maar goed, onze minimale voorsprong was verdwenen en opeens kon Vrivo de wedstrijden binnen halen.

Bram dacht daar anders over: Heya, poar neem’n! Even een blokje zetten op de vegende middenman; balletje uit het netje visje en kijken hoe je team de rally wint. Twee puntjes later: blokje op de diagonaal en ja hoor, we gaan weer op voor een vijfsetter.

Hierin nam AJ zijn verantwoordelijkheid. Uiteraard won hij de toss en koos hij voor de tweede week op rij de juiste kant. Bijgelovig als wij zijn, willen wij natuurlijk wel aan de winnende kant eindigen. Zo gezegd, zo gedaan. Even op voorsprong komen en dan een time-out nemen. Niet om even te benadrukken dat we moesten proberen te winnen, maar om te benadrukken dat we met 15-10 in plaats van 15-13 moesten winnen. Wij deden er nog een schepje bovenop. Frank liet zien wat hij kon in de hoop dat hij daarna mocht debuteren in het eerste. Ron sloeg een lekker balletje rechtdoor binnen, Vanilla Ice maakte weer indruk op de vrouwtjes met het winnende blok en uiteindelijk pakten we met 15-9 de eindzege. Hoe kan het ook anders. Het is immers onze hal.