Zit je even lekker na te genieten van een 4-0 overwinning in eigen hal (en daarmee 20/20 punten in 2023), is het ineens maandag – oftewel, de minst mooie dag van de week. Sorry als je je nu beledigd voelt, maar we gokken dat je in de minderheid bent.

Nu hebben wij gelukkig altijd een lichtpuntje aan het (verre) einde van de maandag om naar uit te kijken: onze eerste training van de week. Helaas kon Peter er die tweede maandag van februari niet bij zijn. Wat nu? Onze trainingsbuddies weer lief aankijken? Een heren 1-speler fixen? Meneer Tingen weer opbellen? Uiteindelijk namen we – zelfstandig als we zijn – zelf de touwtjes maar in handen; gaan met die banaan (of eigenlijk een stuk of 5)!

Altijd goed om een keer in andermans Mizuno’s te gaan staan; een training bedenken blijkt namelijk zo makkelijk nog niet. De trainers onder ons wisten dit natuurlijk al wel, maar jezelf trainen geven is toch andere koek. We startten sterk, maar na zo’n 1,5 uur zakten zowel de inspiratie als motivatie wel wat weg. En daar kwam onze reddende engel als cadeau uit de lucht vallen. “Hebben jullie nog iemand nodig of kunnen jullie(us) het zelf?” HELD! Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Bedankt Juus! It runs blijkbaar in de family.

Op donderdag (wat vinden we eigenlijk van die dag?) was onze Peter er weer om de training te verzorgen, voor het grootste deel van de groep. Onze Juul was op dat moment nog in Italië aan het après-skiën en Celine deed haar best een glimp van de Eiffeltoren op te vangen. Het motto van deze donderdagtraining: ‘Waarom blokken als je ook kan koppen?’ Door de kast onder onze voeten waren we even vergeten dat je hoofd zich dan ook op een iets hoger punt bevindt dan normaal. Een nieuwe aflevering van ‘Meppen op’ dus, met dit keer onze Abi in de – letterlijke – hoofdrol. En onze Rachie. Maar die doet alles altijd liever zelf, dus besloot ze af en toe zelf maar een bal tegen haar eigen hoofd te spelen (of schoppen..). Moet je ook maar kunnen. Zoals we eerder al zeiden: een slechte generale is een goede repetitie. We besloten daar maar weer aan vast te houden.

Op naar zaterdag de 11e, vroeg in de ochtend (het was nog maar net geen vrijdag meer zeg maar). Om 11.15 was het namelijk al tijd om te verzamelen, en dat was voor de meesten onder ons toch best wel vroeg. We zijn toch geen 15 meer?! Maar of we het nou leuk vonden of niet, het was tijd om 115 kilometertjes oostwaarts te rijden voor de pot tussen de nummer 1 en de nummer 5. Tijd genoeg in ieder geval om even een Donald Duckie te lezen, de video van de tegenstander te analyseren, en natuurlijk voor het (onbegrepen) mopje van de week: waarom zijn wortels goed voor je ogen? Circa 1 uur en 15 minuten later arriveerden we in Denekamp, de plaats van bestemming. Nu ik dit zo schrijf (op de 15e…): die nummer 1 en 5 blijken toch wel magische getallen zeg (sorry Maart). Is het een teken?

In de Dorper Esch werden we warm ontvangen in de mooie kantine. De cappu’s doorstonden onze beruchte cappuccinotest, en ook de koekjes konden op veel lof rekenen. En zo ontstond het idee om – naast topvolleyballers – ook influencers te worden. En dan niet zomaar influencers, nee – cappuccino-influencers. Als een soort van ConSSSumentenbond 2.0 de cappuccino’s in alle sporthallen waar we spelen testen. Smaak, grootte, kopjesvorm, prijs, koekje, kwaliteit, service: geen aspect blijft onbesproken. Wie weet slepen we er ook nog een mooie extra sponsordeal uit.

Op naar de kleedkamer! Waar nog meer nieuwe ideeën ontsproten. Blijkbaar sleept Eva altijd een vrij groot ‘boxje’ met zich mee in haar sporttas; laten we daar eens gebruik van maken. En daar was ie dan, onze nieuwe theme-(of, voor wie moeite met de ‘th’ heeft: team)-song: Noodgeval. Met de sfeer er lekker in maakten we ons klaar voor de wedstrijd. En wat kwam daar uit de speakers in de hal tijdens de warming-up? Help me uit de brand! Of was dat nou de scheids die er even niet uitkwam met het formulier?

Anyway, na alvast ons hele liedjesarsenaal eruit te hebben gegooid aan de zijlijn was het tijd om van start te gaan: let’s go los! Maar dat ging niet helemaal soepel. We hadden het even niet (meer) in de hand. 1-1-2… Nee, ik wil niet dramatisch doen (0-5 zelfs). Puntjes, ik heb je noooooodig…

Ok, liedje even uit die hoofden en koppies omhoog. We wilden aan het einde van de middag immers met alle 5 punten in onze groene tassen weer Barneveldswaarts gaan. We wisten de knop om te zetten en het spel om te draaien, wat resulteerde in 0-1 voor Groen!

