Trick-and-treat

Trick-or-treat, een fenomen dat bij de gemiddelde Nederlander waarschijnlijk wel een belletje doet rinkelen. Bij deze traditie, die in Ierland en Engeland zelfs teruggaat tot in de 16e eeuw, krijgt men de volgende keuze voorgeschoteld: het slachtoffer worden van een plagerijtje (trick) of het geven van iets lekkers (treat). Het is het een, of het ander.

Wij hebben afgelopen zaterdag echter laten zien dat het niet per se het een of ander hoeft te zijn. ’s Middags haalden we een trucje uit door te winnen van Armixtos, om daarna vervolgens heerlijk te genieten van allerlei lekkers en een mooi feestje. Hoppa, trick-and-treat!

Omringd door spookachtige takken, griezelige spinnen en ijzeren kettingen kwamen we bij het betreden van de Meerwaarde al in de juiste trick-or-treat stemming. Dat was overigens niet het enige waardoor we omringd werden. Zoals vorige week al voorspeld, werden we omringd door mannen. En je zou denken dat we daar wel van zouden genieten. Dat is niet gek gedacht hoor, maar eerlijk gezegd hadden we zaterdag liever dat ze gewoon van ons veld af gingen.

Zo gezegd, zo gedaan. Toen de tijd rijp was om te gaan warmlopen, maakten de heren netjes plaats. Wat een gentlemen. Met hulp van de 3 R’s (Rachel, Roelinda en Rosanne) en mini’s-van-de-week Julia en Andrea begonnen we met 15 vrouw sterk aan de wedstrijd.

Zo soepel als de mannen ons veld verlieten, zo soepel startten we de wedstrijd helaas niet. We stonden in de eerste set wat angstig in het veld. Misschien kwam het door de Halloween-sfeer? Of wellicht door de naam van de tegenstander. Zeg nou zelf, Armixtos, dat klinkt toch ook als een of ander duister, mythologisch paardmens figuur?

Hoe dan ook, de eerste set lieten we aan ons voorbij gaan (18-25). De tweede set veranderde er nog niet veel en liepen we steeds net een paar puntjes achter de Amsterdamse dames aan. Tegen het einde van de set wisten we die paar puntjes achterstand echter om te draaien en pakten we zelfs een kleine voorsprong. Met een paar mooie block- en aanvalspunten van onze kant wisten we de set te pakken met 25-23.

De derde set liep aanvankelijk redelijk gelijk op, maar zo halverwege de set hadden we een voorsprong van vijf puntjes gepakt. Die voorsprong gaf ons duidelijk vertrouwen: op een stand van 15-10 zetten we een eindsprint die resulteerde in 25-12 winst.

De 2-1 voorsprong bracht ons al enigszins in de feeststemming; nu gas d’r op zodat we snel aan het feestje konden beginnen. En als een 7-0 voorsprong geen gas d’r op is... We gaven de voorsprong niet meer uit handen en pakten de set onder luid gezang vanaf de kant (dank dames 2) met 25-19. Trick: check!  Tijd voor onze treat.

Samen met sponsor Margreet en onze toppertjes Julia en Andres proostten we op de winst onder het genot van wat heerlijke hapjes, verzorgd door onze eigen sponsorcommissie. De winst smaakte goed.

Met onze maagjes vol was het daarna tijd om onszelf afgrijselijk te maken voor het Happy Haunting feest. Sandra deed dit zo goed dat ze er zelfs met de prijs voor best verklede SSS’er (en een kannetje bier) vandoor ging. Nog meer winst! En alsof dat nog niet genoeg was, wonnen we zaterdag ook nog eens een extra uurtje slaap. Het was een mooie avond. Trick-and-treat!

Casestudy: het voordeel van de favoriete kant

Another Saturday, another game day. Na al twee maal een uitwedstrijd verloren te hebben, werd het echt eens tijd voor winst. En die winst zouden we gaan behalen in onze eigen there-is-no-place-like-home Meerwaarde. Thuis zijn we immers onverslaanbaar. Of toch niet?

