Langste terugreis van het seizoen

Renswoude-Barneveld, een rit van 10,2 kilometer. Als u zich aan de snelheid houdt, de stoplichten niet te veel tegenzitten, er geen files zijn, u Martin Berger niet als navigator hebt, niet achter de vele tractors zit of voor een alcoholcontrole wordt aangehouden doet u ongeveer 16 minuten over deze rit. Het voelde zaterdag als een eeuwigheid.

’s Middags nog hadden we nog vol goede moed de heenreis afgelegd. De kortste heenreis van het seizoen. Weliswaar koos onze toerist Mark voor een extra rondje over de ovatonde en achtervolgde AJ hem hondsgetrouw. Wat een absurd idee trouwens: een extra rondje over de ovatonde.... Maar, gelukkig kwamen alsnog ruim op tijd aan in Renswoude. Zo vroeg waren we nog nooit bij een uitwedstrijd aanwezig geweest. Talentjes Niek en Cas voegden zich ook bij ons, waardoor we weer compleet waren.

We beginnen zowaar een echt team te worden: de hele maand januari hebben we met dezelfde selectie van elf spelers gespeeld. Een we zien er nog goed uit ook! Met onze kleding dan bedoel ik...

Bovenal zijn we een herkenbaar team. En dan bedoel ik dat niet alleen vanwege onze kleding, maar vooral vanwege het hoge Barneveld-gehalte in de ploeg. Van het elftal in Renswouw kwamen zes spelers uit de eigen jeugd en van de vijf 'buitenstaanders' is er slechts één iemand aan zijn eerste seizoen bezig.

Dat zorgde ervoor dat we de nodige supporters naar de Bokworst wisten te lokken. Natuurlijk speelde het ook mee dat - ware het niet dat het hondenweer was - bij Renswouw meerdere spelers rondlopen met wat groene vingers.

Oftewel, alle ingrediënten waren aanwezig voor een mooie derby. Renswouw liet meteen zien dat het de 3-1 nederlaag in Barneveld wilde wegpoetsen en legde direct veel servicedruk neer. Wij dachten: wij zijn vorige week al goed begonnen, dan kunnen we nu weer een keer rustig aan doen... Zo leek het tenminste. Het sjoemeldieseltje kwam echter op gang en halverwege de set was de spanning weer helemaal terug. Helaas konden we niet voorkomen dat Renswouw in de slotfase toch weer wegliep.

Over de andere drie sets kunnen we kort zijn: die waren namelijk ook kort. Mark wisselde volop, maar bijna niemand haalde zijn niveau of wist voldoende strijdlust te leveren. De herinneringen gingen weer even terug naar het gecensureerde wedstrijdverslag van vorig seizoen, refererend aan een televisieprogramma met een ondergronds wezen dat symbool staat voor sjoemelpraktijken om zijn eigen team te benadelen met als enige verschil dat het dier in dit geval een niet nader - moge worden - genoemd mannelijk geslachtsdeel is. Oftewel: 4-0 verlies.

In de kantine was het wel gezellig. Tenminste, dat vonden velen van ons. Voor een enkele Renswouw-supporter was de 4-0 overwinning zo bijzonder dat hij niet goed wist hoe zich te gedragen tegenover zulke sportieve tegenstanders, die in de kantine gezellig samen een drankje wilden doen, een kipsatéetje eten en olé olé olé wilden zingen.

Na de aardappelsalade was het tijd om te gaan: de lange lange lange lange lange lange lange, ja lange, terugreis begon met twee rondjes over de parkeerplaats en vervolgens het ontwijken van onze waterdrager, die wel water had gedragen maar niet gedronken. Met iedereen in de auto konden we het bokworstendorp verlaten en de reis met een bemoederende Berger - 'pas je op je snelheid' - naar Barneveld keren. Dat ging redelijk voortvarend - de kindertjes zaten 'zoet' achterin met spelletjes te spelen - tot we de gemeentelijke buitengrensrotondes hadden bereikt.

Sommigen dachten echter dat we er toen al waren en konden de deuren openen; en waren blijkbaar vergeten dat ze ook weer dicht moesten. Of dat ze heel grappig waren. Aangezien ze het zo naar hun zin hadden in de auto, trakteerde de chauffeur zijn passagiers op wat extra kilometers en een paar rondjes op de ovatonde inclusief uitstapjes richting Wekerom, Kootwijkerbroek, Lunteren en de COOP (hoe spreek je dat nou eigenlijk uit...).

U leest het al: het ging helemaal nergens over zaterdag. Gelukkig krijgen we vanavond alweer een nieuwe kans om te laten zien dat we de focus wel op volleybal kunnen leggen. Onze donderdagavondreputatie is immers gevreesd...

4-0 winst!

Althans, dat dacht onze positivo Cas. Helaas bereikten we dat net niet, maar... ole ole ole: na drie nederlagen was er weer een overwinning. Een 3-1 zege op SV Dynamo Apeldoorn 3.

Twee weken geleden moesten we het zonder Emiel stellen, but back from down under jumped he like a kangaroo right from the airplane to the gym to flag our game.

Daarnaast hadden we met Julius eveneens een vlagger die wat ‘winning mood’ met zich meebracht. En met Corine als schrijfster was garantie op succes verzekerd.

