Het is toch om je ogen uit te kijken: opnieuw een overwinning voor SSS Heren 2. De mannen in het groen gaven BVC’73 het nakijken: 4-0. SSS H2 ziet vijf punten bijgeschreven worden, ook al lieten ze tijdens de wedstrijd slechts bij vlagen het achterste van hun tong zien. De vijf punten betekenen een versteviging van de koppositie; het ziet er nog altijd goed uit. In dit verslag geven we een klein inkijkje in het geheim van de smid. Of beter gezegd in het geheim van de opticiën. Het draait immers allemaal om netjes kijken.

Wie de stand van de tweede divisie B bestudeert ziet SSS H2 al vanaf zaterdag 28 september bovenaan staan. De mannen voelen aan hoe de concurrentie met schele ogen naar de resultaten in Barneveld kijkt, hopend op een misstap. Zonder er zelf maar iets voor te hoeven doen, zag Heren 2 de maand oktober aflopen met de koppositie in handen. De ploeg zag dat het niet in actie hoefde te komen tijdens het laatste speelweekend van oktober.

Je zou denken dat de ploeg te lui was om uit zijn ogen te zien, maar niets was minder waar. Een grote grap ruilde de volleybal om Jeu de Boules-ballen te bezichtigen, weer een ander ging ergens volleybal kijken (of dacht dat te gaan doen), er zitten klussers bij die een huis er steeds meer parnas uit laten zien en sommigen keken over een zandvlakte en de zee uit om ‘lekker uit te waaien’. Na een zondag van rust kon iedereen weer naar de trainingsweek uitkijken en werd de blik op een nieuwe speelronde gelegd.

Op de attendance sheet werd de afwezigheid van Gert gespot, waarop Kees Jan twee trainingen voor zijn rekening nam. Waar lag de focus op in de trainingen deze week? Kijken, kijken, kijken: netjes kijken, de vloer bekijken, de bal bekijken. Er was geen omkijken naar meetrainers; Kees Jan hoefde alleen de acties van de elf mannen van SSS Heren 2 te bestuderen.
Wat is de conclusie die opgemerkt kan worden na deze trainingsweek? De meeste knieën zagen eruit als de dood van Ieper, bij het blokkeren moet je netjes kijken, Michiel bekijkt een knoop van Buchov en de peripheral vision is bij niet iedereen was het zou moeten zijn. Meer laten we er niet over kwijt; we willen ons immers niet te veel in de kaart laten kijken.

We zagen het treffen met BVC’73 met vertrouwen tegemoet, al bleef het enigszins de vraag wie we nou precies in de ogen zouden kijken. De ploeg zag Frank in ieder geval niet in de sporthal verschijnen; er kwam een kruisje achter zijn naam in de attendance sheet, omdat de betonspecialist aan het wark was bij het bedrijf dat Abraham had gezien en mensen achter de schermen liet kijken. Het is een hal om je ogen in uit te kijken; misschien wel iets voor SSS Heren 2. Frank probeerde nog aan te sluiten bij de ploeg, maar wat baten kaars en bril als de Bosch-uil niet zien en lezen wil.

Een tiental SSS’ers staarde de tegenstander uit Barchem in de ogen, waaronder Sander die zijn kans schoon zag en die liet graag zijn tanden zien. De eerste set zette Michiel de tegenstander onder druk en gaf de tegenstander een gevoel van verdrinken eer men water gezien heeft. SSS keek echter niet goed uit zijn doppen en liet BVC prompt terugkomen. Michiel moest andermaal in actie komen aan het einde van de set: kwam, zag en overwon.

In de tweede set ging het licht uit: eerst bij de scheidsrechter, daarna bij Barchem. Het was niet best gesteld met het de peripheral vision van de tweede, die keek als een hard geschilde aardappel. In plaats van horen, zien en zwijgen, attendeerde SSS de eerste scheidsrechter erop dat ene Emiel Sennema deze rol zou kunnen overnemen. Daarmee zag Heren 2 Emiel naar de ogen en was zijn debuut als scheidsrechter bij Heren 2 een feit. Emiel zag niks door de vingers en floot een puike wedstrijd.