Rosstars dames 1 stond afgelopen zaterdag op het programma. Dit team uit Rossum – voor wie het niet weet, dat ligt vlak bij Rome – is gepromoveerd uit de derde divisie. Het is een ploeg die volgens coach Joost bekend staat om niet zozeer overweldigend spel, maar vooral om het harde werken. En daar hebben die net gepromoveerde Rossterren al aardig wat puntjes mee bij elkaar weten te sprokkelen.

Hard werken, dat kunnen wij ook. En punten bij elkaar sprokkelen? Daar wordt aan gewerkt. Helaas was Sandra zaterdag niet op volle sterkte inzetbaar wegens een schouderblessure, maar gelukkig kwam Rachel uit dames 2 ons team versterken. Onze mini’s-van-de-week Lisa en Lieke waren er bovendien ook meer dan klaar voor, waardoor we uiteindelijk toch met 13,5e vrouw sterk aan de wedstrijd begonnen. Aan onze favoriete kant van het veld. Onze favoriete kant? Is dat werkelijk een dingetje? Een mentaal slash lichtelijk autistisch ticje, of oefent het daadwerkelijk invloed uit op het verloop van de wedstrijd?

Als ware academici zijn wij van mening dat je geen conclusies kan trekken zonder wetenschappelijke feiten. Daarom hierbij de volledig verifieerbare (naja, er is wel iets misgegaan met het digitaal wedstrijdformulier..) setstanden:

Set 1, favoriete kant: 25 – 20 gewonnen = :)
Set 2, niet-favoriete kant: 12 – 25 verloren = :(
Set 3, favoriete kant: 25 – 19 gewonnen = :)
Set 4, niet-favoriete kant: 16 – 25 verloren = :(

Het is niet te geloven, zou het dan toch echt? Zien we hier nou een wetenschappelijke doorbraak? Misschien is het toch een idee om een verzoek in te dienen bij de Nevobo, veldwissels zijn immers zoooo niet efficiënt.

Voor de oplettende lezer, we missen inderdaad nog een stukje bewijsvoering voor deze casus: het einde van de wedstrijd. Het staat immers pas 2-2. Een vijfde set dus. De tegenstander, de schatten, kozen ervoor om op onze niet-favoriete kant te beginnen = :).

Nog een wetenschappelijke binnenkomer: mentale tics blijken per keer een houdbaarheidsdatum van ongeveer 1,5 uur te hebben. We liepen namelijk een achterstand op in de vijfde set, aan onze favoriete kant staande = :(. Deze weerlegging tast onze hypothese toch enigszins aan.

De tweede helft speelde zich dus af aan onze – ja, hoe raadt u het zo – minst favoriete deel van het speelveld: de gevreesde verliezerskant. Dat voorspelt niet veel goeds, zou je denken. Toch gebeurde ook hier weer iets in die vijfde set wat onze wetenschappelijke theorie falsifieert: we kwamen weliswaar op matchpoint te staan! En niet één, maar zelfs twee matchpoints. Het was ongelofelijk. Maar toch gaven we na een paar kleine, maar cruciale eigen fouten de set weg aan de Rossumse dames = :(.

Concluderend:
1. Drie keer is geen scheepsrecht.
2. Aan je favoriete kant spelen lijkt een positieve invloed te hebben op de uitkomst.
3. Mentale tics werken zo’n 1,5 uur achtereenvolgend, daarna zijn ze waardeloos.
4. Zo lang er niemand met dit wetenschappelijk onderzoek naar de Nevobo stapt, zullen teams die kampen met de mentale ik-speel-beter-aan-mijn-favoriete-kant tic vanaf nu alleen nog maar vijfsetters spelen als de eerste vier sets zich binnen 1,5 uur voltrekken. Het verloop van de vijfde set zal vervolgens – als deze zich na 1,5 uur pas voltrekt – een kwestie zijn van het principe survival of the fittest/smartest/scariest/luckiest…

Anyway, in ons vooruitzicht hebben we twee weken om hard te trainen om vervolgens op 28 oktober, tevens DE DAG VAN HET SSS-FEEST, opnieuw een thuiswedstrijd te mogen spelen. En als wij dan in het veld staan, laten we die wetenschappelijke theorieën natuurlijk lekker voor wat ze zijn en zullen we ons stinkende best doen om zo veel mogelijk punten in eigen huis te houden (het liefst vijf). We spelen de 28e wederom om 16.00u en zullen op die dag – met heren 3 voor ons, heren 2 naast ons en heren 1 na ons – omring zijn door mannen = :). Komt dat zien! En blijf daarna gezellig met ons griezelen op het Halloween-feest in Cheersss, dat extra uurtje slaap hebben we al voor u geregeld. Tot dan!

