Zaterdagochtend vertrok de Meisjes B in alle vroegte met veel (realiteits)zin om deel te nemen aan het NOJK 2023. Voldoende tijd tijdens de reis naar Nieuwleusen om helemaal klaar te zijn een leerzame, mooie en gezellig dag. En hoe is het verlopen….?

Wat een fantastische ervaring om als eerstejaars B mee te mogen spelen aan de Nationale Open Jeugd Kampioenschappen. Eerlijk...? De extra (maar gezonde) wedstrijdspanning zat er natuurlijk heus wel in en bij het inspelen zag je direct dat de tegenstander al enkele jaren ervaring heeft als team of zelfs voornamelijk al met senioren gewend waren te spelen. Dit uitte zich door veel kracht, hoogte, snelheid en techniek. Logischerwijs een behoorlijk verschil t.o.v. het niveau wat we gewend zijn in de competitie en daarmee de aspecten welke gedurende de dag het grootste verschil maakte.

De eerste van de vier te spelen poulewedstrijden eindigde in een ruime 2-0 nederlaag. Wetende wat te verwachten, was het toch wennen aan dit niveau. Er werd gezamenlijk geconstateerd en afgesproken dat we hiermee de plankenkoorts voor de rest van de dag achter ons lieten en te focussen op onze eigen prestatie.

Dit had in wedstrijd twee direct effect. Ondanks grote verschillen in fysiek zetten de meiden grote stappen vooruit. Dit zorgde voor een steile prestatiecurve. Wel 2-0 verlies, maar de tegenstander kreeg het zeker niet cadeau. Ook hebben we deze wedstrijd de schroom van ons afgegooid waarmee we vanaf dat moment het meeste positieve, luidste TEAM van de dag waren geworden.

Wedstrijd drie was hiervan het logische gevolg; de volgende stap in niveau wat zich uitte in de wedstrijd. De meiden deden zichzelf hierin tekort door geen setwinst te boeken. Bevestiging van verbetering werd wel benoemd door de technische staf van de tegenstander: ‘Wat een wereld van verschil met jullie eerste wedstrijd…’

Dus bij de vierde en laatste wedstrijd was het voor iedereen wel duidelijk dat SSS een factor van belang was geworden. In onze beste wedstrijd boekten de meiden in de 1e set een ruimte winst, een beloning voor de stijging van het niveau gedurende de dag en het daaraan gekoppelde geloof en positivisme. Helaas bleek het toernooi wellicht 1 set te lang; winst kon geen vervolg gegeven worden in de tweede set. Iets wat wel degelijk tot de mogelijkheden behoorde maar een goede serviceserie van de tegenstander deed ons de das om. Dus de laatste wedstrijd speelden de meiden gelijk, echt een knappe prestatie en wellicht hadden ze deze zelfs wel moeten winnen.

SSS blonk deze dag uit in degelijkheid voortkomend uit een goede organisatie en echt hecht TEAMwork. Door taaiheid moest de tegenstander zelf haar punten maken, soms tot wel 4 pogingen aan toe. Als het al lukte… De meiden hebben deze dag voor henzelf een nieuw niveau als standaard neergelegd.

Dit perspectief hebben we mee naar huis genomen om verder te trainen en te groeien als team. Deze dag zijn flinke stappen gemaakt en we hebben gezien dat we met hard werken en geloof met vertrouwen de 2e seizoenshelft in mogen gaan.

Ruim een maand had hij met een gammel busje door zuid-Amerika getoerd, maar nu was Vleer blij weer thuis te zijn. Oost West Thuis Best, staat er op het tegeltje boven de haard.

Net op tijd voor de wedstrijd schuift hij aan. Vanmiddag speelt meisjes B1 haar laatste wedstrijd van het seizoen tegen het eerste meisjes-B team van Scylla uit Wageningen. Een team dat weliswaar 4 plaatsen hoger staat, maar met slechts 3 punten verschil. Er is dus vanmiddag nog van alles mogelijk.

