Na de – succesvolle – eerste bekerronde was het vorige week dan eindelijk tijd voor de – (spoiler!) iets minder succesvolle – start van de competitie. Maar laten we niet te veel op de zaken vooruitlopen, want de wedstrijd begint al op maandag. Dus terug naar toen.

Start van de competitie, dat betekent natuurlijk hyperrrfocus. Op maandag zochten we het daarom hogerop en beklommen we wat kasten. Om de passers onder druk te zetten; ook passers die eigenlijk helemaal niet horen te passen, moesten passen. Want iedereen moet een passje kunnen passen. En zo moeilijk hoeft het allemaal ook niet te zijn natuurlijk. Iedereen gepasst, lekker getraind, Han werd flink aan het werk gezet door Lies – zo rood hebben we haar nog nooit gezien – en dus hup allemaal moe maar voldaan naar bed.

Dan kan je denken: goh, die meiden zien elkaar al drie keer per week, misschien is dat wel genoeg. Je kan ook te ver gaan. Laat elkaar verder lekker met rust. Enough is enough. Maar nee. Close en klef als we zijn, kunnen we ook buiten de sporthal niet zonder elkaar. En zo ontstond in de loop van die week een nieuwe serie: ‘Juul&Jo doen een theetje bij…’ Met aflevering 1: Op de bank bij Boerman! En dat was ook niet helemaal zonder reden, want ons team is weer een tiener armer. Onze Ier heeft namelijk de 20 aangetikt. Hoera! Na de bopla op nr. 5 hopla naar casa de Boermans waar de soesjes en niet-gesneden tompoezen (want hoe doe je dat netjes?) al klaar stonden. Je hoort hier niemand klagen natuurlijk. Een lama, Lion en wat liefdesadvies later gingen we wederom moe maar voldaan naar bed. Wat een dinsdag.

Na de training van donderdag kwamen we erachter dat je niet alleen zwedru’s in de bina kunt hebben, maar entiteiten met een entitiet ook in de bona. En na het douchen kun je gerust om de bi ba bina borstel vragen om alles weer in de plooi te krijgen. Alleen is de kans dat iemand die aan je wil uitlenen vrij klein. Mocht u denken, wat een raar gezwets van deze dames; waar hebben ze het toch over? Graag verwijzen we u door naar het afkowo.

Anyway, eenmaal afgedroogd hesen we ons weer in onze after-training-tokkie-tenues, die bij sommigen steeds kleiner lijken te worden... Komt dat door het harde trainen, of door de frituurbezoekjes op zaterdagavond? We gaan voor het gemak even uit van het eerste. Moeite met het showen van onze Juicy billen hebben we in ieder geval niet, hè Eef? Met een omweg om enige blikken te vermijden – bewoordingen op de bips zorgen voor bil-uhh-bekijks – kon de sporthal weer veilig verlaten worden. Let’s go Simplex!

Nu zijn we inmiddels toch wel bekend in het welbekende CheerSSS en is de verwachting dat iedereen nu wel weet dat groene ijsthee bij ons team wel in de smaak valt (maar geen gewone, want prik dat p(r)ikken we niet!) Maar toen de laatdouchers die donderdagavond de kantine binnenwandelden, zagen ze bier en wijn rijkelijk vloeien. Er was namelijk iets te vieren: Jeffrey was in B-town (“wat een kippenhok!”), net voor zijn vertrek naar China. China? Ja! Uiteraard voor het Chinese eten, maar óók om ff een Olympisch ticket binnen te slepen. Let’s go Jeff! En waar Kloks hart naast Oranje nog steeds vooral Groen kleurt, kwam hij ons tijdens de training gezellig even vergezellen. Of beter gezegd: Joke d’r plek innemen (geintje, hij kwam als geroepen. Een beetje rust voor ons oudste kippie is af en toe wel fijn.)

Om nog even terug te komen op die kleine afterparty (zonder traktatie, want die was Iris uiteraard weer vergeten): de gesprekken waren weer interessant. Van welbekende vragen als ‘Ga je nog wat doen dit weekend’ (waarbij het antwoord altijd ‘Ja, volleyballen met jullie’ is) tot gesprekken over trouwen en wie gaat er dan op de knie? Of is er überhaupt geen M/meerwaarde? Tuurlijk, wel in Barneveld!

