Het is zwart en rood én het gaat heel hard onder de grond. Vleer piekert er al dagen over, maar hij weet het nog steeds niet. Wat hij wel weet, is dat vanmiddag meisjes-B1 een belangrijke wedstrijd moet spelen. Daarvoor is hij dan ook speciaal op zijn fiets naar Renswoude toe gekomen, min of meer in de veronderstelling dat de meiden van SSS dat ook zouden doen.

Het is zaterdag 30 november en we zijn te gast in de sporthal de Hokhorst in Renswoude. Het is vroeg en de zaal is nog stil en verlaten. De meiden van SSS bereiden zich mentaal voor op de wedstrijd, want een ieder is zich er van bewust dat door vanmiddag te verliezen de kans op een goede klassering uitgesloten is. De warming-up is serieuzer dan ooit en tijdens het inslaan laten de meiden van SSS al zo af en toe even hun tanden zien. Vastberaden en zelfverzekerd.

De wedstrijd begint en terwijl Vleer het ondergronds probleem maar niet uit zijn hoofd kan zetten, ziet hij van meet af aan een sterk spelend SSS. De eerste set wordt gewonnen met 12-25 en de tweede set zelfs met 9-25. Geen super mooi spel, niet veel spektakel en slechts zo af en toe een krachtige aanval. De Barneveldse meiden blijven wel goed alert.

De derde set zakt het even weg en zien de meiden uit Renswoude kans om een kleine voorsprong te nemen. Vleer ziet dat de coach niet erg blij is en merkt dat hij verwacht van zijn speelsters dat ze beter bij de les blijven. Geleerd van het verleden spelen de meiden van SSS rustig verder en laten zien dat de coach zich helemaal geen zorgen hoeft te maken. De set wordt gewonnen met 18-25.

De vierde en laatste set. Vleer zakt rustig achterover en geeft een knipoog aan de inmiddels bijgeschoven SSS ouders. De tribune is behoorlijk gevuld en het thuispubliek doet haar uiterste best om hun - tevergeefs strijdend - team nog een beetje aan te moedigen.

Geen genade, geen medelijden, maar bruut geweld. Aanvalskracht van de bovenste plank. De coach van Renswoude vlucht in z'n eerste time-out en dan hoort Vleer de coach van SSS iets zeggen, een antwoord waarop hij al zolang wacht. “Een mol op een rood fietsje.” Vleer begrijpt onmiddellijk dat hij er met beiden benen is ingevlogen.

De wedstrijd gaat verder en terwijl bij de meiden van SSS de spanning plaats heeft gemaakt voor spelplezier, probeert Renswoude nog één poging - in de vorm van een time-out - om het tij te doen keren. Vleer begrijpt dat de coach van SSS niet veel zinnigs meer te vertellen heeft en hoort hem aan zijn meiden vragen: “Hoe weet je eigenlijk of er een mol in je tuin zit?” De meiden weten dat natuurlijk best; molshopen, bergen grond en het mooie gazon aan gort. Het blijkt niet zo te zijn. De set wordt vervolgens vol overtuiging door SSS gewonnen met 11-25 en daarmee gaan ook deze week de volle 5 punten mee naar Barneveld.

Vleer schudt de coach de hand en wil natuurlijk zijn mening horen. “Het was geen geweldige wedstrijd, maar wel af en toe behoorlijk lastig om ons snelle powerplay te kunnen tonen.” “Knap dat iedereen zich gedurende de gehele wedstrijd zo goed kon blijven concentreren.” “Nu nog twee pittige wedstrijden te gaan, maar zoals iedereen weet spelen wij juist dan onze beste partij.” Vleer knikt, hij aarzelt even, maar heeft toch nog één prangende vraag; “Hoe weet je nou of er een mol in je tuin zit.” De coach denkt even na, kijkt Vleer dan glimlachend aan en zegt: “Omdat er dan een rood fietsje tegen het hek staat.” Vleer loopt hoofdschuddend weg, pakt zijn fiets en gaat snel terug naar huis.

Volgende week spelen de meiden van SSS de laatste thuiswedstrijd. Dat optreden begint om 13.30 uur en is tegen het team van Ormi uit Epe dat 1 punt hoger staat. Alle meiden hopen op veel publiek, want het zal duidelijk zijn dat extra support dan meer dan nodig is!

Vleer rijdt in zijn historische bolide met een sukkelgangetje door het bos. Het valt hem niet eens op dat er inmiddels al een aanzienlijk aantal auto's achter hem zijn aangesloten. Terwijl hij het bekende deuntje van Frits Verkade fluit, vraagt hij zich af wat er nou toch eigenlijk ruist, daar in het struikgewas... Het is hem eigenlijk nooit duidelijk geworden, maar het zal vast wel iets bijzonders zijn geweest.