Vleer kijkt verbaasd als hij vlak voor het eerste fluitsignaal ziet dat de regie wordt overgenomen door de voorzitter van het jeugdbestuur. Als snel begrijpt hij wat er aan de hand is; de coach van meisjes-B1 neemt afscheid en SSS wil hem niet stilletjes via de achterdeur laten vertrekken. Integendeel! Binnen enkele ogenblikken is de coach omringd door al “zijn” meiden van de B1 en de D1, die zojuist voor de tweede keer dit seizoen - en met grote overmacht - het kampioenschap in de topklasse hebben behaald.

Hoewel de coach niet bepaald bekend staat als “bescheiden”, staat hij nu toch echt even flink met zijn mond vol tanden. Hij krijgt verschillende cadeaus en een prachtige fotocollage van het afgelopen seizoen.

De wedstrijd gaat dan eindelijk beginnen en Vleer denkt terug aan het afgelopen seizoen met eigenlijk net iets teveel ups en downs. Fantastisch resultaten in de eerste helft, maar een teleurstellende tweede helft. Het wilde maar niet lukken en maar al te vaak had Vleer gekeken naar wedstrijden met twee tegenstanders. De eerste was nog wel te verslaan, maar de tweede tegenstander speelde als een ongrijpbaar volleybalspook een onsportieve en oneerlijke strijd.

Vleer ziet tot zijn genoegen dat het spel vanmiddag van opvallend hoog niveau is en dat beide teams knokken alsof het gaat om de landstitel. Helaas gaat het net op het einde van de eerste set fout door een paar ongelukkige missers en wordt het 23-25 voor Scylla.

De daarop volgende drie sets laten de meiden van SSS zien dat ze nou wel eens genoeg hebben van al die flauwe kul over spoken en houden het team uit Wageningen van begin tot eind goed onder druk. Na enige tijd is de spanning weg en Vleer weet dat het goed komt. Hij had gehoord dat vorige week in Schalkhaar tegen SVS was gewonnen met 3-1. Een sterk team, waarvan in de eerste helft van de competitie nog met 2-3 was verloren én dat toen kampioen is geworden. Vleer gaat gemakkelijk achterover leunen, iets waar zijn achterbuurvrouw niet blij mee is en hem vriendelijk verzoekt om op te hoepelen. De laatste drie sets worden achtereenvolgens allemaal gewonnen met 25-17, 25-18 en 25-20.

Door deze uitslag komen de meiden van SSS op een min of meer gedeelde 8e plek met 18 punten. Gelijk met Scylla MB1 en Dynamo MB1, maar wel met 1 set minder winst. Gelukkig een flink stuk weg van die vervelende 12e plek.

Na afloop sprak Vleer nog heel even met de coach. “Fijn dat we het seizoen op zo'n mooie en positieve manier hebben kunnen afsluiten.” “Vandaag heeft iedereen kunnen zien dat het niveau van deze meiden redelijk hoog is.”

“Als er volgend seizoen misschien nog een klein beetje meer aan de teamspirit en de mentale weerbaarheid wordt gewerkt, staat SSS ook met de meiden weer snel op het hoogste niveau van de regio te spelen.” “Ik weet dat er achter de schermen hard wordt gewerkt aan de voorbereiding van het volgend seizoen en ben er zeker van dat veel van deze meiden een prachtige volleybalcarrière tegemoet gaan.” “Vandaag was mijn laatste dag bij SSS en neem ik met gemengde gevoelens afscheid van een prachtige club met fantastische mensen waar ik me altijd bij thuis heb gevoeld.” Vleer knikt begrijpend, geeft de coach een hand om hem te bedanken voor de prettige samenwerking en denkt aan het tegeltje boven de haard...

Wat was het genieten. Vleer zat elke dag wel ergens op een tribune tijdens de Olympische Spelen in Sotsji. Fantastisch om te zien hoe er werd gestreden voor topprestaties. Hoe nét niet winnen tranen van verdriet en nét wel winnen tranen van geluk opleverde. Zo ziet hij dat graag, topsport in optima forma, emoties.

