Twee punten voor de Geldies tegen de A-Capella's
Lieve volleybalfanaten, trouwe fans, volleybalpaparazzi en natuurlijk onze eigen teamies die uiteraard elke week braaf meelezen. Even een check: mocht je jezelf rekenen tot het keigezellige team van SSS D1, stuur dan even een eimoji (emoticon van een ei) in onze groepsapp. We beloven dat we niet teleurgesteld zullen zijn. Tenzij je dit niet leest, dan kunnen we niks beloven.
Maargoed, het was weer een turbulente (vorige) week; genoeg leuks en sappigs om over te schrijven. En daarbij maak je het liefst gebruik van een fit verSSSlaggeversteam. Maar helaas, je kan niet alles hebben, je kan niet altijd zes gooien, het is niet altijd kermis (ja dat is een gezegde), het leven is geen zoete krentenbol (ja google die ook maar even) en het leven gaat niet altijd over rozen. Met andere woorden: onze Boermanski liet het afweten. Ziek, zwak en misselijk, en iets met een gevlekte cavia (of was het koe?). We besparen jullie de overige details. Hoe dan ook, onze Ier moest van Boermama maar snel onder de wol kruipen en uitzieken.
Dit zorgde voor enige chaos in het team met de snelle pennen. Want, wie ging nu beginnen? Even wat sleutelen aan onze opstelling, maar zoals onze Ier zou zeggen: incasseren en accepteren. Zo gezegd, zo gedaan: club Dubbel IJ (IJ-IJ) bestaat deze week nog steeds uit JIJ. En jij wordt daarvan een blij ei. Dus pak je kop koffie of thee erbij ei en ga er maar even goed voor zitten. Want hier komt ‘ie dan: het verslag van de Groenen tegen de Hogen uit Capelle. Ja want wat zitten ze hoog daar in Capelle, en dan hebben we het niet over hun sprongkracht of de dijk. En dan horen we jullie denken: wait, what? Jullie vallen in herhaling? Ja, nee, VCN heeft de luxe van twee teams in de 1e divisie B. En wij het geluk dat we deze teams precies na elkaar kruisen. Dus let’s go voor opnieuw een battle van de Geldies tegen de Zuid-Hollies.
Maandag begonnen we de training weer vol goede moed (of ‘moet’ voor de Barneveldse krantlezers). Na ons verlies tegen VCN D3 waren we gebrand om thuis van VCN D2 te winnen. Hop hop gas erop dus. Wisten jullie trouwens dat Heleen een headhit-concurrent heeft? Het is de Dopper van Han. Waar hij ook staat – hoog, laag, links, rechts – hij is duidelijk een regelmatig doelwit voor velen om op te mikken tijdens de training. En dat heeft hij geweten, met inmiddels nog maar een halve schedel (maar still going strong!)
Donderdag hetzelfde verhaal: beetje vlammen, beetje sjemmen. Helaas niet in onze oude vertrouwde Meerwaarde maar in de Lijsterhof. Gelukkig wist iedereen het te vinden. Nog voor de training begon, werd onze Rachie al tweemaal gesjemd (ook een nieuwe concurrent?) – eerst met een manderino door Cas, waarna ze nog een liefdevolle pets in haar gezicht kreeg van onze Clau. Je kan maar beter op scherp staan om te trainen. Onze Juul had daarnaast weer eens een heerlijk bijdehante bui (maarja, zoals ik zelf dan zeg, liever bij-de-hand dan bij-de-voet, we zijn tenslotte volleyballers) waar een deel van de teamies tijdens de warming-up al genoeg van had. Dat ging een leuke training worden. En een stoffige – stofhappen to the max! Verder wel hard gewerkt, veel lawaai gemaakt en hoog gesprongen want in de Lijsterhof gelden blijkbaar andere nethoogteregels. Op naar onze favo dag van de week!
Zaterdag! Langzaamaan druppelden de teamies die dag de Meerwaarde binnen. De een al wat eerder dan de ander; zoals onze Eef, die alvast een wedstrijdje stond te fluiten. Wat een held, letterlijk op sokken… Ieder z’n ding zullen we maar zeggen. Verder had onze Leen last van tintelende tenen omdat ze haar steunkousen te vroeg had aangetrokken (wie is hier nou oud?!) en waren we als de dood voor de dood van Alberto en Albertina. Het enthousiasme van onze mini’s van de week grenst soms namelijk enigszins aan agressie waardoor de angst onder ons leeft of A&A zo’n wedstrijd wel zullen overleven. Zo heeft onze Alberto al eens vastgezeten in de basket, arme boy. Gelukkig ziet hij er dankzij mama Liesbeth wel weer helemaal fancy uit in z’n nieuwe SSS-fitje (gewoon z’n wedstrijdkleding nog eerder binnen dan wij..).