Zoals gezegd ging kort daarna ook het licht uit bij BVC. Onze Buchov zag zijn kans schoon om te stijgen in de servicecup en serveerde zijn team van 10-10 naar 23-10. Uiteindelijk keek hij enigszins zuinig toen hij vervolgens zijn kans om de set uit te serveren als sneeuw voor de zon zag verdwijnen.

Als oude honden blaffen, is het tijd om uit te zien. Toch zag het publiek dat het een stuk moeizamer ging in de derde set. In plaats van te domineren, hanteerde SSS poppetje gezien kastje dicht. Gelukkig deed Sil het licht een aantal keer uit bij de tegenstander met zijn blokkering en zag ook Wilco zag kans schoon om punten mee te pakken.

Hoewel SSS niet het achterste van zijn tong liet zien, was de overwinning een feit en ging de ploeg op jacht naar het bonuspunt. Dode honden bijten niet, maar dan moet je zelf niet de kat uit de boom blijven kijken. De toeschouwers - met een kennersblik kijkend of voor het eerste Heren 2 bijwonend - zagen desondanks dat ook de vierde set niet in gevaar kwam. Gepko dacht even gezien te mogen worden door het laatste punt te maken, maar het was uiteindelijk Michiel die over het netje keek en netjes keek: 25-20.

Vijf punten erbij en hierdoor laat SSS Heren 2 nog steeds de rest van de competitie zijn hielen zien. Natuurlijk moeten we de zaak nog eens aankijken, maar men mag een gegeven paard niet in de bek kijken. We blijven kijken hoe de hazen lopen. Het is koffiedik kijken hoe het verder verloopt, maar we zien Avior in ieder geval alvast aankomen.

...wij zijn gewoon goed.’’ Welke vedette uit het sterrenensemble van SSS Heren 2 deed deze sterk geanalyseerd, indiscrete uitspraak in discretie na de 1-3 zege bij SV Dynamo H3? Dat leest u in het vervolg van dit verslag over bouten, struiken en nederigheid.

Dat Heren 2 een flitsende seizoensstart kende, is inmiddels wel bekend. Ondanks alle bescheidenheid van het team is de vijftien uit drie zeker niet onopgemerkt gebleven. Dat de ploeg in Beers enigszins onnodig tegen het eerste verlies aanliep, was zuur. Het was vooral de vraag hoe de ploeg zou reageren na dit tikje. Zou het terugvallen in oude patronen of de spreekwoordelijke rug rechten?

De wedstrijd werd goed nabesproken, geanalyseerd en ontleed op zowel de maandag- als de donderdagtraining. Conclusie: elkaar even de waarheid vertellen, een aantal punten aanstippen en benadrukken dat de ondergrens best oké is. Twee sets verloren we met twee punten verschil; dus een paar fouten minder en je wint ‘gewoon’ met matig tot redelijk spel. 

Nieuwe wedstrijd, nieuwe kansen. De elf spelers en de coach kwamen weer vanuit de westelijke windstreek aanwaaien, ditmaal om in Apeldoorn neer te strijken. Dat ging niet zonder slag of stoot. De oorlogsvoering begon al vroeg op de dag. Allereerst met de wekker, aangezien er op een jeugdtijd gevolleybald moest worden in het Omnisport ging de wekker al vroeg af. Dat beviel de één beter dan de ander; al heeft dat ook met het burgerlijke gedrag op de vrijdagavond te maken.