Niet alle sporten tijdens de spelen vond Vleer sportwaardig. Met een sleetje de berg af glijden deed hij in zijn kinderjaren ook. Hij had toen zelfs twee prikstokken, waardoor hij nog veel harder ging. Wat te denken van stenen schuiven over het ijs, waarbij ook nog eens twee onderdanen, gewapend met een bezem, de achtergebleven sneeuwresten proberen weg te vegen. Vier jaar hadden ze ervoor getraind! Vleer zijn opoe schuift nog dagelijks ongeveer 30 stenen door vier gaten die maar net iets groter zijn, zonder dat tussentijds wordt geveegd of gepoetst.

Vanmiddag speelt meisjes-B1- na twee weken rust - eindelijk weer een wedstrijd. Vleer had gehoord dat alle wedstrijden een uur waren vervroegd, dus was hij al extra vroeg naar de sporthal gekomen. Wat hij nog niet wist, was dat de tegenstander Devolco meisjes-B1 uit Deventer als enigste team vandaag niet zo vroeg (?) naar Barneveld kon komen. De wedstrijd wordt dus een uur later gespeeld, waardoor ook de zaalleiding moest passen en meten om alles in goede banen te lijden.

Vanmiddag spelen de meiden van SSS zonder Heleen. De midaanvalster en één van de topspeelsters van het team is tijdens het afgelopen feestweekend in gevecht geraakt met een fietspomp en heeft daaraan een lelijke enkelblessure overgehouden.

De wedstrijd begint en Vleer heeft het meteen goed naar zijn zin. Hij krijgt hetzelfde gevoel als enkele weken geleden langs de ijsbaan. Samen met het publiek ziet hij dat de vechtlust en de energie er vanaf spettert. Hij ziet ook het team van Devolco de eerste set met 25-17 verliezen door een goed spelend SSS. Hij ziet vervolgens tranen van verdriet bij de meiden uit Deventer als ook de tweede set door SSS met maar liefst 25-13 wordt gewonnen.

Helaas blijkt de energie er dan ook letterlijk en figuurlijk van te zijn afgespetterd. Of het kaarsje opgebrand is of de mentale druk te groot, dat weet Vleer niet, maar één ding is zeker; het plezier en de gretigheid om te winnen lijkt plaats te hebben gemaakt voor angst om te verliezen. Vleer denkt aan een citaat uit Emergo...

Als je denkt: "Ik kan ‘t niet halen",

is de tegenslag op til.

Want het overslaan der schalen,

hangt voornamelijk af van wil.

Moedelozen gaan ten onder,

door hun twijfel, door hun vrees.

Vechters winnen door een wonder,

telkens weer de zwaarste race.

De derde en de vierde set gaan verloren met 19-25 en 20-25. Hoe het publiek ook roept en aanmoedigt, het helpt niet. De meiden van SSS zien helaas ook in de vijfde set geen kans om in de buurt te komen van het niveau van het eerste deel van de wedstrijd. De laatste set gaat verloren met 8-15 en dus wordt de wedstrijd vanmiddag door Devolco gewonnen. Niet alleen omdat de Barneveldse meiden de handdoek misschien al vroegtijdig in de ring hadden gegooid, maar natuurlijk ook omdat de tegenstander op het juiste moment handig gebruik wist te maken van de terugval.

Ach, wat scheelde het... wat was de overwinning dichtbij... nét niet winnen doet pijn en geeft soms tranen van verdriet, met een iets groter verschil verliezen blijkt ook niet pijnloos, maar maakt de meiden van SSS wel strijdvaardiger.

Volgende week speelt meisjes-B1 haar wedstrijd tegen meisjes-B1 van VVH en één ding staat vast; dit keer gaat de winst echt mee terug naar Barneveld. De wedstrijd wordt gespeeld in sporthal de Sijpel te Harderwijk en begint om 11.30 uur.

Hijgend en puffend komt hij bij de sporthal aan. Het was hard trappen tegen de wind in, terwijl het weerbericht gisteren nog een rustige dag voorspelde. Vleer kan er maar niet aan wennen; het weer is en blijft onvoorspelbaar. Gelukkig is dat bij volleybal meestal niet het geval.