Iets met 11 tuitjes aan een ballon

Zaterdag 7 oktober, de dag van nieuwe kansen. Met die insteek gingen we naar Nimma, oftewel, Nijmegen.

Van tevoren concludeerden we al dat ‘code rood’ niet van toepassing zou zijn, VoCasa draagt immers paarse shirtjes. Onderweg viel nog een aantal andere factoren weg. We kwamen allereerst amper stoplichten tegen en diegene die er waren, waren ons goed gezind: groeeeen! In de zaal kwam de derde meevaller: gele lijnen. Yes! Let’s do this.

Voor de wedstrijd hield Joost nog even een bemoedigend praatje dat als volgt kan worden samengevat: we moeten een ballon met elf tuitjes zijn. Touwtjes? Nee, tuitjes. Hmm, oké… Voor wie het niet helemaal kan volgen, deze theorie komt erop neer dat iedereen elkaar moet steunen om de ballon vol te houden. Als een speler niet (hard genoeg) in haar of zijn tuitje blaast, loopt de ballon leeg. En dat moet je niet willen.

Met deze originele en interessante theorie in ons achterhoofd begonnen we aan de wedstrijd. We kwamen al snel op voorsprong, maar na een moeilijke serviceserie van de tegenpartij, raakten we deze al snel weer kwijt. Helaas glipte de set uit onze handen en werd het 27 – 25 voor de paarse shirtjes.

De tweede set ging het roer om en bliezen we zo hard als we konden om de ballon in de lucht te houden. We maakten het halverwege de set nog even spannend, maar we sleepten hem binnen hoor: het eerste punt van dit seizoen, oe oe!

Hoewel Joost ons er in de setwissel nog voor waarschuwde, begonnen we de derde set met misschien iets te veel euforie. We liepen al gauw een grote achterstand op die we niet meer weg konden werken. Zowel in de derde als de vierde set volgde er nog een aantal mooie rally’s, maar de dames van VoCasa trokken beide keren aan het langste eind: 25 – 19 en 25 – 18.

Een deel van het team besloot het verdriet maar weg te gaan eten bij de oude vertrouwde gouden M (hé leuk, ballonnen!) om daarna koers te zetten richting Zwolle om heren 1 aan te moedigen. Anderen kozen ervoor om het verdriet niet weg te eten maar weg te drinken op een feestje (hé leuk, ballonnen!).

Hoe dan ook, zoals het spreekwoord luidt, drie keer is scheepsrecht. Morgen spelen we onze eerste thuiswedstrijd om 16.00 uur. En als we nou nu alvast beginnen met blazen, moet het toch wel lukken om de ballon morgen iets langer dan een setje hoog te houden. We gaan ons best doen, blaast u mee?!

Contact

Algemene zaken:
Mirella Boshuis
E-mail: algemeen@sss-barneveld.nl

Jeugd TC:

A, B en C (vanaf 12 jaar)
Bram Wildekamp 
E-mail: jeugdtc@sss-barneveld.nl

CMV (6 t/m 12 jaar)
Simone van Essen-Nab
E-mail: cmv@sss-barneveld.nl

Dames TC:
Arjan Roelofs
E-mail: damestc@sss-barneveld.nl

Heren TC:
Adriaan Kuiper
E-mail: herentc@sss-barneveld.nl

Secretariaat Volleybalvereniging SSS:
Yvonne Sennema
Schoutenstraat 72G
3771 CK Barneveld
Telefoon: 06-22667983
Email : secretariaat@sss-barneveld.nl

Inloggen (mobiel)