‘Wat ben jij een slappe zak,’ zei laatst een stemmetje in mijn hoofd. ‘Een column is niet bedoeld om te slijmen. Met aardige stukjes over die fijne mensen van die fijne club schieten we natuurlijk niets op. Een column moet misstanden aan de kaak stellen en aanzetten tot discussie. Jij moet die SSS-ers prikkelen en uitdagen, er worden al meer dan genoeg veren in achterwerken gestoken.’

Ik moest mijn mysterieuze gesprekspartner gelijk geven. Daar gaat íe dan.

Geacht jeugdbestuur. Wat hoor ik, gaat ie lekker? Doet iedereen goed zijn best? Trots op de grote miniafdeling? Dan vraag ik me…

‘Dat vrouwenvolleybal in de club vind jij helemaal niks hè?’ Zoiets zei Hester Seton, de diva van dames 1, in de afgelopen zomer eens tegen me. Ik geloof niet dat mijn ontkennende antwoord veel indruk maakte en daarom wil ik nu voor eens en voor altijd dit misverstand rechtzetten.

‘Vrouwenvolleybal is één voortdurende en hopeloze strijd tegen de zwaartekracht,’ heeft Joop Alberda eens gezegd. En ooit heb ik een afgehaakte damestrainer het volgende horen verkondigen: ‘Vrouwen; praat me er niet meer van. Ze huilen, ze roddelen of ze raken zwanger.’ En dan de filosofie van ons aller leermeester Wouter…

‘Volgens mij gaat het kut met SSS,’ zei laatst iemand tegen me. Terwijl ik deze eerste regel tik, vraag ik me af of het wel verstandig is het vijfde woord van dit stukje op de vernieuwde website van mijn geliefde club te plaatsen. ’t Is toch schuttingtaal en wij zijn een nette vereniging en sommige ouders kunnen ook op internet en misschien moeten een paar kinderen nu van SSS af en op korfbal want bij ODIK zouden ze zo’n woord nooit gebruiken. Bovendien: er is toch wel een acceptabel synoniem voor zo’n woord te verzinnen? Maar nu ik er zo…