Vanmiddag speelt het eerste meisje-B team van SSS haar wedstrijd tegen Favorita meisjes-B1 uit Dinxperlo. De Barneveldse meiden staan op de laatste plaats van de competitie, terwijl de meiden van Favorita hun naam eer aan doen en stevig op de eerste plaats staan met slechts 2 verloren sets. Vleer weet het precies; dit is zo'n wedstrijd die goed te voorspellen is. Toch is en blijft hij een echte supporter die zijn team nooit zal laten vallen. Nooit! Hij zit dan ook vandaag weer met ratel en kladblok op de beste plaats van de tribune en wacht op het eerste fluitsignaal.

Binnen enkele ogenblikken staat het team van SSS met 0-3 achter, maar toch ziet Vleer dat de meiden vol zelfvertrouwen aan het spelen zijn. Heel langzaam begint het spel, net als de beloofde rustige dag, te veranderen in een zuidwesterstorm. Het spel gaat gelijk op en Vleer is zo enthousiast dat hij zijn buurman een spontane klap op z'n rug geeft, met als gevolg dat het kunstgebit van de arme man over de grond klettert. Geschrokken raapt hij snel het vreemd uitziende object van de grond, veegt het even met zijn zakdoek af en geeft het terug met een oprecht excuus. Vleer gaat snel zitten en bedenkt zich dat hij zojuist zijn neus nog had gesnoten. Stoïcijns als een spelverdeelster die zojuist een aanvalsfout heeft gemaakt waarover de scheidsrechter nog aan het nadenken is, kijkt hij voor zich uit.

In deze eerste set ziet zowel vriend als vijand een wedstrijd die eigenlijk in de topklasse thuishoort. Volleybal op hoog niveau met als resultaat winst voor SSS. Het wordt 25-23. “Ongelooflijk, onvoorspelbaar...” mompelt Vleer en straalt van oor tot oor.

De tweede set lijken de meiden uit Dinxperlo volledig geknakt. Weggeblazen als door de storm. De meiden uit Barneveld staan steeds zo'n 10 punten voor en dan weet Vleer dat het nu alleen nog maar een kwestie van tijd is. De set wordt dan ook vol overmacht gewonnen door SSS. De teller schrijft maar liefst een score van 25-15 op het formulier.

De derde en vierde set zien de meiden van SSS geen kans meer om het niveau van de eerste twee sets te evenaren. In de derde set wordt het nog wel even 22-23, maar dan wint de spanning het toch van het gezonde verstand. De derde set gaat verloren met 22-25 en ook de vierde set gaat verloren met 19-25. Er komt dus een bonus set.

Helaas zien de Barneveldse meiden ook nu geen kans meer om grip te krijgen op het spel van Favorita. Er wordt gevochten voor elke bal, maar bij alle meiden is de energie helemaal op. De vijfde set eindigt in 5-15 en Vleer ziet dat alle meiden “total loss”, maar toch tevreden over de grond rollen. Zo hoort het ook, knokken tot je niet meer kan. Vleer heeft samen met het publiek genoten van het spel en de inzet van beide teams.

In de kantine trof Vleer een blije coach. “Fantastisch wat de meiden vandaag hebben laten zien.” “Niemand had verwacht dat we zoveel weerstand zouden bieden aan de nummer één.” “De coach van Favorita vertelde mij na afloop dat ze er na de tweede set vanuit ging dat wij met 4-0 zouden winnen, maar volleybal is en blijft nou eenmaal onvoorspelbaar.” “Misschien moeten we de komende tijd ook maar wat harder gaan werken aan de conditie...” zegt de coach met een knipoog naar Vleer.

Zaterdag 8 maart is de volgende thuiswedstrijd. Om 12.30 uur zal dan tegen het team van Devolco uit Deventer worden gespeeld.

Met een sierlijke haal trekt hij een fraaie krul over het doek. Vleer schildert figuratief abstract, in een persoonlijke en krachtige stijl. Hij gebruikt altijd veel kleuren, maar in zijn werk zijn het toch vooral de kleuren geel en oranje die prominent aanwezig zijn. Geel wordt samengesteld van de kleuren rood en groen, terwijl oranje wordt gemaakt van de kleuren geel en rood. Vleer heeft overigens helemaal niets met rood en geel als zelfstandige kleur.