Nadat Rachel de nieuwe aanwinst van het team – een heel knappe, duistere verschijning met oneindig lange benen (aka ons nieuwe statief voor de livestreams) – had geïnstalleerd, kon de game beginnen. Gelukkig kon onze – van haar schouderoperatie herstellende – Lies nu ook meekijken. Liever had ze uiteraard alweer naast het veld gestaan, of nog liever meegehuppeld in het veld. Maar helaas, nog even geduld hebben; er zijn nog een paar wachtende weken in mitella voor u. Maar voordat je het weet is het winter en mag deze slimme, energieke spelverdeelster eindelijk weer beginnen aan de terugweg het veld op. Zin in!!
Nog even over de wedstrijd: die was vrij lang, vrij spannend, en verloren we nipt met 2-3. De eerste set was helaas voor de Capellers/Capelsen/A-Capella’s. Onze passing hadden we dit keer zeker goed voor elkaar; zelfs een nieuw PR gehaald zonder geteld te hebben. Waren die rode armen van de kanonskogels van Cas op maandag (onze Han besloot op een gegeven moment maar gewoon weg te duiken in plaats van te passen) gelukkig niet voor niets geweest.
De pass lag dus lekker, maar in de verdediging en aanval moesten we een tandje bijschakelen wilden we niet onderuitgaan. Zo gezegd, zo gedaan in set nummer twee. Onze Lekatompessy kwam in het veld en besloot de beuk er even flink in te gooien. Han en Juul hielden de pass onder controle waardoor Jokie heerlijk kon spreiden, waarbij Heleen goed hielp door de overkant met haar snoeiharde ballen zo bang te maken dat ze geregeld meerdere Capelse blokkeerders bij zich hield. Set 2 en 3 voor de Groenen. Bam!
In de – terecht – beruchte vierde set zakten we helaas wat in en wisten de dames in het rood onze passlijn toch wat meer onder druk te zetten. Op naar een vijfde set, een hele spannende. Het ging gelijk op en een mooie serviceserie van Clau bracht ons zelfs op een 13-12 voorsprong. Na een spannende, lange rally resulteerde een lekker aanvalletje van onze Eef erin dat – ondanks een mooie redding – de tegenstander de bal tegen de antenne aan verdedigde. Toch? TOCH? Hij is groen, hij is wit… Helaas zagen de scheidsrechters dit niet gebeuren en kwam de stand daarmee op 13-13 i.p.v. 14-12. Jep, dat is zuur. Gelukkig hebben we de beelden nog #welantenne #brilletjevoorcapelle. Enige ophef later bleken we ons toch wat te veel te hebben laten opfokken door het zeer gepassioneerde team aan de andere kant van het net en volgden twee fouten van onze eigen kant, waarmee die laatste set naar VCN ging.
Het is niet anders, je kan niet alles hebben, je kan niet altijd zes gooien, het is niet altijd kermis, het leven is geen zoete krentenbol en het leven gaat niet altijd over rozen. Wel goed gespeeld – en het publiek blijkbaar een hele leuk pot bezorgd (graag gedaan!) – maar we hadden natuurlijk toch liever die drie puntjes gehad. Want ja vaak is drie toch beter dan twee, en dan hebben we het niet alleen over de punten.
Tijd voor een drankje waar we toch afsloten met vooral positieve dingen. Zo kwamen we tot de conclusie dat Yanissa haar debuut had gemaakt in de 1e divisie. Debuutkannetje it is! Waarna we tot de conclusie kwamen dat we überhaupt nog flink wat debuutkannetjes tegoed hebben. Alleen onze Heleen (1e & eredivisie jeweetzelluf), Lies (heeft momenteel sowieso nog beetje moeite met het schenken van kannetjes) en Juul (“wajooo heb jij al 1e divisie gespeeld?” en “Piek je gewoon 10 jaar later weer!” – van je teamgenootjes moet je het hebben) mogen van dat lijstje gestreept worden. Tel daar de onder-het-net-serveerkannetjes/bittergarnituur van deze week bij op en je hebt flink wat leuke borrels in het vooruitzicht. Misschien dat we die vandaag al kunnen inzetten; na drie bekerwedstrijden hebben we die vast wel verdiend.
Over die bekerwedstrijden gesproken: niks te doen vandaag/gisteren? Op zaterdag 21 oktober spelen we de tweede bekerronde waar we in onze eigen Meerwaarde aantreden tegen één 1e divisie en twee topdivisie teams in een vierkamp. Tijd voor een nieuw stuntje? Bij zijn is meemaken. We zien je om 13:00, 15:00 en/of 17:00 uur!