De sfeer zat er goed in en we wisten ons betere spel vast te houden. Serverend zetten we goed druk waardoor de dames van DeVoKo lastig in hun spel konden komen. Clau en Abi waren weer lekker aan het knallen en onze Jokie kwam een paar keer verrassend uit (of in) de hoek met haar doortikballen. Ook libi Hanna scoorde nog een puntje: heerlie de peerlie! Met 12-25 en 17-25 waren ook de tweede en derde set voor ons. Bruut!

Maar – daar zijn de magic numbers weer – we zouden dames 1 niet zijn als we het vijfpuntenbier aan ons voorbij zouden laten gaan. Dus wonnen we ook de vierde set maar. Dit ging overigens niet al te makkelijk, maar uiteindelijk wisten met 21-25 op het scorebord de winst naar ons toe te trekken. En dat betekende op die 11e dag van de maand 5 uit 5, en daarmee 5 uit 5 (en dus 25 uit 25) in 2023!

Tijd om de a1 weer op te zoeken en de kraker van heren 1 te bewonderen in De Meerwaarde. Opnieuw 1 uur en 15 minuten later bevonden we ons weer in het vertrouwde kippendorp. En bij aankomst konden we bijna meteen aanvallen op onze patatjes, broodjes kipcorn en kaasstickies – wat een SSService! Uitbuiken met die (geplette) billen op de tribune, en later nog wat dansjes in de kantine en de kroeg.

En deze week maken we ons op voor onze eigen kraker. Komende zaterdag komt de nummer 2, WSV, namelijk bij ons in De Meerwaarde op bezoek. We hebben nog wat recht te zetten tegen deze dames na ons 4-0 verlies tegen de ploeg uit Warnsveld. En daar kunnen we jullie hulp zeer goed bij gebruiken! Gaan we voor de 1000 op de tribune?!?! Neem al je familie, vrienden, buren, collega’s, katten, konijnen en honden mee, want het belooft een spannende pot te worden om 17:00 uur. Be there! En als afterparty is er opnieuw een kraker van onze heren 1 te bewonderen, die om 20:30 de halve finale van de Nationale Beker spelen tegen Draisma Dynamo heren 1. Tot dan op de SSSuper SSSaturday!

Nieuwe maand, nieuwe kansen. Inmiddels een aantal weken verder in het nieuwe jaar kunnen we stellen dat we ons tot nu toe best wel goed houden aan onze goede voornemens voor 2023. Behalve dan misschien dat minder snoepen.. Maar naast de donuts (en cake, en brownies, en MacDonalds) was januari bovenal appeltje – of worteltje/druifje/banaantje – eitje. Ongeslagen en zonder puntverlies in 2023 door naar februari!

Het is dan ook vanzelfsprekend dat we deze winning streak graag willen voortzetten. En dat begint natuurlijk bij hard werken tijdens de training. Of, beter gezegd, hard meppen op Maartje tijdens de training. Tja, incasseren kun je leren.. Voordeel: onze Maart is in ieder geval goed voorbereid op zulke ballen tijdens de wedstrijd. Iets met (letterlijk) beslagen ten ijs komen.

Waar onze volleybalskills inmiddels aardig op orde zijn (Maartje keer op keer kunnen raken vereist best wat kunde), vallen de taalvaardigheden af en toe nog wat tegen. Met sommigen is gewoon geen zand te bezeilen. Gelukkig hebben we flink wat juffen en een redacteur in ons midden die hier en daar wat kunnen bijspijkeren aan de servicelijn, want er is af en toe geen hout aan vast te knopen.

Over hout gesproken, een van onze razende reporters heeft de latten onder de schoenen gebonden en maakt momenteel de pistes in Italië onveilig. Om vast te kunnen houden aan onze heilige verslag-drie-eenheid gingen we daarom op zoek naar een gastredacteur, die we al snel vonden. En wat voor één.. Duimpjes omhoog voor onze Boer-die-ook-goed-kan-schrijven-man!

Jammer dat ze vrijdagavond niet aanwezig was bij de PubquiSSS; sommige teams hadden dit consciëntieuze juffie namelijk goed kunnen gebruiken bij de spellingsronde. Maar ze zat vast al in haar pyjamaatje op de bank. Gelukkig wisten onze verpleegkundigen in spé natuurlijk dat je ‘eczeem’ met een ‘c’ schrijft. Of was het nou toch ‘exzeem’? Ach, wie maakt zich nou druk om zo’n minuscuul verschil?

Sowieso bleek je leeftijd toch wat hoger te moeten zijn om in de prijzen te vallen bij de pubquiSSS #genZ. Een onderwerp dat ook eerder die week onder de douche al voorbijkwam. Want wanneer ben je eigenlijk Gen Z, millennial of boomer? En wie uit ons team behoort dan tot welke groep? Rachel is een boomer, toch (sorry Rachie..)? Anyway, zeer interessante showertalk dus. Benieuwd naar de volgende aflevering..