Verschrikt kijkt hij op de klok. Over tien minuten begint de wedstrijd tegen Switch uit Millingen aan de Rijn. De meiden van SSS spelen eigenlijk een uitwedstrijd thuis in de B-hal van de Meerwaarde. Dat komt omdat Switch vanmiddag geen gebruik kan maken van hun eigen sporthal. Het is een drukke boel in de sporthal, want in de A-hal wordt vandaag ook de halve finale van de open club voor jongens-A gespeeld.

De wedstrijd begint, maar de start van de Barneveldse meiden is niet bepaald rooskleurig te noemen. De eerste drie services gaan achtereenvolgens in het net en verder lijkt het meer op recreanten volleybal (hoewel dat natuurlijk erg goed kan zijn) dan op een topper in de hoofdklasse. Dat moet de spanning zijn, want na ongeveer 10 minuten ziet Vleer dat de meiden van SSS dus echt nog wel serieus kunnen volleyballen.

De pass loopt prima, de set-ups zijn lekker en het is op een bepaald moment Heleen die de meiden uit Millingen aan de Rijn groen en geel laat zien. Met enkele snoeiharde echte (!) eerste tempo aanvallen weet ze niet alleen de tegenstander, maar ook het publiek en haar coach te verrassen. De eerste set wordt verdiend gewonnen met 25-19 en de coach denkt (hardop) hoe het zou zijn om weer heel even zo'n 15 jaar oud te zijn.

De tweede set wordt vervolgens vol enthousiasme begonnen. Helaas krijgen de meiden van SSS geen grip meer op de wedstrijd en lijkt het de groene handdoek in de ring te hebben gegooid. Een resultaat van 16-25 op het scorebord is dan een logisch gevolg.

De derde set vertoont een zeer wisselend beeld. Vleer ziet behoorlijk zenuwachtig spel, afgewisseld door fraaie hoogstandjes, maar ook soms moddervolleybal. De scheidsrechter (streng doch rechtvaardig) is genoodzaakt om een aanzienlijk aantal net- en opstellingsfouten te bestraffen, waardoor de meiden van SSS steeds weer achter de feiten aanlopen. Het spel lijkt een beetje door een verkeerslicht geregeld; rood - stilstaan, geel - rustig aan en groen - volle kracht. Deze set eindigt daarom weer in een verlies, maar nu met de eindstand 21-25.

Helaas ziet Vleer dat de meiden van SSS ook de vierde set niet uit de rode cijfers komen. De meiden van Switch weten goed gebruik te maken van de terugval en laten geen kans onbenut. Als dan ook nog eens de altijd rustige en vriendelijke Bertine zowel een rode als gele kaart van de scheidsrechter krijgt, blijkt de strijd gestreden en is de wedstrijd voorbij. De vierde set gaat verloren met 16-25.

Vleer kijkt teleurgesteld, net als de speelsters en de meeste aanhang. Ook de coach is niet helemaal tevreden. “Het spel vanmiddag vertoonde veel te veel ups- en downs, met als gevolg erg veel onnodige fouten en misverstanden.” “Het leek soms wel een knipperlicht met alleen maar alles of niets.” “Toch ben ik er vrij zeker van dat we de prestaties in laatste twee maanden van de competitie verder zullen verbeteren.” “Elke speelster van ons team beschikt over bijzondere kwaliteiten en nu moet het alleen nog wat beter worden samengevoegd.” “Eigenlijk net zoiets als een kunstschilder die verschillende kleuren mengt tot één geheel.” Vleer glimlacht, want hij weet als geen ander wat voor een prachtig resultaat dat kan opleveren.

Volgende week spelen de meiden van SSS weer een thuiswedstrijd. Om 14.45 uur is dan de wedstrijd tegen de koploper Favorita uit Dinxperlo. Ook dat wordt weer een zware pot, maar het is algemeen bekend dat de Barneveldse meiden met dit soort wedstrijden meestal goed weten te presteren.