Met het verlies van de wedstrijd tegen Bovo nog in ons hoofd besloten we vorige week voor trainen de koppen maar weer even bij elkaar te steken. Conclusie: we laten onze koppen niet zomaar hangen, kop op! Nu zijn we over het algemeen niet op ons achterhoofd gevallen, maar sommige dames uit ons team namen dit allemaal wel erg letterlijk, met de nodige kopballen tot gevolg #koppenmetdames1.

Zo, de kop was er weer (bijna) af. Zaterdag was het tijd voor het echte werk en stond een wedstrijd tegen VCV op het programma. Hier hadden we nog wat tegen recht te zetten; na de uitwedstrijd tegen dit team kwamen we immers maar met één punt en de kousen op de kop thuis. Geen haar op ons hoofd dat we dit weer zouden laten gebeuren.

Het was op de kop af vijf uur in de middag toen het eerste fluitsignaal klonk. Tijd om de boel op de kop te zetten! De eerste twee sets verliepen zoals gehoopt best wel voorspoedig. Natuurlijk moesten we ons hoofd er wel bij houden, maar in de eerste helft van de wedstrijd slaagden we er in ons eigen spel te spelen en de winst te pakken (25-19 en 25-20).

In de derde set hadden we echter wat meer moeite om het hoofd boven water te houden. De derde set is mentaal gezien altijd al wat lastiger en hier en daar stak er vermoedelijk ook wat vermoeidheid de kop op. Wisten we deze situatie het hoofd te bieden? Nee, helaas niet. De dames uit Veenendaal maakten dankbaar gebruik van onze te hoge foutenlast en pakten de set met 17-25.

Jammer van die derde set, maar we buigen het hoofd niet zomaar. De vierde set begonnen we nog wel wat onrustig, maar we staken onze kop niet in het zand en wisten de kleine opgelopen achterstand om te buigen in een behoorlijke voorsprong. We wisten ons koppie er bij te houden en die laatste set te winnen met 25-17. Bes, bes, bes, YES: vier punten op de kop getikt!

We hebben het tij weer weten te keren met deze winst en mochten tot ons grote geluk als beloning onder een warme douche springen. Of naja, beter gezegd: rustig onder de douche stappen. Een ezel stoot zijn hoofd niet twee keer aan dezelfde steen.

Deze week zijn we alweer druk bezig ons op te maken voor een potje koppen in Nimma aka Nijmegen. Ook daar hebben we nog wat tegen recht te zetten, dus we gaan wederom ons uiterste best doen om de winst in eigen handen te houden. En je weet wat ze zeggen: wie het grootste hoofd heeft, moet ook de grootste hoed hebben.

Met de barre tocht van zaterdag 19 november 2016 in ons geheugen gegrift, gingen we afgelopen zaterdag opnieuw de strijd aan met de wegen die een enkeling van ons verleden jaar niet zo goedgezind waren. Jep, na drie zaterdagen rust mochten wij de competitie hervatten in nergens anders dan het ‘Jeruzalem van het oosten (ofwel van de Achterhoek)’: Aalten.

De temperaturen in de zaal waren tropisch en onze wedstrijd maakte het er alleen maar heter op; de spanning was om te snijden. Elke set liep de stand vrijwel gelijk op, maar (spoiler alert) helaas trokken wij alle vier de sets aan het kortste eind. Onze rood-wit-blauwe vrienden vlogen net iets te vaak uit met onze service en onze aanval was niet altijd wat had zou kunnen zijn.

De vechtlust was er zeker, maar het bleek niet genoeg. En waar wij zowel in het veld als aan de kant ons best deden om de sfeer erin te houden, werd ons gezang ietwat overruled door de luidruchtige GAA (Green Army of Aalten). En hoewel de GAA wat betreft liedjesarsenaal en trommelkunsten bij lange na niet kon tippen aan de enige echte Green Army, stemgeluid hebben ze wel. Misschien een idee voor de GAA om Angus Young (de gitarist van AC/DC) eens een keer uit te nodigen voor wat muzikale lessen? Die man schijnt een leuk villaatje te hebben daar in Aalten.

Hoe dan ook, ondanks dat Mylène voorafgaand aan de wedstrijd een goed (en in vergelijking met vorig jaar vooral minder misselijk) gevoel had over onze pot tegen Bovo, gingen we met lege handen van het veld. Na de wedstrijd was het dan ook tijd voor een ijskoude douche. Life couldn’t get any better. Sommigen van ons waren niet sterk genoeg om de doucheruimte überhaupt te betreden of haakten af zodra de ijzige stralen hun huid bereikten. Anderen waagden het leven door toch onder de, misschien wel welverdiende, ijsdouche te stappen. Een enkeling besloot daarbij zelfs het fenomeen ‘sliding into the shower’ eens te proberen. Tip van de dag: dit is levensgevaarlijk. Gelukkig is ons motto ‘I always have your back’ en zijn er wonderbaarlijk genoeg geen gewonden gevallen (onder de douche dan; in het veld zijn er helaas wel wat vingertjes gesneuveld).

Zoals altijd het geval tijdens etentjes bij de McDonalds, vonden er die avond verder nog wat goede gesprekken plaats over hèt evenement van deze maand: het Sensation Weiland SSS-feest. Aan outfit-ideeën geen gebrek. Nu nog kiezen of we op 31 maart als tractor, grasspriet of toch liever als maïskolf verkleed gaan…

Komende week gaan we naast brainstormen over outfits voor het feest ook nog even hard trainen. Zaterdag staat immers de volgende wedstrijd alweer op het programma, waarin we aantreden tegen niemand minder dan VCV. Daar hebben we nog wat tegen recht te zetten, dus we kunnen alle support goed gebruiken. Deze wedstrijd zal plaatsvinden in onze eigen Meerwaarde, maar let op: we beginnen een uurtje eerder dan normaal, namelijk om 16.00 uur. Na onze wedstrijd bent u bovendien van harte welkom om nog even gezellig te blijven hangen en een potje heren 1 te kijken, die om 19.30 in de Meerwaarde tegen bekerwinnaar Taurus zullen spelen. Dat belooft weer een gezellige zaterdag te worden; tot dan! (Ps. Vergeet het SSS-feest van 31 maart niet alvast in de agenda te zetten ;-)).