Maargoed, zoals Maartje zou zeggen: laten we het ook nog eeeeven over de wedstrijd hebben. Ok Maart! Het was een regenachtige namiddag op die 23^e van september. Carpoolplaatsen werden bezocht en er werd op drie meter afstand van elkaar vanuit de auto met elkaar gefacetimed; want in de regen staan, daar doen wij niet aan. Op naar Meerkerk! Of Minderkerk, want in Barneveld zijn er meer. Een pittoresk plaatsje met bootjes door prachtige slootjes en de wind waaiend door de wieken van de molen. Je zou zo denken dat je in een film van de gebroeders van de Kameleon bent aanbeland. Let’s gooo!

Een spannende autorit – “Wil je dood ofzo, of wat is je doel?” – later, waarin we ook tot de conclusie kwamen dat een voice-over voor de gesprekken tussen Lies en Ier geen overbodige luxe zou zijn, kwamen we aan bij de hal in Meerkerk. Het dorp waar blijkbaar niet alleen een meer, maar zelfs de zee begint #zeetegels. Prima. Vooral zin in een bakkie, dus tijd voor een (nieuwe) kop:

Cappucciknowledge (CAPKNO)
Want ja, een cappuccino kan je dag maken of breken. En wij hebben best een aantal cappuccinologen in ons team. Maar wat maakt een cappu nou een goede cappu? Nou, hierbij een stukje theorie geciteerd vanuit Wikipedia: “De koffie bestaat uit gelijke delen melkschuim, melk en espresso. Soms wordt er ook cacaopoeder of kaneel over gestrooid, hoewel dit in professionele (barista)kringen not done is, omdat het poeder het schuim sneller laat verdwijnen.”

Ja ja! Dit heerlijke drankje komt dus oorspronkelijk uit Wenen, waar een hele wirwar aan verschillende koffiedranken bestond en de hoeveelheden melk vaak werden aangepast naar de wens van de gast (vet lief!). Om makkelijk aan te kunnen geven welke hoeveelheid melk er in welk kopje koffie moest, werd een systeem bedacht aan de hand van de kleuren van het habijt van de monniken (logisch!). Waar de Franciscanen een licht habijt hadden, was die van de Kapucijnen wat donkerder – wat overeenkwam met minder melk, meer koffie. Oftewel: Kapuziner Kaffee (ahaaa!).

Terug naar de test. De aspecten die worden meegenomen door onze cappuccinologen: smaak, warmte, schuim, inhoud, koekje, uitstraling en uiteraard de prijs-kwaliteitverhouding. Nou komt ‘ie dan: Sporthal/Dorpshuis De Linde heeft een leuke kantine met gastvrij personeel achter de bar. Voor 8 cappu’s draaien ze hun hand zeker niet om, al lijkt de machine er toch net iets meer moeite mee te hebben om deze hoeveelheid koffietjes uit te persen. Schuimtest – lepeltjes in de aanslag! – geslaagd, de smaak van de koffie lekker pittig maar de smaak overall had wat romiger gemogen. Er zaten ook net wat te veel belletjes in het schuim naar onze smaak. Over het bijbehorende Amaretti-koekje waren de meningen verdeeld; het merendeel was geen fan, maar Juul&Jo – nieuw iconisch duo in de maak – konden het koekje zeker waarderen (of zijn zij gewoon over het algemeen vrij snel tevreden met alles wat maar eetbaar is?). Koekjesconclusie: het is een oude mensen koekje (maar gelukkig was ook de overheerlijke robuuste Liontaart van Iris mee). Resultaat van de test: een dikke voldoende met zeker ook nog ruimte voor verbetering. De Linde krijgt van ons een 6,5.

Oja, we zouden het nog even over de wedstrijd hebben. Na de capputest snel omgekleed, peptalk van Peter, statiefje klaar, zenuwplasjes (en -poepjes), nog even stukje Liontaart eten, rekken, strekken, inslaan en… serveren! In de eerste set ging het erg gelijk op en spatte het vuur spatte ervan af. De passjes lagen lekker en we wisten onze aanvallers goed te vinden. Wat balletjes via de handjes, wat kill-blockjes hier en daar en hoppa: de eerste set voor BARNEVELD BARNEVELD BARNEVELD. Het eerste punt in de eerste divisie was een feit! De tweede set waren de Meerkerkers echter niet van plan aan ons te geven, en ze deden alles aan om ons spel te ontregelen – en dat lukte. Ondanks wat mooie reddingen, goede prikballetjes, een flinke kaakstoot van Han en wat inhaalslagen wanneer de tegenstander de 20 bereikte, gingen de tweede en derde set naar de overkant. En de vierde set, tja… “Kakset”, aldus coach P. Daar willen we het dus niet meer over hebben. Meerkerk was te sterk en dus verloren we helaas met 1-3.

