Zoals wel vaker dit seizoen heeft het wedstrijdverslag op zich doen wachten. De schrijver kampte met een zogenoemd schrijversblok: het tijdelijke onvermogen van een schrijver om tot schrijven te komen. Dat vloeit deels voort uit het feit dat het team ook met een blok kampt: het tijdelijke onvermogen van een volleybalteam om tot winnen te komen. Een winnaarsblok.

We zitten in de spreekwoordelijke hoek waar de klappen vallen, de gifbeker moet leeg, etc. Qua spel en vechtlust mogen we dan wel weer de stijgende lijn te pakken te hebben, maar het levert ons nog geen winst op.

Afgelopen zaterdag moest dat eigenlijk wel weer eens gebeuren. In de zeven duels daarvoor wisten we slechts één keer tot winnen te komen. Weliswaar speelden we vijf duels uit die serie tegen een team uit de top vijf en twee keer tegen de ongeslagen koploper (altijd excuses zoeken en vertrouwen putten uit de statistieken...), maar er moesten punten gehaald worden. Dat moest ook omdat Pegasus de tegenstander was. Een overwinning zou niet alleen goed voor het zelfvertrouwen zijn, maar zou de Nijmegenaren - die op de tiende plaat stonden - op achterstand houden.

Het publiek was het misschien al opgevallen. We startten met één mannetje minder aan het treffen. Alwin was tijdens de wedstrijd tegen Webton Hengelo 2 vroegtijdig een blokje om gegaan. Nu kunnen we nog heel veel spreekwoorden met blok bedenken, maar die bewaren we wel voor de rest van het verslag. Het komt erop neer dat Alwin na een blokje om besloot niet meer terug te keren in het team, maar inmiddels een route naar Nijkerk heeft gevonden.

Met een kubus aan ons onderste ledemaat minder begonnen we dus zaterdag aan de wedstrijd tegen Pegasus. De paarden vlogen uit de startblokken. Wij probeerden aan te haken en kwamen dichterbij, maar het was niet genoeg voor de setwinst.

We zetten ons goede spel voort in de tweede set. Arno - voor wie trainingen blokken aan zijn benen zijn (oké, ik maak 'm toch) -  ging voorop in de strijd en leidde ons met voortreffelijk spel in het achterveld naar een royale voorsprong. Met veel servicedruk zetten we Pegasus voor het blok en kwamen op een 24-19 voorsprong. Pegasus kwam nog angstvallig dichtbij, maar de bijl en het blok werden behouden: 25-23.

Daarna ontspon zich een spannend treffen. Pegasus won de derde set; met name omdat wij steeds meer moeite kregen om het Nijmeegse blok te verschalken. Na het 18-25 verlies kregen we toch nog loon naar werken te krijgen. We namen het initiatief en leidden bijna de gehele vierde set. Maar in het zicht van de haven ging het alsnog mis: op 23-24 blokkeerde een Nijmeegse blok de doorgang naar een vijfde set.  

Positief was onder meer dat we hard hebben gestreden en eindelijk weer eens goed geserveerd hebben. Wat ook positief was - ook al klinkt het tegenstrijdig; de teleurstelling was groot in de kleedkamer. Voor de vierde keer op rij hebben we verloren en het besef was er ook dat we nog lang niet veilig zijn. Sterker nog: we hebben alvast een blok in onze agenda met potlood aangekruist voor de eerste week van mei voor de promotie-/degradatieduels..

Dat zal toch niet? Dat hoeft ook niet! We hebben het nog volledig in eigen hand, maar dan moeten er wel punten gesprokkeld worden. We staan momenteel negende - eigenlijk zelfs tiende - maar de achterstand op de nummer zeven bedraagt 'slechts' drie punten.

Zaterdag hebben we kans om maar liefst zes punten op te halen in Barchem. Eens kijken of we wat aan ons winnaarsblok kunnen doen.