De tweede strijd was in het geheim aan de Constantijn Huygensstraat in Barneveld gevoerd. Tussen het struikgewas door heeft iemand geprobeerd het vervoer van onze ploeg naar Apeldoorn te saboteren met een bout in een Duitse autoband. We willen niemand verdacht maken, maar gezien de stand op de ranglijst, de afstand tot Barneveld en de angst voor onze Barneveldse vedetteploeg wijst de vinger voorzichtig naar het zuiden waar ze elke week naar verluidt een lootje trekken om te bepalen wie er op tribune moet zitten (lees: de auto van een concurrent saboteren). Maar we willen niemand verdacht maken hè!

Met enige vertraging en volledig versplinterd gingen we richting het Omnisport. Dat onze onderlinge teamgeest ondanks dit alles toch sterk is, blijkt wel uit het feit hoe wij onze over onze benjamin ontfermen. Op de heenreis nam Buchov de verantwoordelijkheid op zich om de muziek-, flessen- en puntendrager van ons team op zijn bagagedrager naar de sporthal te vervoeren. Daarmee gaf onze Buchov direct een signaal af aan de club waar hij letterlijk groot is geworden, door te laten weten dat hij onderdeel is van het team en de club waar hij figuurlijk groot aan het worden is.
Na afloop kwam wel de vraag opzetten waarom Sillie terug wel mee kon rijden met Arno en op de heenreis niet. Heel simpel: toen had hij het pas verdiend volgens onze penningmeester.

Het Omnisport was gevonden en na de voorbespreking was het weer zaak om één te worden met de zaal. We moesten vanwege het EK Baanwielrennen helaas uitwijken naar de kleinere B-hal; dat kunnen we alleen onszelf aanrekenen. Vanwege de bescheidenheid van Heren 2 zijn de prestaties waarschijnlijk onopgemerkt gebleven bij de zaalplanner in Apeldoorn, waardoor we op een zijveld geponeerd werden. Dan maar daar één met de hal proberen te worden.

Voor wie de sporthal in het Omnisport niet kent: het is een megalomane hal met ongekende ruimte en hoogte die goed passen bij de club die zich in deze sporthal huisvest. Dat de hoogte ditmaal echt ongekend leek, had ook te maken met het feit dat niet alle lampen aan stonden. Op zich wel fijn dat Dynamo er zodoende rekening mee hield dat SSS Heren 2 niet graag in de spotlights staat.

Tijdens de warming up zocht een aantal bescheiden vedettes van het tweede elkaar even op om een voorspelling te doen over het treffen met het derde van Dynamo. We hadden even een blik op de tegenstander geworpen en in al onze nederigheid geconcludeerd dat het wel eens lastig zou worden. De aanvoerder liet zich even tot een licht hoofd schudden verleiden toen hem gevraagd werd naar een prognose, om daarna zichzelf te herpakken, drie keer in zijn handen te klappen en een 0-4 wens als vader van de gedachte uit te spreken. De anderen waren iets terughoudender, maar voorspelden eveneens een winst.

Na een tactische wisseling van speelhelft begon de wedstrijd en dat leverde direct een vliegende start op voor Heren 2. Sterk serverend, barricaderend blokkerend en vastberaden vechtend denderde de ploeg in de eerste set over de jonge Apeldoorners heen.

Dan kunt u wel raden hoe de tweede set gaat: uiteraard een stuk moeizamer. SSS wilde de jonge jongens van Dynamo niet te veel kleineren en besloten mee te gaan in de foutenlast, waardoor er een echte wedstrijd ontstond.  In een gelijkopgaande strijd was het Dynamo dat aan setwinst mocht ruiken, maar SSS trok in de slotfase alsnog keurig aan het langste eind.