Dat laatste was de afgelopen wedstrijden niet het geval bij Heren 2 zelf. Arno nam daarom even vrij van trainen om alle zaken die hij op een kladblokje had geschreven af te werken. Gelukkig pasten wij nog wel in zijn agenda van zaterdag. Conclusie: trainen is voor talentlozen. Althans dat bleek pas na de eerste set het geval te zijn.

Ruben Paul dacht hetzelfde, maar zijn zag broeder van dezelfde moeder op zijn positie schitteren. AJ spaarde zich duidelijk niet voor Heren 1 en zijn goede prestatie bleef ook bij de pers niet onopgemerkt. We moeten nog wel even aan zijn mediatraining werken: volgende keer wel Heren 2 noemen!

De wedstrijd begon uiterst opmerkelijk: Heren 2 startte zowaar een keer goed! Lag het aan de fijne deuntjes vooraf, aan het feit dat Edje op de tribune zat om onze prima spelverdeler aan te moedigen (en de rest ook te inspireren) of omdat Alwin zelfs aan het juichen was?! Als u het weet: laat het even weten, dat hebben wij vaker nodig.

De goede start zorgde ervoor dat wij het grootste deel van de eerste set aan de leiding gingen en op de service van Gepko verschenen de eerste setpunten op het scorebord. Meerdere kansen lieten wij echter onbenut tegen het hardwerkende Apeldoornse team. Beter gezegd, wij verpestten meerdere kansen door fout te serveren. Foei jongens, behalve de dienstbare Gepko. Die mag dat… Bij Heren 1 mag dat immers ook...

De eerste set ging helaas met 31-33 verloren, maar niet getreurd: wij kwamen nog beter voor de dag in de tweede set. Frank - inmiddels-dubbel-glas - Staal speelde de blokkering van Dynamo zoek met veel tempo en uiterst zakelijk spel. Wat luisterde die jongen toch goed naar de coach! Het publiek klapte zijn handen ondertussen stuk vanwege het leuke spel dat ze te zien kregen: veel rally’s en voornamelijk punten voor ons.

Met 25-19 en 25-20 waren wij hard op weg naar de (verdiende) overwinning. Daar wilde Dynamo niet aan meewerken en de jonge tegenstander pakte een voorsprong. Mede dankzij goed serveren kwamen wij terug in de set. Niek werkte nog niet helemaal mee. Hij kan immers niet serveren… Nee, omdenken - dacht Mark snel met dé omdenker van H2 op de tribune.. - de kans is niet zo groot dat hij goed serveert. De kwaliteiten van Niek liggen aan het net: lekker bouwen!

Gelukkig hadden wij subersub Martin Berger, die ook al zo goed naar onze coach luistert. Niet op nummer vier serveren, maar als je daarmee de set binnensleept, hoor je er niemand over: 25-23 en een 3-1 overwinning.

Met deze zege laten wij zien wel degelijk naar onze coach te luisteren: in de tweede seizoenshelft beter presteren dan in de eerste helft. Dus de 3-1 uitnederlaag is weggepoetst.

Ons restte nog één ding: we kampten met een chronisch vitaminetekort. Dus daar moesten we nog even supplementen voor vinden: in bier en gefrituurde kartoffelsalat zitten gelukkig ook vitamines. Probleem opgelost!

Dus fit, fris en fruitig gaan we zaterdag een nieuwe uitdaging aan. Op de fiets naar Renswouw! Trapt u mee? Aanvang: 18.30 uur in de Hokhorst.

Heren 2 en de mentale knop

De mentale knop. De heilige graal in de sport. Daar draait het allemaal om. Vorige week werd de zoektocht gestart, maar nog zonder succes. In Utrecht lag die in ieder geval niet.

Er werd gepraat, getraind, weer gepraat, weer getraind en besloten om een zoektocht te starten naar de mentale dop.. uh... knop. 

Zaterdag begonnen we met speuren in Utrecht. Locatie: Sportcentrum De Galgenwaard. Al bleek het voor sommigen al lastig te zijn om dit gebouw te vinden.

We wisten dat het een hels karwei zou worden, zeker toen we aankwamen het enorme sportcomplex: waar moesten we beginnen met zoeken? De juiste kleedkamer en zaal werden in ieder geval wel gevonden, waarna het echte werk kon beginnen.

Hiervoor hadden we wat extra mankracht meegenomen om te speuren: Niek niet-bouwen-maar-beuken Bakker en Cas alleen-maar-beuken-tegen-de-bal-en-de-vlagger Abraham.

Helaas was de speurtocht naar de mentale knop zonder succes. Sommigen van ons vonden gedurende wedstrijd wel een ander knop, met als gevolg dat het licht uit ging.

Met prima invallers leken we nog wel een puntje voor de terugreis mee te nemen, maar drie kansen bleven onbenut. Daar konden wij en de arme vlagger ook niets aan doen. Zodoende zwaaiden wij VV Utrecht en Kirsten uit en keerden we zonder punten terug naar Barneveld om met de harde kern heerlijk te carasabeëen.

Was dit het verslag al? Jazeker. Wat saai hè!

*Gaap*

Zaterdag (morgen) gaat de speurtocht naar de mentale knop verder. Dan begint voor ons officieel de tweede seizoenshelft met een thuiswedstrijd tegen SV Dynamo Apeldoorn 3. U bent welkom: groen of rood-geel, Barnevelder of van het over het spoor, met de fiets of met het vliegtuig. Om 16.00 uur in De Meerwaarde. Help ons mee zoeken naar de mentale knop.

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Senioren TC:
Cynthia Barten 
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)