Hop, troostmuziekje aan, Liontaart erin, tassen onder de hoedenplanga en gaan. En waar je verdriet beter weg te eten dan bij de Mac? Precies! We komen er toch langs… Op naar Veenendaal! Waar we via een spreektunnel van 7 tafelbordjes (wisten jullie dat daar een zendertje in zit voor het personeel om snel te kunnen vinden?!?) nog even lieten horen dat kippen uit Barneveld komen. BARNEVELD BARNEVELD BARNEVELD! Nu de keeltjes toch gesmeerd waren, sloten we de de dag nog even af met een kleine karaokesessie tijdens het laatste stukje richting huis met ‘Morgen wordt fantastisch’, ‘Als er geen morgen was’, ‘Mooie dag’ en ‘Waterloo’.

Concluderend: de hele week moe maar voldaan, behalve zaterdag. Toen wel moe, niet voldaan. Wel gelachen, niet gewonnen. Vandaag weer een nieuwe kans, in onze eigen mooie hal. Zien we jullie om 17:00 uur?

Geachte dames, heren, supporters van de eerste rang en andere eenheden,

We zijn weer los! Seizoen 2023-2024 ging vorige week officieel van start voor ons met twee bekerpotjes op het programma. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Spoiler alert: zet 21 oktober maar alvast in de agenda voor ronde 2.

Een nieuw seizoen betekent nieuwe teammatties, nieuwe groepsfoto, nieuwe patta’s, nieuwe avonturen van Alberto & Albertina en uiteraard nieuwe … wedstrijdverslagen! En aan content geen gebrek; onze afgelopen weken zijn namelijk besteed aan veel (potjes) volleybal en bovenal heel veel zweet. Dus, zitten jullie er klaar voor? Tijd voor een – vrij uitgebreide – recap van onze start van dit nieuwe seizoen. Let’s gooo!

Na een zestal volleybalvrije weken waarin we onszelf moesten vermaken (en een beetje fit moesten blijven – lees: wat beachvolleyballen, zwemmen, wandelen, fietsen, hardlopen, squats, Walibibezoekjes, eten, cocktails drinken, verhuizen, borrelen bij Wijntje – en daar op het terras dan ook maar even onze nieuwe wedstrijdshirts passen – en elke dag B&B vol liefde kijken) was het medio augustus weer tijd om de flipflops aan de wilgen te hangen en het stof van de volleybalschoentjes te blazen. Maandag 14 augustus: de eerste training van het seizoen. Altijd spannend, zeker met wat ouderen in het team. Gaan die kuitjes en peesjes knappen of kunnen ze er nog weer een jaartje mee door? Met de befaamde eerste training van een aantal jaar geleden nog steeds in het achterhoofd, vielen de eerste trainingen van dit seizoen ons 100% mee. Krachtrondjes klappen op onze favo beats en lekker allround oefeningen doen om weer dat fingerspitzengefühl terug te krijgen. Nou dat ging ons eigenlijk prima af, al zeggen we het zelf.

Spelsystemen, teamafspraken en doelen werden uitgebreid besproken en de teamtaken verdeeld. En wat bleek? Met het vertrek van onze zeer geliefde verSSSlaggeefster Maartje-schrijft-dan-toch-maar-een-klein-inhoudelijk-stukje-over-de-wedstrijd-Koudijs kwam er een plekje vrij voor wat nieuw schrijftalent op onze redactie. Met Iris-laat-mij-maar-lekker-beginnen-Boerman en Isabel-is-dit-verslag-niet-veel-te-lang-hoeveel-mensen-gaan-dit-überhaupt-lezen-Kuipers werd de versterking al snel gevonden, en konden ook hier de posities verdeeld worden. De razende reporterSSS – ook wel team Dubbel IJ (Ier, Jo, Ies, Juul) – hebben er helemaal zin in de avonturen en stommiteiten van dames 1 met alle trouwe fans (ja Isabel, die zijn er echt) te delen). IJ IJ, we zijn zo blei!