Met een 0-2 voorsprong zaken coach en aanvoerder dat het goed was; met die instelling ging laatstgenoemde er wel bij zitten op de stoeltjes langs de kant om plaats te maken voor Wilco a.k.a. Struik ak.a. Wilfred a.k.a. Willie a.k.a. Duits (of sinds zaterdag: Bout). Struik groeide in de eerste paar punten meteen uit tot een boom en hielp SSS aan een voorsprong. Dynamo besloot zichzelf echter terug te vechten in de wedstrijd en daar wilde SSS met wat fouten - deels zelf gemaakt, deels aangewezen door de scheidsrechter - wel aan meewerken. Toch ging SSS erop en erover, waarna zich een spannende slotfase ontspon. Hierin liet SSS zich verrassen. Ach ja, wel zo bescheiden om ook een punt aan de jonge Apeldoorners te laten.

In de vierde set leek het er even op dat SSS zelfs trek had in een vijfsetter, want het liet Dynamo op een 18-13 voorsprong komen. Met een aantal wissels kregen de Barnevelders nieuwe impulsen, waardoor de pass weer iets verstevigd werd en Sander veelvuldig Buchov kon aanspelen. Die had er wel zin in: 1) vanwege vorige week, 2) vanwege de tegenstander. Het spel van de eerste set werd enigszins teruggevonden en Beek imponeerde even met een paar snoeiharde klappen, desondanks kon niet worden voorkomen dat Dynamo twee setpunten kreeg. De eerste werd weggeslagen, waarop er een time-out plaatsvond. Time-out voorbij, 23-24, Frank aan service. Dat kan maar twee dingen betekenen: ace of fout. Het eerste gebeurde: 24-24. Frank serveert opnieuw goed, monsterblok Rinaldo: 24-25. Frank serveert opnieuw goed, Heren 2 krijgt de aanval, Sil scoort: 24-26. En Redbad zag dat het goed was.

Met een heerlijke 1-3 overwinning verliet SSS Heren 2 zaterdag het Omnisport, waar men standaard rekening houdt met het feit dat de punten in Apeldoorn blijven. Wat een arrogantie hè. Daar kan je ons niet op betrappen. Hooguit laten wij ons zulke uitspraken ontlokken binnen de vier muren van de kleedkamer, als de klassieke muziek van Sil zo hard is dat je bepaalde hooghartige teksten toch niet kan horen; hooguit komen zulke uitspraken ook van iemand die een broekje aan heeft waarop een logo staat van een club met de uitspraak WZAWZDB, maar verder zul je ons echt niet horen zeggen: ,,Wij zijn niet arrogant. Wij zijn gewoon goed.” En als we dat al zouden zeggen, dan is daar niks pedants aan; we benoemen immers dat we niet arrogant zijn en constateren alleen dat we goed zijn.

Dat mag na vijf duels toch wel tot op zekere hoogte geconcludeerd worden, gezien het feit dat SSS Heren 2 met een prachtige score van twintig uit vijf bovenaan de ranglijst van de tweede divisie B staat. Dan hoor ik u in Renswoude en omstreken (lees: Barneveld) al denken: ‘wij hebben hier vijftien uit drie’. Maar daar is niks bijzonders aan, kan Heren 2 uit ervaring vertellen. 

Aangezien Heren 2 dit weekend vrij is, kan er extra lang nagenoten worden van de zege. Al hield dat nagenieten voor sommigen al snel op. Onze grote Beek moest namelijk direct al weer aan het werk, waar Sander zijn Eredivisie Toto in rook zag opgaan. Anderen wilden juist zo lang nagenieten van de zege dat ze besloten tot diep in de nacht of zelfs in de ochtend wakker te blijven.

Het nagenieten van de koppositie kan ook over het weekend heen getild worden. Slechts twee concurrenten komen in de competitie in actie, maar kunnen Heren 2 momenteel niet inhalen. Zaterdag 2 november hebben de Barnevelders het zelf in de hand om de in beton gegoten koppositie verder te laten uitharden. Dan gaat Heren 2 de strijd aan met BVC’73, om 16.00 uur in De Meerwaarde. Dat wilt u toch zien? Wij zijn niet arrogant. Wij zijn gewoon goed.