Enfin (ja, dit woord is door een van de verslaggevers gegoogeld), lekker getraind, lekker gemept dus – zo’n 80% op Maart, de overige 20% in de andere hoeken van het veld. Op naar zaterdag; sommigen zonder sokken – wil de dader zich melden? – en sommigen bijna zonder fietssleutel (benieuwd hoe ver diegene dan was gekomen..).

MATCHDAY! Waar Eva helaas nog niet opgeknapt was van haar griepje, besloot Juul vroeg op de dag maar gewoon alvast aan het vijfpuntenbier te gaan op de piste. Verschil moet er zijn. En van de latten naar de lattes – in de Meerwaarde vlogen ze uiteraard weer over de toonbank voor onze wedstrijd. Iets met rust en regelmaat. Toen Maartje ons met de cappu’s zag, wist ze niet hoe snel ze van die bok moest komen om nog even te kunnen meegenieten van ons wekelijkse koffiemomentje. Die kan je natuurlijk niet missen – of je daardoor nou op tijd bent voor de voorbespreking of niet.

Om 17:00u trapten Febe en Mette onze wedstrijd af met twee mooie services. Goed voorbeeld doet goed volgen! Vanaf het eerste moment zetten we de dames uit Lichtenvoorde onder druk en pakten we een flinke voorsprong. Door een stabiele passlijn, ‘De Muur’ die alle ballen tegenhield, heerlijke aanvallen en een serviceserie van onze Jokie die alle passer-lopers van Longa deed wisselen, wisten we de Lichtenvoordenaren onder de tien te houden in de eerste set. 25-9 #BRUUT!

Op naar set twee, waarin de meppen-op-Maart-training goed van pas bleek te komen. Neuspuntje voor Maartie #auw! Hoewel wij de overhand hadden, kwam Longa af en toe ook door met een mooi punt. Gelukkig was onze Boerman daar met de realitycheck: jongens, wij zijn gewoon echt beter! Onze Abi was on fire en ook de andere aanvalsters wisten af en toe lekkere kanonnetjes af te vuren op de tegenstander. Set 2 ook voor de Groenen (25-17).

Ook in de derde en vierde set konden we lekker knallen, rapen en vliegen. Celien kwam er lekker in met een paar snoeiharde servies en onze libi zorgde ervoor dat de spellies het spel goed konden verdelen. En wanneer wij even niet meer wisten welk lied we moesten zingen (als je zo veel scoort moet je ook veel zingen..), waren daar onze talenten van de week die zorgden voor een feestje. Eindresultaat: 4-0 – en dus 20/20 in 2023. Daar mag op gedronken worden (Juul) – hi, ha ho!

Maar het kan niet altijd feest zijn. Waar de wedstrijd zeer voorspoedig verliep, kwamen we daarna alweer snel voor dilemma’s te staan. Zoals bij het vinden van een goede fotograaf voor onze overwinningsfoto. Want ja, kan je na een keiharde 4-0 overwinning de tegenstander nog even lief aankijken om leuk een blije foto van jullie te maken? Gelukkig was mama Boerman zo lief om 60 extra stappen te zetten naar beneden om als fotografe op te treden. Maar voordat zij er was, had de ene coach van de tegenstander haar taak al gekaapt (sorry!) en sprong de andere coach bij ons op de foto. Als je wint, heb je vrienden!

En nu tijd om die winst te vieren! Een deel van het team verkoos dineren in luxe restaurants boven de kookkunsten van – onze helden – Thea, Paul en Mirella, maar het eten smaakte er niet minder om. En ook met z’n vijven kan je proosten voor tien; zeker als je hoort dat je concurrent met 2-3 heeft verloren (DANK BORCULO!) En gelukkig was het jongste Hahntje ook nog daar én de beroerdste niet om wat diepgaande gesprekken te voeren. Nogmaals: als je wint, heb je vrienden (maar kijk wel uit voor kinderlokkers).

Dubbel feeSSSt dus want we zijn de nieuwe koploper. Hoera, dat moet op insta! Maar een insta-story maken blijkt nog een hele kunst. “NEE, dat pijltje moet HIER!” Met enige moeite lukte het onze Rachie uiteindelijk om dan toch een mooie creatie te plaatsen. Iets met boomers (of toch millennials?) misschien?

Na een geslaagd weekend maken we ons deze week op voor een nieuwe wedstrijd. Komende zaterdag staat onze uitwedstrijd in Denekamp op het programma. Gooi die tanks dus maar vol, want dat wordt 115 kilometertjes oostwaarts voor een bezoekje aan de nummer vijf op onze ranglijst. Gaan we voor de 25/25?

En zet trouwens ook volgende week zaterdag maar alvast in de agenda voor de knaller van de maand: dan komt de nummer 2 bij ons op bezoek in de Meerwaarde om 17:00u. Be there! (Ook welkom in Denekamp natuurlijk, maar we doen niet aan reiskostendeclaraties.) Toedels!