Na twee trainingsweken in de benen waren we een soort van klaar voor de eerste oefenwedstrijden van het jaar. We trapten de voorbereiding op 26 augustus af in onze eigen vertrouwde hal, inclusief vertrouwde temperaturen. Hoewel we beide potjes verloren, viel het ons niet tegen. Vertrouwen is immers bouwen, zoals een wijs man ooit zei. En dat betekent trainen, trainen, trainen. Over trainen gesproken, hebben jullie al vernomen dat wij een nieuwe head-hitter hebben? Het is onze Heleen (of ook wel Leen(tje) voor de intimi)! En we horen jullie denken: oei, typfoutje – even inkomen na de vakantie – dat moet vast hard-hitter zijn. Nee, natuurlijk niet. Al is Heleen dat uiteraard ook. Maar we bedoelen toch echt een head-hitter. Of nou ja, eigenlijk een op-je-head-gehit-worden-er.. Menig balletje eindigde al op Heleens bolletje. De teller staat inmiddels op, nou laten we zeggen … 20? Wie nieuw is moet voelen!

Een nieuw seizoen kan natuurlijk niet afgetrapt worden zonder een mooie SSStartdag. Op zaterdag 2 september troffen we oude bekende US DS2 (weet je nog, van de beker vorig jaar?) en nieuwe onbekende Emmen’95 DS1 in onze Meerwaarde. En dat we hard gehit hadden tijdens de training was zeker terug te zien. Met 3-0 wonnen we van de Amsterdammers. BRUUT IS BACK! Toch merkten we dat niet alleen de oudjes maar ook de jonkies (of moeten we zeggen “nieuwelingen”) nog weleens last kunnen hebben van vermoeidheidskwaaltjes, krampjes en slaapgebrek; dat tweede potje was een pittige. Al met al was het weer een geslaagde start van een mooi groen SSSeizoen. Op naar de volgende oefenwedstrijden in…

… Geesteren! Op naar het – welbekende – Herman Smienk toernooi, altijd leuk. Waar het voor de meesten onder ons geen probleem (maar ook niet per se leuk) is om 8:30 uur klaar te staan voor vertrek richting het oosten, leverde dit voor een enkeling wel wat frustratie op. Want wanneer moet je dan naar de markt en wie haalt dan de pijnboompitjes?!?! Dan maar een week later die emmertjes maar weer vullen. Spelen in dames 1 is immers incasseren en accepteren. Dus hop, op (krenten)wegge naar Geesteren.

Die 9^e van september was als volgt te omschrijven: bomvolle dag, bomvolle maag en vooral een bomvolle zaal. Ondanks de gekke hupjes voor (of achter?) de achterlijn om geen voetfout te maken, de hoofdpijn van het schreeuwen tot je een ons weegt en de uitdroging vanwege de liters zweet die we op de vloer achterlieten, deden we het aardig. En na ons kringgesprek op de parkeerplaats – inclusief zwedru’s in de bina’s en ballen in de soep – konden we er weer even tegenaan. Hdp!

We eindigden die dag als 7^e (het getal van de volmaaktheid) en besloten de prijsuitreiking waarin we toch geen taart kregen dit keer maar over te slaan. Linea recta richting die douche om vervolgens lekker schoon… verder te zweten in een oververhitte kleedkamer. Hdfp! Snel die 90s-outiftjes aan en gaan met die banaan op de autobahn. Hadden we eigenlijk nog tijd voor een maccie? In principe wel, als onze Jokie gewoon even full focust op kauwen en het kletsen even achterwege laat. De avond verliep verder zoals de rest van de dag: veel gesprongen, veel gezongen, veel gezweet – maar dan inclusief wat heerlijke poma’s.

Tijdens een goede voorbereiding mag ook wat ouderwetse teambonding niet ontbreken. Kladiladi! En waar kun je dat beter doen dan op de camping in Winssen? Zo’n boerderijachtig kampeerveld waar je een massage in een yurt kan boeken, de peren uit de boom kunt plukken en de kippen uit Barneveld je zo naartoe volgen. En waar je kunt aarden – alleen of met je teamies. Als ze tenminste open staan voor spiruwaliteit. En of we geaard zijn, poeh! De zonnevlecht is weer uit de knoop. Een en al rust…

Tot het avondprogramma begon, dat bij een aantal teamies flink wat fanatisme naar boven bracht (of waren het de GinTo’s?). Al onze skills werden op de proef gesteld. Zo kunnen we nu gezamenlijk blind spellen en hebben we geleerd wat de originele kleur van Dreft is (groeeeen!) en voor welke bal er wordt gegrabbeld bij Lingo (groeeeen!!). Ook weten we nu dat onze welbekende TEAMIES een boete kregen onderweg naar de welbekende kroeg De Zwaan met de TEAMIES, want fietsen zonder licht mag niet. Mondvaardigheden kwamen ook aan bod, waarbij Peter shinede met theezakjes en Celine de afwas deed door erop te tuffen. Ook dacht Iris dat ze een muis zag. Of was het toch een peer? Het bleek een takje.