Vleer in onderweg naar Vaassen. Hij passeert het fraaie kasteel Cannenburgh, dus kan de nieuwe sporthal niet ver weg meer zijn. Vanmiddag speelt SSS meisjes-B1 haar wedstrijd tegen Blok EVC meisjes-B1 en het is deze keer echt belangrijk om met 4-0 te winnen, anders zou de aansluiting met de top van de competitie in gevaar komen.

Omdat Dominique licht geblesseerd is en Marloes een snipperdag heeft, is aan Lotte van meisjes-B2 gevraagd om een keertje mee te gaan. Dat doet ze graag en zo staan er uiteindelijk toch nog acht meiden te popelen en stellig van plan om vanmiddag een leuke pot te gaan spelen.

In de basis vandaag: Maaike, Annemiek, Heleen, Marleen, Anne-Roos en Bertine. De wedstrijd begint precies op tijd en al kort na het eerste fluitsignaal staat SSS 5 punten achter. De bekende bibberites en het even moeten wennen aan de hal, denkt Vleer. Hij is er nog niet gerust op en ziet dat het spannend blijft tot aan de 20 punten. Dan neemt SSS resoluut het heft in handen en zet aan tot een eindsprint. De set wordt gelukkig door de meiden uit Barneveld gewonnen met 20-25.

De tweede set krijgt Heleen, die na haar schouder blessure vanmiddag weer haar eerste wedstrijd speelt, een poosje rust. Lotte wordt ingezet en zoals later zal blijken, niet zonder succes. Direct van meet af aan heeft SSS grip op de wedstrijd. De meiden uit Vaassen kijken bedrukt en terwijl hun coach z'n longen uit z'n lijf roept, blijft SSS druk uitoefenen. Een mooie gelegenheid om even voorzichtig te kijken hoe het met de blessure van Dominique gaat tijdens een wedstrijd, zal de coach hebben gedacht. Bij het inspelen ging het goed, ze had er geen last meer van en ook nu gaat het uitstekend. Vleer ziet tot zijn genoegen dat de set wordt gewonnen met maar liefst 8-25. Wat een overmacht!

De derde set mag Lotte het op de plek van Bertine gaan proberen en omdat het met Dominique in de vorige set goed ging, wordt ze nu even op de aanval ingezet, op de plek van Annemiek. De weerstand van Blok EVC lijkt helemaal gebroken. De servicedruk van SSS is sterk, de pass loopt redelijk en de spelverdeelsters weten vrij vaak de aanval goed in stelling te brengen. Dat alles resulteert in een setstand van 9-25.

De vierde en laatste set moet (!) gewonnen worden, hoort Vleer de coach nadrukkelijk zeggen. Vandaag speelt SSS weer eens met een stevige basis én twee spelers op de bank die natuurlijk niets liever doen dan in het veld staan. Zo hoort het ook. Als aan het einde van de set de meiden van Blok EVC kans zien om hun achterstand enigszins in te laten lopen, laat Anne-Roos zien dat ze haar taak als interim aanvoerster heel serieus neemt. Ze spoort haar team nog eens extra aan en slaat vervolgens een aanval met zoveel overtuiging en kracht, dat de sporthal nog enkele seconden staat na te trillen. De set wordt gewonnen met 20-25.

De coach reageerde enthousiast, toen Vleer hem vroeg of hij nog wat te vertellen had. “Het is lastig om tegen een team te moeten spelen dat op de laatste plaats staat, maar we waren er dit keer goed op voorbereid.” “De meiden hebben allemaal hun ding gedaan, zich niet laten verleiden om mee te gaan in het spel van de tegenstander en dan is winnen een logisch gevolg.” “Er is goed gespeeld, maar er blijven nog veel verbeterpunten.” “Uiteraard”, beaamt Vleer, klapt zijn notitieblok dicht en straalt van oor tot oor.

Het is inmiddels donker geworden en terwijl het team van SSS op weg gaat om de McDonald's met een bezoekje te vereren, stapt Vleer in zijn old-timer op weg naar huis. Hij neemt de kortste route door het bos. Opeens ziet hij in het struikgewas twee oogjes gloeien. Vleer stopt, zet zijn motor uit en luistert... nee, het zal toch niet...

Volgende week is weer een uitwedstrijd. Dan wordt om 16.00 uur gespeeld tegen het eerste meisjes-B team van Renswouw, dat op de één na onderste plek staat.