Na een mooie avond en een wat koude, klamme nacht moesten we weer vroeg uit de kippenveren voor de krant. Tijd voor kopjes thee en koffie. Maar Heleen-ik zal-m’n-zonnebril-er-even-bij-afzetten-van-der-Heijden kwam erachter dat de koffie nog gezet moest worden. “Ik kom hier aan en ben meteen helemaal niet blij.” Gelukkig was Peter de theezakjesheld daar om de belangrijke taak op zich te nemen voor het zwarte goud te zorgen. Iris werd ondertussen – terecht of onterecht – handhandig uit de tent gewerkt door haar nicht (huh?!). Wat ochtendgymnastiekjes aka kinderdiscotaferelen moesten ervoor zorgen dat we allemaal goed wakker werden, en de spiegels in het toiletgebouw werden geclaimd door allemaal meiden in groene shirtjes. Groeeeeen! Want ja, er moest een nieuwe teamfoto gemaakt worden. Plus een foto met Peter en de NewBees; dat wil zeggen met Lies, Heleen en Isabel. Oh, en Eva – ja Eva moest ook op de NewBees-foto. En vergeet Alberto en AlbertINa niet, die ook hun debuut maakten in de krant.

Tijd voor serieuzere shit: de eerste ronde van de nationale beker. Voorbespreking in ons vertrouwde hok, beats uit de box en de warming-up kon beginnen. Als eerste onderdeel van de bekerdriekamp stond onze wedstrijd tegen Trivos DS1 op het programma. Trivos? Dat team uit Wijchen bedoelen we? Juist, daar hadden we inderdaad nog iets tegen recht te zetten. Met Yanissa als versterking en Lies op de bank als fysio (wel lekker rustig als ze niet mag praten..) begonnen we aan de wedstrijd.

Met ietwat onwennig spel gingen we van start. Beetje bij beetje kwamen we echter meer in ons spel en werden we ook wat feller. De pass ging beter lopen, we hielden ons beter aan ons serviceplan, het blok werd gezet en enkels bleven gelukkig heel (HÉ JOH!). Met 25-20, 25-21 en 25-18 (inclusief nu al het punt van het jaar van Ro en Han die een onmogelijke bal verrassend genoeg nog – correct! – naar de overkant wisten te werken, waarna de dames uit Wijchen besloten de bal gewoon even af te vangen) deden we wat we moesten doen. Het appeltje was geschild. We herhalen: het appeltje was geschild.

Hup, snel nabespreken (ja dat kunnen we tegenwoordig snel; althans, dat proberen we), schoenen uit, eten, rekken, rollen, iemand een pastasalade zien eten, bij heren 2 kijken, zin hebben in pastasalade, bij onze tegenstanders kijken, zelf pastasalade halen, het woord ‘porum’ opgooien, het woord ‘porum’ googelen, weer voorbespreken in ons hok, Cynthia verwelkomen als tweede redden engel, warmlopen, opletten want voor je het weet heb je een bal op je porum, en uiteindelijk beginnen aan wedstrijd numero 2. De eerste set waren we hot, on fire, etc. Alles lukte en met 25-12 was de eerste set voor ons.

Nog één setje te gaan en de volgende bekerronde was een feit. Maar in die tweede set lukte er dan weer even heel veel minder. 18-25 voor de dames uit Raalte. Niets aan het handje. In set 3 en 4 wisten we het tij te keren en pakten we die bekerwinst alsnog. Jazeker, we gaan nog even door in de beker! Zaterdag 21 oktober, schrijf ‘m alvast in de agenda. Tijden volgend nog, maar wat we al wel weten is dat we in onze eigen Meerwaarde zullen aantreden tegen VoCASA DS1, Armixtos DS1 en Prima Donna Kaas Huizen DS1. Gaan we weer stunten?!

Maar eerst gaat de volle focus naar de Lion-taart van Iris en naar competitiewedstrijd nummer 1 van dit seizoen. Vandaag trappen we ‘m om 17:45 uur af in Meerkerk - mogelijk te volgen via livestream, hou onze socials in de gaten. Joe!